ทำยังไง ถึงไม่เป็นคนคิดมากค่ะ

เราเป็นคนคิดมาตลอดเวลา มีปมตอนเด็กๆ เรื่องที่แม่รักน้องมากกว่าเรา มักจะถูกดุด่า ถูกตีอยู่ตลอด และถูกเปรียบเทียบกับน้องสาว
น้องสาวเราเป็นคนเก่ง เรียนเก่งมาก มีหน้าที่การงานดีและมั่นคง ส่วนเราเป็นแค่ฟรีแลนซ์ ที่ไม่มีหน้าตาทางสัมคม เป็นแค่คนที่ไม่มีความพิเศษอะไร
แต่พอมาตอนนี้ เมื่อเราโตขึ้น เราก็เข้าใจ เพราะตอนนั้นเรายังเด็ก แม่ทุกคนก็รักลูก ที่พูดไปเค้าก็หวังดีในความเป็นแม่
แต่ทุกวันนี้เรายังรู้สึกคิดถึงช่วงเวลานั้นในบางเวลา ทุกวันนี้เรานอนไม่หลับ พอหลับตาก็นึกถึงเรื่องแย่ๆ ที่ถูกแม่ตี ถูกด่าด้วยคำพูดแรงๆ ในสมัยเด็ก  เรารู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง
ทุกวันนี้เราไม่มีเพื่อนสนิท และไม่รู้จะปรึกษาใครในสิ่งที่เป็นดี

ตอนนี้ทำงานอยู่บ้านคนเดียว ก็อยากออกไปทำงานประจำแบบเดิมบ้าง อยากมีเพื่อนๆ เจอผู้คน
แต่ก็กลัว กลัวว่าจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้ กลัวว่าเราจะพูดน้อยไป
แล้วเค้าจะไม่ชอบเรา กลัวเค้าแอนตี้เรา

ตอนนี้ลองเปิดฟังงธรรมมะบ้าง ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง อยากปรับตัวเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง
อยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆได้มั้ยคะ