ในฐานะ คนๆหนึ่ง ที่มีหัวใจเหมือนกัน

สวัสดีค่ะ .. ขอเริ่มเลยเเล้วกันนะ จขกท. เป็น นร. อยู่ ม.5  เราเป็นทอม เราเป็นคนเฟรนรี่มาก ไม่ว่ากับครู กับนร. ไม่ว่าจะรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง เราเข้าได้หมด เป็นกันเองกับทุกคน.. เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนไปเมื่อ 3 ปีที่เเล้ว เราอยู่ม.2 เราดันไปสนิทกับคุณครูคนหนึ่ง เขาเป็นผู้หญิง (ตอนนั้นเขาอายุ 33 )เป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เจอกันก็หยอกก็เเซวกันไปมา จนวันหนึ่งเราตัดสินใจเเอดเฟสไป เเละได้คุยกัน เราคุยกันทุกวัน ผ่านมาเดือนกว่าจนเราสังเกตตัวเองได้ว่าเรารู้สึกดีเรารู้สึกพิเศษที่ไม่ใช่เเค่ครูกับลูกศิษย์เเน่ๆ เราให้เวลาตัวเอง คิดทบทวน จนเราเเน่ใจ เราตัดสินใจบอกความรู้สึกของเรา เเต่คำตอบที่ได้จากเขามันช่างเย็นชา เราก็เฟลเเละไม่ตอบเเล้วหายไปจากเขา ผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ เขาก็ทักมา มาทำอะไรที่มันเหมือนเดิม ถามไถ่ คุย เเล้วมาบอกคิดถึงเรา ตอนนั้นมันทำให้เราใจอ่อน เเล้วเราก็กลับมาคุยต่อ.. 2 เดือนกว่าๆ เขามาบอกเราว่าเขามีเเฟนเเล้ว เเฟนเขาเป็นผู้ชาย ตอนนั้นเราเจ็บมากเลยนะ ทำไมเขาพึ่งมาบอกเรา ทำไมเขามาทำให้เรารู้สึกเเบบนี้ มันคือคำถามที่ค้างคาใจ ไม่ว่าเราจะหายไปกี่ครั้ง เขาก็จะมาทำดีให้เรามีความรู้สึกดีๆ เเล้วก็กลับไปหาเขา อาจจะเป็นเพราะเราเองที่ใจไม่เเข็งพอด้วย ปิดเทอม เราไปทำงานที่ กทม. ช่วงเมษาผ่านวันเกิดเขาไม่กี่วันเขาก็เเต่งงาน เขาไม่บอกเราเลยสักคำจนเราไปเห็นในเฟสของเขาเอง เรายอมรับว่าเราเสียใจมาก เราเลยหาเเฟนเรามีเเฟน  เปิดเทอมมา เขากับเรามองหน้ากันไม่ติด ผ่านไปสักสองสามอาทิตย์เขาก็ทักมา มาทำเหมือนเดิม เราก็ยอมใจอ่อนให้เขาเหมือนเดิม จนวันหนึ่งเรารู้จากครูคนอื่นว่าเขาท้องได้3เดือนเเล้ว เราช็อคนะ เราตีตัวออกห่าง.. เเต่เขาก็ยังทักมาคุยเรื่อยๆบางครั้ง เเล้วเขาก็หายไป จนมาถึงปัจจุบันนี้เขาคลอดลูกเเล้ว เเละเขาก็ยังทักมาเรื่อยๆ เขาขอให้เราเป็นลูกศิษย์ที่รัก ไม่ต้องคิดอย่างอื่น เเล้วเราคนที่รู้สึกไปเเล้วต้องทำเช่นไร ...?