มีใครเคยรู้สึกแย่ที่บ้านตัวเองมีฐานะบ้างคะ

ขอเกริ่นก่อนว่าเรามีฐานะพอประมาณ พ่อแม่มีหน้ามีหน้าตาในจังหวัดระดับนึง ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว(ในแบบที่ขยับไปไหนก็ลำบาก)
เมื่อก่อนไม่เคยคิดว่ารู้สึกแย่เลยค่ะ เราก็มีกิน มีใช้ อยากได้อะไรก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองเอื้อมถึง แต่ไม่ใช่คนติดหรูเลย

ปัญหาที่ทำให้รู้สึกแย่คือ ความรักค่ะ คนแรกเลิกกัน เพราะฐานะต่างกันและอะไรอีกหลายๆอย่าง(และอยู่ด้วยกันตลอดไม่ได้)

คนที่สอง ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน เลิกกันเพราะด้วยความที่อยู่ห่างกันและบ้านเราทำธุรกิจ ทำให้ตอบสนองความต้องการที่จะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาของเค้าไม่ได้

เราเห็นคู่รักหลายๆคู่ ที่อยู่กันก่อนแต่งนะคะ(เราคิดว่ามันคือข้อดีอย่างนึงที่ได้เรียนรู้กันก่อนแต่งงานจริงๆ) ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน ได้ไปเที่ยวด้วยกันแบบเปิดเผย แล้วอิจฉาค่ะ พูดตรงๆ ทางบ้านเราไม่ค่อยเปิดกว้างกับเรื่องแบบนี้
ด้วยหน้าที่ สามัญสำนึกของลูกและหน้าตาของพ่อแม่ ทำให้เราทำอะไรตามที่ใจอยากไม่ค่อยได้ค่ะ

เลยทำให้รู้สึกว่าคนที่ฐานะพอดีๆชีวิตเค้าดีจัง มีพอกินพออยู่ เราเห็นเพื่อนๆบางคนแต่งงาน มีลูก มีแฟนอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตแบบมีความสุขดี จะทำอะไรก็ทำได้ พ่อแม่รับรู้ไม่ได้ว่าอะไร

มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ รบกวนช่วยแชร์ประสบการณ์ให้รับฟังหน่อย