ภาวนา ในชีวิตฆราวาส

"จิตเป็นสิ่งที่ฝึกได้ ถ้าฝึกไม่ได้พระพุทธเจ้า ก็ไม่สอนให้ฝึก พระพุทธเจ้า ก็ไม่บริสุทธิ์เพราะฝึกไม่ได้ มันเป็นอฐานะ คือเป็นสิ่งที่ไม่ควรเป็นได้ แล้วจะเป็นได้ยังไง แต่นี้เป็นฐานะ สิ่งที่ควรเป็นไปได

บางท่านบอกผมว่าลำพังการเจริญภาวนาก็ให้ผลเป็นปัญญาได้อยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเจริญสติควบคู่แต่อย่างใด ฟังไปก็ถูก เพราะผลลัพธ์ที่เราปรารถนาคือปัญญา ถ้าลำพังการเจริญภาวนาแล้วให้ผลลัพธ์เป็นปัญญาได้ การเจริญ

ดับสังขาร ก็จะเป็นสภาวะนิโรธ ฌาน1-8 เป็นเจตสิก เป็นสังขารตัวที่ประกอบกับจิต สติปัฐฐาน ในปรมัตถธรรม จึงต้องเห็นการดำเนินไปของฌาน 1-8 อันเป็นการดำเนินไปของเจตสิก จึงจะรู้ชัดในเจตสิก เมื่อรู้ชัดในเจตส

เรื่องมีอยู่ว่ามีช่วงที่พักงานประมาณเดือนกว่าๆ อยู่แต่ที่บ้าน ก็เลยมีเวลาปฏิบัติมากขึ้นจากเดิมที่เจริญสติระหว่างวันอยู่แล้ว แต่ภาวนาไปมันเกิดเบื่อจนรู้สึกได้เลยว่าเกิดอาการใจหาย ซึม ท้อแท้ เวลาส่องสาย

สอบถาม "สถานที่ปฎิบัติธรรม แนวเจริญสติ" ในกรุงเทพ (ช่วง 25 ธค.- 4 มค.) ที่สอนเจริญภาวนาในแนวทางนี้ครับ พอดีมีเวลาว่างช่วงดังกล่าวครับ ขอบคุณมากครับ ^_^

ผมพยายามศึกษาเรื่องการเจริญสติภาวนา ได้ดู(ฟัง) youtube ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช หลายๆครั้งที่ท่านพูดว่าให้ฝึกภาวนาให้ได้ตลอดเวลา (ขออภัยถ้าผมจำมาผิด) อยากทราบว่าการภาวนาที่ท่านว่ามานี้ คือ อะไร แล