สวัสดีค่ะ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะเราสงสัยมากจริงๆค่ะ
เรื่องเกิดจาก ช่วงที่เราขึ้นม.4มาใหม่ๆ โรงเรียนมีการจัดค่ายธรรมะขึ้นมาพอดี ซึ่งวันนั้นเราป่วย จึงไม่ได้ไป เมื่อเพื่อนๆกลับมาจากค่ายธรรมะและมารร.ตามปกติ เพื่อนหลายคนมีแต่บอกว่าไม่อยากไปค่ายธรรมะอีก เราเลยคิดว่ามันขนาดนั้นเลยหรอ5555 พอมาเทอม2รอบนี้เรามีโอกาสได้ไปค่ายธรรมะรอบนี้ค่ะ (ในใจก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่) แต่ถ้าคิดอีกมุม เราก็มองว่าได้ไปทำบุญให้ครอบครัว เสริมบุญให้ตัวเองบ้าง ค่ายธรรมะที่เราคิดคือ นอนวัด นั่งสมาธิ สวดมนต์ ปฏิบัติตามศาสนาด้วยความตั้งใจ อะไรแบบนี้ พอไปถึงเรารู้สึกว่าเหมือนค่ายทหารเลยค่ะ5555 ทำทุกอย่างให้ตรงเป๊ะๆ อาบน้ำ5 นาที นอนเที่ยงคืน อะไรแบบนี้ เราก็ไม่เกี่ยงอะไร แต่ที่เรารู้สึกว่าไม่ชอบคือ เวลาพระอาจารย์พูดน่ะค่ะ ทำไมต้องใช้คำหยาบ แล้วก็เมื่อโดนทำโทษเพราะนั่งไม่ตรงแถวหรือกินข้าวไม่หมดเหลือแบบเศษข้าวเล็กๆ พระอาจารย์จะเรียกหัวหน้ามาแล้วก็จะให้เพื่อนๆในห้องเขี่ยเศษอาหารที่เหลือใส่ถาดแล้วให้หัวหน้าห้องกิน เรารู้สึกว่ามันเกินไปน่ะค่ะ หัวหน้าห้องก็เพื่อนคนนึง ทำไมเขาต้องรับผิดชอบขนาดนั้น เพราะเขามีตำแหน่งหรอคะ มันถึงทำให้เขาต้องมาทานอาหารที่เป็นของเหลือแบบนั้น? นั่นแหละค่ะ ที่เรารู้สึกข้องใจ แต่ที่เราไม่อินส่วนตัวมากที่สุดคือการบังคับให้นักเรียนไปค่ะ ไม่งั้นไม่ผ่านม.4อะไรแบบนี้ จริงๆเราว่าการทำบุญต่างๆมันควรจะเกิดขึ้นจากใจของเราเอง ไปค่ายธรรมะดูจากเพื่อนหลายๆคนจิตใจติดกับโทรศัพท์ ไม่ค่อยอยากจะร่วมเท่าไหร่ มันทำให้เรารู้สึกว่าไม่ค่อยมีใครอินเท่าไหร่ ถ้าทำบุญด้วยใจที่มีจิตใจแน่วแน่เราว่าน่าจะมีความสุขมากกว่ามาบังคับให้เด็กทำนะคะ เราไม่รู้ว่าค่ายธรรมะรร.อื่นเป็นยังไงแต่เรารู้สึกว่า ค่ายที่เราไปเน้นให้หัวหน้ารับผิดชอบตลอดค่ะ สงสารมาก มารับโทษอะไรก็ไม่รู้ หัวหน้าห้องแทบร้องไห้เลยค่ะ ส่วนคุณครูทุกท่านที่ไปด้วน ก็ไม่มีใครมีท่าทีอยากทำบุญเท่าไหร่เพราะจิ้มโทรศัพท์กันทุกคนบาวคนก็ไปนอน วนลูบอยู่อย่างงี้น่ะค่ะ พอเด็กอยากนอนบ้างก็ไม่ได้ แต่คุณครูที่เล่นโทรศัพท์ทั้งวันดันนอนได้ ไม่เข้าใจค่ะ เราว่ามันไม่แฟร์ คุณครูนังไม่อยากทำแล้วเด็กจะอยากทำไมมั้ยคะ พอหันไปมองคุณครูที่นั่งหลับ เล่นโทรศัพท์แล้วมันก็อดเจ็บใจไม่ได้ เราโดนบังคับมาแท้ๆ
เราเลยสงสัยว่า สรุปแล้วค่ายธรรมะที่จัดขึ้นเนี่ยมันทำให้เด็กมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนามากขึ้นจริงๆรึเปล่าคะ
ความเห็นส่วนตัวของเราคือ ไม่เห็นจะศรัทธาขึ้นเลยเพราะเหมือนโดนบังคับมากกว่า ไม่ค่อยมีความสุขค่ะ อยากทำบุญแบบไม่ต้องโดนบังคับเท่าไหร่
[ตอนนี้เรารอเปลี่ยนศาสนาอยู่ค่ะ เพราะเรียนรร.ที่ศาสนาคริสต์มาตั้งแต่เด็กๆพอย้ายรร.มาแล้วเจอค่ายธรรมะเราเลยคิดว่าย้ายดีกว่า ส่วนตัวเราศรัทธาในศาสนาคริสต์มากกว่าค่ะ ไม่ใช่ว่าดูหมิ่นหรืออะไรเกี่ยวกับพระพุทธเจ้านะคะ เรายังคงเคารพท่าน แต่เราคิดว่าเราไม่ชอบอะไรที่เป็นการบังคับให้ทำหรือไม่ก็อินเกินในเรื่องต่างๆของคนที่นับถือพุทธในไทย(แบบไทยแลนด์only)เราชอบที่จะฟังเรื่องของพระเจ้า หรือการทำพิธีต่างๆน่ะค่ะ]
ขอบคุณที่เข้ามาให้ความสนใจกับกระทู้ของเรานะคะ เรามีจ้อสงสัยจริงๆค่ะ;-; (อย่าว่ากันเลย)
ขออนุญาตแท็กห้องที่คิดว่าเกี่ยวข้องนะคะ
ค่ายธรรมะที่รร.จัดขึ้นทำให้เราศรัทธามากขึ้นจริงหรอ?
เรื่องเกิดจาก ช่วงที่เราขึ้นม.4มาใหม่ๆ โรงเรียนมีการจัดค่ายธรรมะขึ้นมาพอดี ซึ่งวันนั้นเราป่วย จึงไม่ได้ไป เมื่อเพื่อนๆกลับมาจากค่ายธรรมะและมารร.ตามปกติ เพื่อนหลายคนมีแต่บอกว่าไม่อยากไปค่ายธรรมะอีก เราเลยคิดว่ามันขนาดนั้นเลยหรอ5555 พอมาเทอม2รอบนี้เรามีโอกาสได้ไปค่ายธรรมะรอบนี้ค่ะ (ในใจก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่) แต่ถ้าคิดอีกมุม เราก็มองว่าได้ไปทำบุญให้ครอบครัว เสริมบุญให้ตัวเองบ้าง ค่ายธรรมะที่เราคิดคือ นอนวัด นั่งสมาธิ สวดมนต์ ปฏิบัติตามศาสนาด้วยความตั้งใจ อะไรแบบนี้ พอไปถึงเรารู้สึกว่าเหมือนค่ายทหารเลยค่ะ5555 ทำทุกอย่างให้ตรงเป๊ะๆ อาบน้ำ5 นาที นอนเที่ยงคืน อะไรแบบนี้ เราก็ไม่เกี่ยงอะไร แต่ที่เรารู้สึกว่าไม่ชอบคือ เวลาพระอาจารย์พูดน่ะค่ะ ทำไมต้องใช้คำหยาบ แล้วก็เมื่อโดนทำโทษเพราะนั่งไม่ตรงแถวหรือกินข้าวไม่หมดเหลือแบบเศษข้าวเล็กๆ พระอาจารย์จะเรียกหัวหน้ามาแล้วก็จะให้เพื่อนๆในห้องเขี่ยเศษอาหารที่เหลือใส่ถาดแล้วให้หัวหน้าห้องกิน เรารู้สึกว่ามันเกินไปน่ะค่ะ หัวหน้าห้องก็เพื่อนคนนึง ทำไมเขาต้องรับผิดชอบขนาดนั้น เพราะเขามีตำแหน่งหรอคะ มันถึงทำให้เขาต้องมาทานอาหารที่เป็นของเหลือแบบนั้น? นั่นแหละค่ะ ที่เรารู้สึกข้องใจ แต่ที่เราไม่อินส่วนตัวมากที่สุดคือการบังคับให้นักเรียนไปค่ะ ไม่งั้นไม่ผ่านม.4อะไรแบบนี้ จริงๆเราว่าการทำบุญต่างๆมันควรจะเกิดขึ้นจากใจของเราเอง ไปค่ายธรรมะดูจากเพื่อนหลายๆคนจิตใจติดกับโทรศัพท์ ไม่ค่อยอยากจะร่วมเท่าไหร่ มันทำให้เรารู้สึกว่าไม่ค่อยมีใครอินเท่าไหร่ ถ้าทำบุญด้วยใจที่มีจิตใจแน่วแน่เราว่าน่าจะมีความสุขมากกว่ามาบังคับให้เด็กทำนะคะ เราไม่รู้ว่าค่ายธรรมะรร.อื่นเป็นยังไงแต่เรารู้สึกว่า ค่ายที่เราไปเน้นให้หัวหน้ารับผิดชอบตลอดค่ะ สงสารมาก มารับโทษอะไรก็ไม่รู้ หัวหน้าห้องแทบร้องไห้เลยค่ะ ส่วนคุณครูทุกท่านที่ไปด้วน ก็ไม่มีใครมีท่าทีอยากทำบุญเท่าไหร่เพราะจิ้มโทรศัพท์กันทุกคนบาวคนก็ไปนอน วนลูบอยู่อย่างงี้น่ะค่ะ พอเด็กอยากนอนบ้างก็ไม่ได้ แต่คุณครูที่เล่นโทรศัพท์ทั้งวันดันนอนได้ ไม่เข้าใจค่ะ เราว่ามันไม่แฟร์ คุณครูนังไม่อยากทำแล้วเด็กจะอยากทำไมมั้ยคะ พอหันไปมองคุณครูที่นั่งหลับ เล่นโทรศัพท์แล้วมันก็อดเจ็บใจไม่ได้ เราโดนบังคับมาแท้ๆ
เราเลยสงสัยว่า สรุปแล้วค่ายธรรมะที่จัดขึ้นเนี่ยมันทำให้เด็กมีความศรัทธาในพระพุทธศาสนามากขึ้นจริงๆรึเปล่าคะ
ความเห็นส่วนตัวของเราคือ ไม่เห็นจะศรัทธาขึ้นเลยเพราะเหมือนโดนบังคับมากกว่า ไม่ค่อยมีความสุขค่ะ อยากทำบุญแบบไม่ต้องโดนบังคับเท่าไหร่
[ตอนนี้เรารอเปลี่ยนศาสนาอยู่ค่ะ เพราะเรียนรร.ที่ศาสนาคริสต์มาตั้งแต่เด็กๆพอย้ายรร.มาแล้วเจอค่ายธรรมะเราเลยคิดว่าย้ายดีกว่า ส่วนตัวเราศรัทธาในศาสนาคริสต์มากกว่าค่ะ ไม่ใช่ว่าดูหมิ่นหรืออะไรเกี่ยวกับพระพุทธเจ้านะคะ เรายังคงเคารพท่าน แต่เราคิดว่าเราไม่ชอบอะไรที่เป็นการบังคับให้ทำหรือไม่ก็อินเกินในเรื่องต่างๆของคนที่นับถือพุทธในไทย(แบบไทยแลนด์only)เราชอบที่จะฟังเรื่องของพระเจ้า หรือการทำพิธีต่างๆน่ะค่ะ]
ขอบคุณที่เข้ามาให้ความสนใจกับกระทู้ของเรานะคะ เรามีจ้อสงสัยจริงๆค่ะ;-; (อย่าว่ากันเลย)
ขออนุญาตแท็กห้องที่คิดว่าเกี่ยวข้องนะคะ