เวลาที่เราเหนื่อยจากการทำงาน แล้วต้องการกำลังใจ

​ทำอะไรก็ผิด จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครที่จะเข้าใจเรา อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก มันเจ็บสุดๆ เพื่อน คนที่รักจัก ญาติพี่น้อง แท่กระทั้งพ่อแม่ ก็ไม่เคยเชื่อผมหรือรับฟังอะไรเลย พยามจะทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จสักอย่

รู้สึกเหนื่อย เบื่อ ท้อแท้กับชีวิตจังเลยค่ะ เหมือนใช้ชีวิตวันๆแบบไม่มีปลายทางเลย เห็นอะไร ทำอะไร ก็เบื่อหน่ายไปหมด  ทั้งเรื่องงาน ความรัก ความคิด  ทุกอย่าง อยากเปลี่ยนตัวเองจังเลยค่ะ

พอเริ่มเจอปัญหาเรื่องนึงในชีวิตเยอะ มันก็เริ่มรู้สึกท้อแท้ เป็นปัญหาเดิมๆ จากตอนแรกกไม่ไม่คิดมาก จนตอนนี้เก็บมาคิดมากจนชีวิตไม่มีความสุข ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ได้เป็นงี้ ไม่กล้าเล่าให้ใครัง เก็บไว้คนเดีย

หมดเเรงผลักดันหมดกำลังใจหมดทุกอย่างกับชีวิต ไม่เหลือเเล้วไม่มีไรเเล้ว มีชีวิตเเค่หายใจไปวันๆ มาถึงจุดที่ต้องถามว่าเราเกิดมาทำไม เราอยากจะทำอะไรกับชีวิตที่เรามีอยู่ ผมเจอปัญหาทั้งด้านการงาน เรื่องส่วนต

คืออย่างนี้ค่ะ เมื่อวานเราทะเลาะกับพี่อีกแล้ว(เราโดนแขวะก่อน โคตรเศร้า) แล้วเราพึ่งได้รู้ว่าต้องแต่พี่ยังไม่ป่วยนู้น พี่เราได้ซื้อของแพงกว่าเราตลอด เรามีสิทธิ์อิจฉาพี่ในนามคนคนหนึ่งได้ไหมค่ะ ตอนนั้นพี

ยิ่งโตยิ่งเหนื่อย มันเครียดจนบางทีรู้สึกแบบไม่อยากจะอยู่แล้วจริงๆ ไม่มีกำลังใจ ไม่มีใครซัพพอร์ตแม้แต่พ่อกับแม่ ไม่มีใครคอยอยู่ข้างๆเลย เครียดจะเป็นจะตายไม่มีใครรู้เลยสักนิด มันเหนื่อยมันหมดกำลังใจจะใช

สวัสดีค่ะไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง  จัดการกับความรู้สึกแบบไหน รู้สึกเหนื่อยและท้อ ไม่มีกำลังใจ จะหันหน้าไปปรึกษาใครก็ไม่เจอ เคยไปปรึกษาคนรุ้จักแทนที่จะได้คำแนะนำแต่ได้คำถากถางมาแทน ไม่มีกำลังใจ ไ