เราคบกับแฟนเก่าที่เพิ่งเลิกกันมาประมาณ1ปี9เดือน แฟนเราไปทำงานที่ต่างประเทศตั้งแต่ไปเราก็วิดีโอคอลคุยกันเหมือนตอนเขาอยู่ไทย นานเข้าเขาเริ่มหายไม่ได้โทรกันหรือส่งข้อความเหมือนเมื่อก่อน บางทีเป็นเดือนที่เขาหายไป วันครบรอบเขาก็แค่มาบอกว่าเออนี่1ปีเดือนนี้นะ อยู่ด้วยกันนานๆนะแล้วก็หายไปเหมือนเดิม
พอมีจุดนึงที่เราเริ่มไม่ไหวแล้วไม่ไหวกับการที่เขาหายไปนานๆโดยไม่บอกอะไรเลย เราเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกไปทั้งหมดพร้อมคำบอกเลิก เขาก็ไม่ยอมเลิกและเขาบอกให้เรารอเขาเดี๋ยวเขาจะกลับมาอธิบาย พอถึงวันที่เขาต้องกลับมาจริงๆเขาก็ไม่มา เป็นแบบนี้หลายครั้งมาก เราร้องไห้ตลอดทุกคืน เราส่งข้อความไปหาเขาก็ตอบกลับมาแบบสั้นๆ บางวันเราบอกมอนิ่งเขาเหมือนที่ทำทุกๆครั้งที่ตื่น และจบบทสนทนาคือเขาบอกฝันดี
เพื่อนก็บอกให้เลิกกันตั้งหลายรอบ แต่ด้วยที่เราคบกันมานาน ไปไหนก็ไปด้วยกันเกือบทุกที่ มันเลยตัดใจยาก ทุกครั้งที่เราขอเลิกใจคือมันบีบมาก ในหัวคิดแต่ไม่อยากเลิกเลย มันมีความคิดถึงมากกว่า จนสุดท้ายเขาก็มาบอกเลิกเราจริงๆ ตอนนั้นคือทุกอย่างหายไปแล้ว เขายอมรับความจริงทั้งหมดเลยว่าที่เขาหายไปเป็นเดือนๆคือเขาอยู่กับอีกคน เขาบอกด้วยนะว่ารักอีกคนมากๆ เขาบอกว่าคนนั้นทำให้เขามีความสุขมากกว่าเรา
เราก็กลับมานั่งคิดว่าที่เราทำไปเราทำให้เขาอึดอัดเหรอ? เราทำให้เขาไม่มีความสุขหรอ? เราไม่เคยบังคับเขา เราไม่เคยงี่เง่าใส่เขา เวลาที่เขาขอไปดื่มกับเพื่อนเราไม่เคยที่ห้าม หรือเราตามใจเขามากไป? เราผิดตรงไหน แล้วเราจะรอตามที่เขาขอทำไม เรารอไปเพื่ออะไร? ความรักครั้งนี้มันทำให้เราเลือกที่จะไม่กล้ารักใครอีก เราไม่อยากให้ใครมาทำร้ายหัวใจเราอีกแล้ว แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว
เราทำให้เขาไม่มีความสุขตรงไหน?
พอมีจุดนึงที่เราเริ่มไม่ไหวแล้วไม่ไหวกับการที่เขาหายไปนานๆโดยไม่บอกอะไรเลย เราเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกไปทั้งหมดพร้อมคำบอกเลิก เขาก็ไม่ยอมเลิกและเขาบอกให้เรารอเขาเดี๋ยวเขาจะกลับมาอธิบาย พอถึงวันที่เขาต้องกลับมาจริงๆเขาก็ไม่มา เป็นแบบนี้หลายครั้งมาก เราร้องไห้ตลอดทุกคืน เราส่งข้อความไปหาเขาก็ตอบกลับมาแบบสั้นๆ บางวันเราบอกมอนิ่งเขาเหมือนที่ทำทุกๆครั้งที่ตื่น และจบบทสนทนาคือเขาบอกฝันดี
เพื่อนก็บอกให้เลิกกันตั้งหลายรอบ แต่ด้วยที่เราคบกันมานาน ไปไหนก็ไปด้วยกันเกือบทุกที่ มันเลยตัดใจยาก ทุกครั้งที่เราขอเลิกใจคือมันบีบมาก ในหัวคิดแต่ไม่อยากเลิกเลย มันมีความคิดถึงมากกว่า จนสุดท้ายเขาก็มาบอกเลิกเราจริงๆ ตอนนั้นคือทุกอย่างหายไปแล้ว เขายอมรับความจริงทั้งหมดเลยว่าที่เขาหายไปเป็นเดือนๆคือเขาอยู่กับอีกคน เขาบอกด้วยนะว่ารักอีกคนมากๆ เขาบอกว่าคนนั้นทำให้เขามีความสุขมากกว่าเรา
เราก็กลับมานั่งคิดว่าที่เราทำไปเราทำให้เขาอึดอัดเหรอ? เราทำให้เขาไม่มีความสุขหรอ? เราไม่เคยบังคับเขา เราไม่เคยงี่เง่าใส่เขา เวลาที่เขาขอไปดื่มกับเพื่อนเราไม่เคยที่ห้าม หรือเราตามใจเขามากไป? เราผิดตรงไหน แล้วเราจะรอตามที่เขาขอทำไม เรารอไปเพื่ออะไร? ความรักครั้งนี้มันทำให้เราเลือกที่จะไม่กล้ารักใครอีก เราไม่อยากให้ใครมาทำร้ายหัวใจเราอีกแล้ว แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว