คบกับแฟนมาประมาณสามปีกว่าแล้วค่ะ อย่างที่ว่าทุกอย่างแรกๆมันก็ดีนะคะจนถึงตอนนี้มันก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่ แต่ว่าเรารู้สึกว่าเราร้องไห้บ่อย เสียใจกับเรื่องเดิมๆ(ไม่ใช่เรื่องนอกใจหรือมีคนอื่นนะคะ) แต่เป็นเรื่องของคำพูดที่พูดกับเรา การใส่ใจ การที่สัญญาละไม่ทำตาม... เราไม่รู้ว่าเราเข้าข้างตัวเองหรือว่ายังไงดี แต่เราว่าเราพยายามเพื่อเค้าเยอะมากทุกอย่าง เข้าใจในความเป็นเขา ตามใจ เอาใจใส่อะไรเล็กๆน้อยๆ รวมไปถึงการเปิดใจรักเขาในฐานะอื่น(เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนค่ะ) จากทั้งหมดเรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้เปลี่ยนอะไรเท่าที่ควรเลย ยอมรับนะคะว่าอาจจะดูแย่ที่คิดแบบนี้แต่ว่าเราก็เหนื่อยเป็นอะคะ เวลาเราคุยหรือเคลียทุกอย่างกัน ไม่ว่าใครจะถูกหรือผิดมันมักจะลงเอยว่า เราต้องเป็นคนปลอบเขาเสมอ พอเขาร้องไห้หรือพูดอะไรที่เศร้าๆ เราก็จะใจอ่อน นอกจากนี้แล้วเราก็มีความคิดที่ว่า ทำไมบางสิ่งบางอย่างในฐานะแฟน(ที่เป็นผู้หญิง)เราควรจะได้รับแต่เราไม่ได้ เช่น ขับรถให้ไม่ใช่ให้เรารับส่งตลอด ใส่ใจรายละเอียดเล็กน้อย โตมีความเป็นผู้นำบ้าง อะไรประมาณนี้ค่ะ เขาค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงจนไม่เอาเพื่อนซึ่งจริงๆเพื่อนเยอะนะคะ เขาไม่ยุ่งใครเลยนอกจากตัวเองและเรา ทั้งหมดที่กล่าวมาจนถึงตอนนี้อะคะ มันเหมือนเราสะสมจนคิดไปว่าอยากกลับไปเป็นเหมือนคือไม่รู้สึกไรเลยแค่เพื่อน แม้ว่าตอนนี้ยังรักอยู่ เพราะเราแค่คิดว่ามันอาจจะทำให้เรารู้สึกแย่น้อยลงบ้าง..
.
.
ตอนนี้ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีค่ะ คือรักอยู่นะ แต่รู้สึกแย่บ่อยๆ ร้องไห้บ่อยๆ มันไม่ไหวอะคะTT
รู้สึกแย่มากกว่ารู้สึกดี จนไปต่อไปถูก
.
.
ตอนนี้ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีค่ะ คือรักอยู่นะ แต่รู้สึกแย่บ่อยๆ ร้องไห้บ่อยๆ มันไม่ไหวอะคะTT