คือเรื่องมีอยู่ว่า
แอบชอบเพื่อนสนิทมา3ปีแล้วค่ะแต่ว่าเพื่อนก็รู้ว่าเราอ่ะแอบชอบแต่นั้นก็นานมาแล้วค่ะย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้วเราเข้ามาเรียนในโรงเรียนใหม่และต่างที่เลยไม่มีเพื่อนสนิทเลยแต่ก็เป็นเขาคนแรกที่เขามาถามว่าเด็กใหม่หรอจบมาจากไหนอะไรประมาณนี้เราก็ตอบไปน่ะตามมารยาทแต่พอนานไปนานไปก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับความรู้สึกที่ไม่อาจบอกไปแต่แล้วมาวันหนึ่งเขามาขอมือถือเราไปเล่นเราก็เลยให้ไปเพื่อนเรามันก็เอามือถือของเขามาเล่นแล้วเปิดแชทที่เขาคุยกับเราความบังเอินมันอยู่ตรงที่ว่าดันไปเปิดแชทเราที่คุยกับเขาแล้วเพื่อนมันเห็นข้อความที่พิมพ์ค้างอยู่ว่าเราชอบแกวินาทีนั่นก็อึ้งไปอยู่สักพักต่างคนก็ต่างกลัวที่จะบอกความรู้สึกที่มีออกไปหลังจากนั้นเราก็ไปสารภาพรักกับเขาทางแชทแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ..เราไม่ได้ชอบเธอ...จากนั้นก็ช็อคไปสักพักแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีกเลย..หลังจากนั้นเวลาเรียนในอีกวันถัดมาเราก็ไม่คุยกันต่างคนต่างไม่ทักผ่านไป1อาทิตย์เขามาทักเราสบายดีไมเป็นไงบ้างเราก็ตอบตามมารยาทหลังจากสนทนาคำนี้จบเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมแรกๆเราก็พอทำใจไว้บ้างพอจบม.3เราถามเขาว่าม.4ต่อที่ไหนหรอห้องไหนหรอเขาบอกว่าห้องเดี่ยวกับเราที่เดิมด้วยแล้วเขาก็พูดอีกว่าเราจะตามไปเรียนที่เดียวกับแกห้องเดียวกับแกจนกว่าจะจบคำๆนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าเราสำึญกับชีวิตเขาขนาดนี้เลยหรอมันยิ่งทำให้เรารู้สึกหวั่นไหวอีกครั้งแต่ก็ไม่พูดอะไรออกไปอยากถามว่าความรู้สึกนี้ควรทำยังไงดีค่ะ
เพื่อนสนิทคิดไมซื่อ
แอบชอบเพื่อนสนิทมา3ปีแล้วค่ะแต่ว่าเพื่อนก็รู้ว่าเราอ่ะแอบชอบแต่นั้นก็นานมาแล้วค่ะย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้วเราเข้ามาเรียนในโรงเรียนใหม่และต่างที่เลยไม่มีเพื่อนสนิทเลยแต่ก็เป็นเขาคนแรกที่เขามาถามว่าเด็กใหม่หรอจบมาจากไหนอะไรประมาณนี้เราก็ตอบไปน่ะตามมารยาทแต่พอนานไปนานไปก็เริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับความรู้สึกที่ไม่อาจบอกไปแต่แล้วมาวันหนึ่งเขามาขอมือถือเราไปเล่นเราก็เลยให้ไปเพื่อนเรามันก็เอามือถือของเขามาเล่นแล้วเปิดแชทที่เขาคุยกับเราความบังเอินมันอยู่ตรงที่ว่าดันไปเปิดแชทเราที่คุยกับเขาแล้วเพื่อนมันเห็นข้อความที่พิมพ์ค้างอยู่ว่าเราชอบแกวินาทีนั่นก็อึ้งไปอยู่สักพักต่างคนก็ต่างกลัวที่จะบอกความรู้สึกที่มีออกไปหลังจากนั้นเราก็ไปสารภาพรักกับเขาทางแชทแต่คำตอบที่ได้กลับมาคือ..เราไม่ได้ชอบเธอ...จากนั้นก็ช็อคไปสักพักแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปอีกเลย..หลังจากนั้นเวลาเรียนในอีกวันถัดมาเราก็ไม่คุยกันต่างคนต่างไม่ทักผ่านไป1อาทิตย์เขามาทักเราสบายดีไมเป็นไงบ้างเราก็ตอบตามมารยาทหลังจากสนทนาคำนี้จบเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิมแรกๆเราก็พอทำใจไว้บ้างพอจบม.3เราถามเขาว่าม.4ต่อที่ไหนหรอห้องไหนหรอเขาบอกว่าห้องเดี่ยวกับเราที่เดิมด้วยแล้วเขาก็พูดอีกว่าเราจะตามไปเรียนที่เดียวกับแกห้องเดียวกับแกจนกว่าจะจบคำๆนี้มันทำให้เรารู้สึกว่าเราสำึญกับชีวิตเขาขนาดนี้เลยหรอมันยิ่งทำให้เรารู้สึกหวั่นไหวอีกครั้งแต่ก็ไม่พูดอะไรออกไปอยากถามว่าความรู้สึกนี้ควรทำยังไงดีค่ะ