เรื่องสั้น เรื่องรองสุดท้ายครับ...
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ยุคที่เพิ่งจะมีทีวีขาวดำดูกันใหม่ๆ
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง เดินดวดเหล้าในคืนวันลอยกระทงไปตามริมแม่น้ำหลังในเวลาดึกดื่นค่อนคืน แล้วเผอิญไปเจอสาวๆกลุ่มหนึ่งเล่นน้ำกัน พอจ้องมองดูไปก็เห็นว่าพวกเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นนางเงือก! และพอพวกเธอมองเห็นเขาเข้าก็รีบหนีลงน้ำหายไปหมด แต่เงือกนางหนึ่งทิ้งของสิ่งหนึ่งไว้บนบก และเขาก็ไปเก็บของสิ่งนั้นกลับบ้าน...และหลังจากกลับบ้านแล้วเข้านอน ในความฝัน นางเงือกนั้นก็มาเข้าฝันและข่มขู่ทวงของคืน!!
เขาจะทำอย่างไรต่อไป เรื่องจะจบลงอย่างไร ???
ติดตามอ่านกันได้เลยครับ จบแล้วก็ให้เกรดกันตามชอบใจเน้อ...
คืนวันเพ็ญเดือนสิบสอง หลังจากผู้คนลอยกระทงและกลับบ้านกันหมดแล้ว...
จรูญ ชายร่างท้วมวัยห้าสิบ เดินเลียบป่าละเมาะใกล้ฝั่งแม่น้ำไปพลาง ยกขวดเหล้าขาวดื่มไปพลาง วันนี้เขามีความสุขเป็นพิเศษ เพราะนอกเหนือจากเป็นวันลอยกระทงแล้ว ยังเป็นวันที่เขามีโชค ถูกหวย แม้จะแค่เลขท้ายสองตัว แต่ก็ทำให้มีเงินเพิ่มขึ้นมาอีกอักโข เพราะลงทุนแทงใต้ดินไปร้อยบาท แต่ได้เงินมาถึงหกพัน...มันไม่ใช่น้อยๆเลย สำหรับยุคสมัยที่เพิ่งจะมีทีวีขาวดำดูกันอย่างตอนนี้
ปกติเขาชอบไปดูทีวีที่บ้านเพื่อนบ่อยๆ คราวนี้เขากะว่าจะซื้อทีวีเครื่องเล็กๆสักเครื่องหนึ่ง เงินหกพันซึ่งได้มาจากการถูกหวย คงจะเพียงพอ
หนุ่มใหญ่วัยกลางคนเดินร่ำสุราไปเรื่อยๆ เหล้าขาวในขวดจวนจะหมดเต็มที เหลือให้ดื่มอีกไม่น่าจะเกินสองอึก เมาจนหน้าแดงก่ำ เดินต่อไป จนพ้นจากสุมทุมพุ่มไม้ใกล้ชายฝั่ง มองออกไปที่ริมแม่น้ำ
แล้วเขาก็ต้องหยุดกึก ยืนนิ่ง ตาเบิกโพลงด้วยความตื่นเต้น!
ริมฝั่งแม่น้ำข้างหน้าเขา ห่างออกไปไม่ถึงสองร้อยเมตร จากแสงจันทร์กระจ่างในยามตีสาม สาวน้อยไร้อาภรณ์ใดๆ สี่ห้าคน กำลังแหวกว่ายเล่นน้ำกันอยู่
แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของจรูญเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ แทบหายเมาเป็นปลิดทิ้งก็คือ
สาวๆ เหล่านั้น ไม่มีขา !!
อวัยวะท่อนล่างของพวกเธอ คือท่อนล่างของปลา !!!
"แม่เจ้าโว้ย...นางเงือก นางเงือกจริงๆหรือนี่"
เขาร่ำร้องอยู่ในใจ ยืนนิ่ง ตะลึงลาน จ้องมองภาพตรงหน้า
ครู่หนึ่งต่อมา เงือกสาวตนหนึ่งขึ้นมานั่งบนแผ่นหินดาดบนฝั่ง สองมือถือวัตถุบางอย่างซึ่งจรูญมองเห็นไม่ชัดในทีแรก แต่เมื่อเพ่งมองดูดีๆ ก็เห็นว่า มือหนึ่งของเธอถือด้ามกระจกเงาส่องหน้าตัวเอง อีกมือหนึ่งถือหวี ค่อยๆ สางผมตัวเองอย่างช้าๆ และนางเงือกตนอื่นๆ ก็เริ่มขึ้นมาบนบก ส่งเสียงพูดคุยกันให้ได้ยินอีกด้วย!
วินาทีนั้น จรูญตื่นเต้น จนเผลอปล่อยขวดเหล้าขาวตกกระทบพื้นซึ่งเกลื่อนกลาดไปด้วยก้อนหินน้อยใหญ่ เสียงดังกังวานทำลายความเงียบสงัดในขณะนั้นจนแม้แต่ตัวเขาเองก็สะดุ้งเฮือก!
เพล้ง !!
"เวรแล้วกู!" จรูญนึกสบถในใจซึ่งกำลังหายวาบ
บรรดาเงือกสาวก็พากันสะดุ้งและหันมามองเขาทันที และพอมองเห็นเขาเข้า พวกเธอก็รีบพากันลงน้ำกันอย่างจ้าละหวั่น และแหวกว่ายลงสู่น้ำลึกกลางแม่น้ำ หายไปหมดทุกตน
แต่ว่า...มีสิ่งของอย่างหนึ่ง ถูกทิ้งไว้บนแผ่นหินดาดริมน้ำซึ่งเงือกสาวตนนั้นได้ขึ้นมานั่ง
กระจกส่องหน้าของเธอ !!
มันสะท้อนแสงจันทร์วาววับ จรูญมองเห็นอย่างชัดเจน!
เขาเดินปรี่เข้าไปหามัน คว้ามันขึ้นมาดู...มันเป็นกระจกเงาที่ราบเรียบมาก สะท้อนเงาโดยไม่มีจุดไหนบิดเบี้ยวหลอกตาเลย
แต่ที่สำคัญซึ่งทำให้จรูญเนื้อเต้นใจเต้นคือ กรอบและด้ามของมันเป็นทองคำสุกปลั่ง !!
"กูรวยแล้วโว้ย วันนี้วันดีจริงๆ โชคดีติดๆกันเลย!"
เขาเอ่ยปากพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะยัดกระจกเงามีด้ามนั้นใส่ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับบ้านด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง หมายใจว่า พรุ่งนี้เช้าจะเอาไปขายที่ร้านทองทันที มันต้องได้ราคาดีแน่นอน!
เวลาตีสี่เศษๆ จรูญถึงบ้านแล้วเข้านอนทันที พยายามข่มใจให้หลับ ห่มผ้า เอากระจกนางเงือกซุกไว้ใต้ผ้าห่ม ถือไว้แนบกาย ไม่นานก็ก้าวลงสู่นิทรา...
และในนิทรานั้น ท่ามกลางความมืดมิด ในความฝัน เขาเห็นเงือกสาวผู้เป็นเจ้าของกระจกเงาปรากฏกายครึ่งตัว หน้าตาบึ้งตึง ดวงตาสีแดงก่ำถลึงมองเขาด้วยความโกรธ และเมื่อเธออ้าปากพูด เขามองเห็นฟันแหลมเป็นซี่ๆ อย่างน่าพรั่นพรึง
"เมิงเอาของๆกูมาทำไม เมิงเอามาจากไหน จงเอาไปคืนให้กูตรงนั้น !!!"
END-PART 1 BY ถุงมือ "คนชอบเสี่ยง"
🐠💦👧🏻THE GLOVES FINAL 2018 : SEMI-FINAL รอบรอง ฯ กลุ่ม E : เรื่องสั้น คู่ที่ 7 เรื่อง "วังนางเงือก"👧🏻💦🐠
เรื่องสั้น เรื่องรองสุดท้ายครับ...
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ยุคที่เพิ่งจะมีทีวีขาวดำดูกันใหม่ๆ
ชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง เดินดวดเหล้าในคืนวันลอยกระทงไปตามริมแม่น้ำหลังในเวลาดึกดื่นค่อนคืน แล้วเผอิญไปเจอสาวๆกลุ่มหนึ่งเล่นน้ำกัน พอจ้องมองดูไปก็เห็นว่าพวกเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นนางเงือก! และพอพวกเธอมองเห็นเขาเข้าก็รีบหนีลงน้ำหายไปหมด แต่เงือกนางหนึ่งทิ้งของสิ่งหนึ่งไว้บนบก และเขาก็ไปเก็บของสิ่งนั้นกลับบ้าน...และหลังจากกลับบ้านแล้วเข้านอน ในความฝัน นางเงือกนั้นก็มาเข้าฝันและข่มขู่ทวงของคืน!!
เขาจะทำอย่างไรต่อไป เรื่องจะจบลงอย่างไร ???
ติดตามอ่านกันได้เลยครับ จบแล้วก็ให้เกรดกันตามชอบใจเน้อ...
คืนวันเพ็ญเดือนสิบสอง หลังจากผู้คนลอยกระทงและกลับบ้านกันหมดแล้ว...
จรูญ ชายร่างท้วมวัยห้าสิบ เดินเลียบป่าละเมาะใกล้ฝั่งแม่น้ำไปพลาง ยกขวดเหล้าขาวดื่มไปพลาง วันนี้เขามีความสุขเป็นพิเศษ เพราะนอกเหนือจากเป็นวันลอยกระทงแล้ว ยังเป็นวันที่เขามีโชค ถูกหวย แม้จะแค่เลขท้ายสองตัว แต่ก็ทำให้มีเงินเพิ่มขึ้นมาอีกอักโข เพราะลงทุนแทงใต้ดินไปร้อยบาท แต่ได้เงินมาถึงหกพัน...มันไม่ใช่น้อยๆเลย สำหรับยุคสมัยที่เพิ่งจะมีทีวีขาวดำดูกันอย่างตอนนี้
ปกติเขาชอบไปดูทีวีที่บ้านเพื่อนบ่อยๆ คราวนี้เขากะว่าจะซื้อทีวีเครื่องเล็กๆสักเครื่องหนึ่ง เงินหกพันซึ่งได้มาจากการถูกหวย คงจะเพียงพอ
หนุ่มใหญ่วัยกลางคนเดินร่ำสุราไปเรื่อยๆ เหล้าขาวในขวดจวนจะหมดเต็มที เหลือให้ดื่มอีกไม่น่าจะเกินสองอึก เมาจนหน้าแดงก่ำ เดินต่อไป จนพ้นจากสุมทุมพุ่มไม้ใกล้ชายฝั่ง มองออกไปที่ริมแม่น้ำ
แล้วเขาก็ต้องหยุดกึก ยืนนิ่ง ตาเบิกโพลงด้วยความตื่นเต้น!
ริมฝั่งแม่น้ำข้างหน้าเขา ห่างออกไปไม่ถึงสองร้อยเมตร จากแสงจันทร์กระจ่างในยามตีสาม สาวน้อยไร้อาภรณ์ใดๆ สี่ห้าคน กำลังแหวกว่ายเล่นน้ำกันอยู่
แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจของจรูญเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ แทบหายเมาเป็นปลิดทิ้งก็คือ สาวๆ เหล่านั้น ไม่มีขา !!
อวัยวะท่อนล่างของพวกเธอ คือท่อนล่างของปลา !!!
"แม่เจ้าโว้ย...นางเงือก นางเงือกจริงๆหรือนี่"
เขาร่ำร้องอยู่ในใจ ยืนนิ่ง ตะลึงลาน จ้องมองภาพตรงหน้า
ครู่หนึ่งต่อมา เงือกสาวตนหนึ่งขึ้นมานั่งบนแผ่นหินดาดบนฝั่ง สองมือถือวัตถุบางอย่างซึ่งจรูญมองเห็นไม่ชัดในทีแรก แต่เมื่อเพ่งมองดูดีๆ ก็เห็นว่า มือหนึ่งของเธอถือด้ามกระจกเงาส่องหน้าตัวเอง อีกมือหนึ่งถือหวี ค่อยๆ สางผมตัวเองอย่างช้าๆ และนางเงือกตนอื่นๆ ก็เริ่มขึ้นมาบนบก ส่งเสียงพูดคุยกันให้ได้ยินอีกด้วย!
วินาทีนั้น จรูญตื่นเต้น จนเผลอปล่อยขวดเหล้าขาวตกกระทบพื้นซึ่งเกลื่อนกลาดไปด้วยก้อนหินน้อยใหญ่ เสียงดังกังวานทำลายความเงียบสงัดในขณะนั้นจนแม้แต่ตัวเขาเองก็สะดุ้งเฮือก!
เพล้ง !!
"เวรแล้วกู!" จรูญนึกสบถในใจซึ่งกำลังหายวาบ
บรรดาเงือกสาวก็พากันสะดุ้งและหันมามองเขาทันที และพอมองเห็นเขาเข้า พวกเธอก็รีบพากันลงน้ำกันอย่างจ้าละหวั่น และแหวกว่ายลงสู่น้ำลึกกลางแม่น้ำ หายไปหมดทุกตน
แต่ว่า...มีสิ่งของอย่างหนึ่ง ถูกทิ้งไว้บนแผ่นหินดาดริมน้ำซึ่งเงือกสาวตนนั้นได้ขึ้นมานั่ง
กระจกส่องหน้าของเธอ !!
มันสะท้อนแสงจันทร์วาววับ จรูญมองเห็นอย่างชัดเจน!
เขาเดินปรี่เข้าไปหามัน คว้ามันขึ้นมาดู...มันเป็นกระจกเงาที่ราบเรียบมาก สะท้อนเงาโดยไม่มีจุดไหนบิดเบี้ยวหลอกตาเลย แต่ที่สำคัญซึ่งทำให้จรูญเนื้อเต้นใจเต้นคือ กรอบและด้ามของมันเป็นทองคำสุกปลั่ง !!
"กูรวยแล้วโว้ย วันนี้วันดีจริงๆ โชคดีติดๆกันเลย!"
เขาเอ่ยปากพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะยัดกระจกเงามีด้ามนั้นใส่ในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินกลับบ้านด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง หมายใจว่า พรุ่งนี้เช้าจะเอาไปขายที่ร้านทองทันที มันต้องได้ราคาดีแน่นอน!
เวลาตีสี่เศษๆ จรูญถึงบ้านแล้วเข้านอนทันที พยายามข่มใจให้หลับ ห่มผ้า เอากระจกนางเงือกซุกไว้ใต้ผ้าห่ม ถือไว้แนบกาย ไม่นานก็ก้าวลงสู่นิทรา...
และในนิทรานั้น ท่ามกลางความมืดมิด ในความฝัน เขาเห็นเงือกสาวผู้เป็นเจ้าของกระจกเงาปรากฏกายครึ่งตัว หน้าตาบึ้งตึง ดวงตาสีแดงก่ำถลึงมองเขาด้วยความโกรธ และเมื่อเธออ้าปากพูด เขามองเห็นฟันแหลมเป็นซี่ๆ อย่างน่าพรั่นพรึง
"เมิงเอาของๆกูมาทำไม เมิงเอามาจากไหน จงเอาไปคืนให้กูตรงนั้น !!!"
END-PART 1 BY ถุงมือ "คนชอบเสี่ยง"