ต้องยอมรับตามตรงเลยครับ
ว่าผม.. เป็นคนนึงในพันทิปที่ไม่เห็นด้วยกับการส่งชุดใหญ่ลงแข่ง และมองถ้วยอาเซี่ยนคัพเป็นแค่ถ้วยมิกกี้เม้าส์
เหตุผลก็คือ
1.เราเป็น 1 เดียวในอาเซี่ยนที่ผ่านเข้ารอบคัดเลือกบอลโลกรอบ 2 ของทวีปเอเซีย
2.เราเป็น 1 เดียวในอาเซี่ยนมีลีกที่ติดท๊อป 10 ของบอลสโมสรเอเซีย
ฉะนั้นผมจึงคิดว่า ถ้วย AFF ไม่ใช่ถ้วยที่เราจะไปคลุกคลีแล้ว
เราควรมองไปแค่ระดับเอเซียอย่างเดียว
และส่งชุดเล็ก(U19-23)ลงไปหาประสบการณ์ สร้างรากฐานให้ทีมชุดใหญ่ในอนาคตดีกว่า เพราะหลังจากจบอาเซี่ยนคัพไม่กี่สัปดาห์
เราก็ต้องใช้ชุดใหญ่ลงเตะถ้วยใหญ่ที่สุดในทวีปแล้ว
การที่ให้ชุดใหญ่เล่นตามปฏิทินฟีฟ่าเดย์ เจอกับทีมที่แข็งแกร่ง มันจะเอื้อประโยชน์ในการหาประสบการณ์และเพิ่มความแข็งแกร่งให้ทีมชุดใหญ่ได้มากกว่าลงไปเตะ AFF ที่มีแต่ทีมเกรดต่ำกว่าเรา (ความคิดตอนนั้นนะ 555+)
ส่วนคนที่ไม่เห็นด้วยกับผมส่วนใหญ่ ก็คือต้องการให้ทีมชาติไทยได้แชมป์ เพื่อเรียกศรัทธาแฟนบอลเท่านั้น (ตอนเถียงกันตอนนั้น ไม่มีใครเอ่ยมาซักคำว่า เพราะเรายังไม่ก้าวข้ามอาเซี่ยน แต่ให้เหตุผลไปที่การเรียกศรัทธาแฟนบอล ให้บอลไทยกลับมาคึกคักอย่างเดียว)
ส่วนสำหรับฝั่งผม ถ้าส่งชุดเล็กไป จะได้แชมป์หรือไม่ได้แชมป์ มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการให้เด็กๆไปลองรับภาระในการแข่งระดับนี้ดู
ไม่ซีเรียสกับถ้วยนี่เลย
จนกระทั่ง...
ถึงวันแข่ง AFF จริงๆ เราใช้ชุดที่ดีที่สุด นักเตะที่เตะในประเทศตอนนี้แข่ง
จริงๆมันก็คือ ชุดใหญ่ของเรานั่นแหละ แค่ไม่มีนักเตะที่ไปเตะนอก 4 ตัวเฉยๆ
การเจอกับติมอร์ เป็นเกมที่ไม่ได้ว้าวอะไรมากมาย
เพราะติมอร์ไม่ได้อยู่ในเกรดที่ทำให้เราลำบากนัก เพราะขนาดส่งบอลมาให้เราฟรีๆเป็น 10-20 จังหวะเลยทีเดียว
อันนี้ไม่นับรวมที่เลี้ยงมาให้เราแย่งเอาง่ายๆนะ
แต่ความซีเรียสของผมมันเกิดขึ้นเมื่อนัดที่เจออินโด สกอร์กับรูปเกม แตกต่างกันมาก
ทุกคนดีใจที่ชนะ 4-2 และยกยอระบบของราเยวัชว่าดีเยี่ยม
ทั้งๆที่ประตูที่ลดความกดดันได้มาจากลูกตั้งเตะ ส่วนการขึ้นเกมแบบ Open play ของเราค่อนข้างแย่
จนมานำ 2-1 นั่นแหละ ถึงได้ผ่อนคลาย เพราะอินโดเริ่มเปิดพื้นที่ให้เราไดเร็คฟุตบอลได้ คือเป็นระบบเกมรุกที่เราถนัด
เพราะเราไม่สามารถต่อบอลทำเกมได้ เกมกับอินโดยังอยู่ในเกรดที่ว่าใช้ได้
แต่..
เกมกับฟิลิปปินส์ แฟนบอลบางคนยังแยกไม่ออกระหว่างรับรอสวนกับรับรอโดน
ยังยืนยันยกยอยาเรวัชในการทำทีมระบบแบบนี้ ทั้งๆที่เราไม่มีผู้เล่นที่มีสิทธิภาพพอที่จะเล่นเกมรับแน่นๆ แล้วสวนแม่นๆ
เราขึ้นเกมไม่ได้เลย ถึงจะเป็นฝ่ายได้ประตูนำก่อน
แต่คำว่าขึ้นเกมไม่ได้คือ การที่จะปั้นเกมขึ้นบุกเขาแบบเป็นชิ้นเป็นอันบ้างนั่นแหละ
แทบทั้งเกม เราแทบไม่มีโมเม้นต์นั้นเลย ก้มหน้าก้มตารับ แล้วเปิดบอลไปข้างหน้าให้เขาตั้งเกมบุกเราต่อไป
วนลูปอยู่แบบนั้นจนเสียประตู แต่อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณที่ปาตินโญ่ ไม่สามารถลงสนามได้
และฉัตรชัยที่เซฟลูกยากได้หลายลูก
ผมจะไม่ซีเรียสกับถ้วย AFF หรือถ้วยมิกกี้เม้าส์ที่ผมมโนไว้ก่อนแข่งเลย ถ้าหากทีมที่กำลังแข่งอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ทีมชุดใหญ่ของเรา
ผมไม่คิดว่านักเตะที่ไปเตะลีกนอก 4 คน จะมาเปลี่ยนแปลงระบบทีมจาก"ค่อนข้างแย่"กลายเป็น"เยี่ยมยอด"ได้หรอก
อย่างมากก็คงมาช่วยให้ทีมอยู่ในคำว่า "พอทน" เท่านั้นแหละ
บางทีผมก็ต้องโทษมุมมองตัวเองด้วยแหละ ที่คิดว่าเหตุผล 2 ข้อนั้น
ทำให้ทีมชาติเราก้าวข้าวคำว่าอาเซี่ยนไปแล้ว
ทั้งๆที่ผมก็เคยคอมเม้นเรื่องลีกของเราอยู่ว่า "ถึงลีกเราจะอยู่ในระดับเอเซียแล้ว แต่ความจริงสโมสรเราที่เล่นได้ในระดับเอเซีย มีอยุ่ไม่ถึง 3 ทีมเท่านั้นแหละ"
มันถูกแล้วล่ะ ที่เราส่งชุดใหญ่ลงเตะถ้วย AFF
ไม่ใช่เพราะต้องการเอาแชมป์ เพื่อเรียกศรัทธาแฟนบอลนะ
แต่เพราะเรายังไม่สามารถดันตัวเองให้เหนือกว่าระดับอาเซี่ยนได้เลยต่างหาก
ทำไมต้องซีเรียสกับ AFF suzuuki cup น่ะเหรอ
ว่าผม.. เป็นคนนึงในพันทิปที่ไม่เห็นด้วยกับการส่งชุดใหญ่ลงแข่ง และมองถ้วยอาเซี่ยนคัพเป็นแค่ถ้วยมิกกี้เม้าส์
เหตุผลก็คือ
1.เราเป็น 1 เดียวในอาเซี่ยนที่ผ่านเข้ารอบคัดเลือกบอลโลกรอบ 2 ของทวีปเอเซีย
2.เราเป็น 1 เดียวในอาเซี่ยนมีลีกที่ติดท๊อป 10 ของบอลสโมสรเอเซีย
ฉะนั้นผมจึงคิดว่า ถ้วย AFF ไม่ใช่ถ้วยที่เราจะไปคลุกคลีแล้ว
เราควรมองไปแค่ระดับเอเซียอย่างเดียว
และส่งชุดเล็ก(U19-23)ลงไปหาประสบการณ์ สร้างรากฐานให้ทีมชุดใหญ่ในอนาคตดีกว่า เพราะหลังจากจบอาเซี่ยนคัพไม่กี่สัปดาห์
เราก็ต้องใช้ชุดใหญ่ลงเตะถ้วยใหญ่ที่สุดในทวีปแล้ว
การที่ให้ชุดใหญ่เล่นตามปฏิทินฟีฟ่าเดย์ เจอกับทีมที่แข็งแกร่ง มันจะเอื้อประโยชน์ในการหาประสบการณ์และเพิ่มความแข็งแกร่งให้ทีมชุดใหญ่ได้มากกว่าลงไปเตะ AFF ที่มีแต่ทีมเกรดต่ำกว่าเรา (ความคิดตอนนั้นนะ 555+)
ส่วนคนที่ไม่เห็นด้วยกับผมส่วนใหญ่ ก็คือต้องการให้ทีมชาติไทยได้แชมป์ เพื่อเรียกศรัทธาแฟนบอลเท่านั้น (ตอนเถียงกันตอนนั้น ไม่มีใครเอ่ยมาซักคำว่า เพราะเรายังไม่ก้าวข้ามอาเซี่ยน แต่ให้เหตุผลไปที่การเรียกศรัทธาแฟนบอล ให้บอลไทยกลับมาคึกคักอย่างเดียว)
ส่วนสำหรับฝั่งผม ถ้าส่งชุดเล็กไป จะได้แชมป์หรือไม่ได้แชมป์ มันก็ไม่สำคัญเท่ากับการให้เด็กๆไปลองรับภาระในการแข่งระดับนี้ดู
ไม่ซีเรียสกับถ้วยนี่เลย
จนกระทั่ง...
ถึงวันแข่ง AFF จริงๆ เราใช้ชุดที่ดีที่สุด นักเตะที่เตะในประเทศตอนนี้แข่ง
จริงๆมันก็คือ ชุดใหญ่ของเรานั่นแหละ แค่ไม่มีนักเตะที่ไปเตะนอก 4 ตัวเฉยๆ
การเจอกับติมอร์ เป็นเกมที่ไม่ได้ว้าวอะไรมากมาย
เพราะติมอร์ไม่ได้อยู่ในเกรดที่ทำให้เราลำบากนัก เพราะขนาดส่งบอลมาให้เราฟรีๆเป็น 10-20 จังหวะเลยทีเดียว
อันนี้ไม่นับรวมที่เลี้ยงมาให้เราแย่งเอาง่ายๆนะ
แต่ความซีเรียสของผมมันเกิดขึ้นเมื่อนัดที่เจออินโด สกอร์กับรูปเกม แตกต่างกันมาก
ทุกคนดีใจที่ชนะ 4-2 และยกยอระบบของราเยวัชว่าดีเยี่ยม
ทั้งๆที่ประตูที่ลดความกดดันได้มาจากลูกตั้งเตะ ส่วนการขึ้นเกมแบบ Open play ของเราค่อนข้างแย่
จนมานำ 2-1 นั่นแหละ ถึงได้ผ่อนคลาย เพราะอินโดเริ่มเปิดพื้นที่ให้เราไดเร็คฟุตบอลได้ คือเป็นระบบเกมรุกที่เราถนัด
เพราะเราไม่สามารถต่อบอลทำเกมได้ เกมกับอินโดยังอยู่ในเกรดที่ว่าใช้ได้
แต่..
เกมกับฟิลิปปินส์ แฟนบอลบางคนยังแยกไม่ออกระหว่างรับรอสวนกับรับรอโดน
ยังยืนยันยกยอยาเรวัชในการทำทีมระบบแบบนี้ ทั้งๆที่เราไม่มีผู้เล่นที่มีสิทธิภาพพอที่จะเล่นเกมรับแน่นๆ แล้วสวนแม่นๆ
เราขึ้นเกมไม่ได้เลย ถึงจะเป็นฝ่ายได้ประตูนำก่อน
แต่คำว่าขึ้นเกมไม่ได้คือ การที่จะปั้นเกมขึ้นบุกเขาแบบเป็นชิ้นเป็นอันบ้างนั่นแหละ
แทบทั้งเกม เราแทบไม่มีโมเม้นต์นั้นเลย ก้มหน้าก้มตารับ แล้วเปิดบอลไปข้างหน้าให้เขาตั้งเกมบุกเราต่อไป
วนลูปอยู่แบบนั้นจนเสียประตู แต่อย่างน้อยก็ต้องขอบคุณที่ปาตินโญ่ ไม่สามารถลงสนามได้
และฉัตรชัยที่เซฟลูกยากได้หลายลูก
ผมจะไม่ซีเรียสกับถ้วย AFF หรือถ้วยมิกกี้เม้าส์ที่ผมมโนไว้ก่อนแข่งเลย ถ้าหากทีมที่กำลังแข่งอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ทีมชุดใหญ่ของเรา
ผมไม่คิดว่านักเตะที่ไปเตะลีกนอก 4 คน จะมาเปลี่ยนแปลงระบบทีมจาก"ค่อนข้างแย่"กลายเป็น"เยี่ยมยอด"ได้หรอก
อย่างมากก็คงมาช่วยให้ทีมอยู่ในคำว่า "พอทน" เท่านั้นแหละ
บางทีผมก็ต้องโทษมุมมองตัวเองด้วยแหละ ที่คิดว่าเหตุผล 2 ข้อนั้น
ทำให้ทีมชาติเราก้าวข้าวคำว่าอาเซี่ยนไปแล้ว
ทั้งๆที่ผมก็เคยคอมเม้นเรื่องลีกของเราอยู่ว่า "ถึงลีกเราจะอยู่ในระดับเอเซียแล้ว แต่ความจริงสโมสรเราที่เล่นได้ในระดับเอเซีย มีอยุ่ไม่ถึง 3 ทีมเท่านั้นแหละ"
มันถูกแล้วล่ะ ที่เราส่งชุดใหญ่ลงเตะถ้วย AFF
ไม่ใช่เพราะต้องการเอาแชมป์ เพื่อเรียกศรัทธาแฟนบอลนะ
แต่เพราะเรายังไม่สามารถดันตัวเองให้เหนือกว่าระดับอาเซี่ยนได้เลยต่างหาก