ความผิดบาปในใจที่แก้ไม่หายคือความเกลียดแม่ของตัวเอง

ดิฉันมีความผิดบาปในใจที่แก้ยังไงก็ไม่หายซักทีคือความรู้สึกเกลียดแม่ตัวเอง รู้สึกว่าเค้าเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ทำลายคนรอบข้างไปหมด เริ่มเรื่องตั้งแต่เรายังเป็นเด็กเล็กๆ ต้องทำงานบ้านทุกอย่างต้องวิ่งซื้อของ ต้องทำทุกอย่างเพราะแม่ขี้เกียจแกจะเอาแต่นอน ดูทีวี อ่านนิยาย แต่งหน้าแต่งตัว แม่ชอบด่าลูกแบบหยาบๆคายๆ ชอบตวาดเสียงดัง ชอบหาเรื่องหารูปแบบการลงโทษลูกแบบพิสดาร เช่นนั่งคร่อมลูกแล้วตบทั้งมือซ้ายมือขวา เอาเข็มแทงเข้าไปในเล็บ มัดลูกไว้นอกบ้าน ไม่พอใจชอบเขวี้ยงชอบปาข้าวของใส่ ดิฉันเคยโดนเขวี้ยงกับกระป๋องแป้งสมัยนั้นเป็นแป้งตรางูกระป๋องเหลี่ยมๆหัวแตกค่ะเย็บไป 4 เข็ม แม่คอยยุพอให้โกรธลูกตีลูกไปด้วย ผลจากการโดนด่าโดนตีบ่อยๆคือดิฉันจะกลายเป็นโรคผวามือสั่นทำอะไรก็ไม่ค่อยมั่นใจจนถึงวันนี้คนที่พบเจอดิฉันมักถามว่าเป็นโรคอะไรรึเปล่า เป็นไทรอยด์รึเปล่า ก็ตอบไปว่าไม่รู้เหมือนกันค่ะมันเป็นมาตั้งแต่เด็กเวลาตอบในใจมันก็รู้สึกเจ็บปวดทุกทีแต่ก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังแม้แต่สามีดิฉัน แม่ดิฉันไม่เคยส่งเสริมลูกไม่ว่าเรื่องเรียน เรื่องการศึกษาหรือเรื่องกิจกรรม ไม่เคยแนะนำอะไรดีๆให้กับลูกเลย ดิฉันฟันซ้อนเกมากเพราะแม่ไม่เคยสอนเรื่องดูแลตัวเองอยากจะทำฟันก็ไม่มีโอกาสเลยจนอายุมากขึ้นเกินกว่าความจำเป็นที่จะไปทำฟันดัดฟันแล้วดิฉันเป็นคนไม่ค่อยกล้ายิ้มอายคนแล้วก็โดนล้อบ่อย พอเข้าช่วงวัยรุ่นพ่อกับแม่ส่งดิฉันไปเรียนกับคุณอาที่ต่างจังหวัดดิฉันเรียนได้ไม่นานพ่อก็ตามมาอยู่ด้วยมาหางานทำบ้านอาอยู่ในเมืองใหญ่พ่ออยากมาสร้างชีวิตครอบครัวใหม่ที่นี่แต่พอพ่อพยามทำงานอยู่ไปไม่นานแม่ก็มาหาเอาน้องชายดิฉัน 2 คนมาส่งให้ แล้วสิ่งที่ดิฉันได้รู้มาคือเค้ามีชู้ ฐานะตอนนี้ก็คือสามีใหม่ของเค้าพ่อเลี้ยงดิฉันเค้าอายุน้อยกว่าแม่เป็น 10 ปี เป็นเด็กวัยรุ่นทรงขี้ยาตามหมู่บ้านค่ะไม่ได้เรียนหนังสือทำงานเป็นกรรมกรรับจ้างไปวันๆ แล้วสิ่งที่ดิฉันมาคิดได้อีกอย่างตอนโตคือตอนนี้แม่เอาน้องชายมาส่ง ตอนนั้นน้องชายคนเล็กอายุได้ 5 ขวบ คือน้องชายคนเล็ก กับลูกสาวพ่อเลี้ยงคนโตอายุห่างกัน 4 ปีหมายความว่าพอพ่อมาไม่นานก็เกิดอะไรขึ้นเลยเรื่องนี้แม่เองกนึกว่าไม่มีใครรู้ หลังจากแม่ไปมีสามีใหม่ดิฉันเห็นพ่อนอนร้องไห้ตลอด แอบไปร้องบ้าง ปล่อยโฮตอนเมาบ้าง พอกินเหล้าเยอะจนเส้นเลือดในสมองแตกเสียชีวิตค่ะ ตอนั้นดิฉันกำลังเรียนอยู่มหาลัยปี2 พอเสียพ่อดิฉันก็ดรอปเรียนก็คือไม่ได้กลับไปเรียนอีกเลยต้องออกมาทำงานดูแลน้องชาย 2 คน ดูแลเค้าทุกๆอย่างตอนนั้นเหนื่อยและท้อใจมากมีแฟนกี่คนก็หนีหมดเพราะดิฉันมีภาระ พอน้องเริ่มเป็นวัยรุ่นเค้าก็เริ่มมีปัญหาติดยา ทั้งขายทั้งเสพ ลักเล็กขโมยน้อย ช่วงชีวิตตอนนั้นวิ่งขึ้นโรงพัก ขึ้นศาล หาเงินประกันตัวน้อง ส่งข้าวส่งน้ำน้องในคุก ที่ทำงานก็แอบเม้าว่าดิฉันมีส่วนได้เสียกับเรื่องยาเสพติดด้วยซึ่งดิฉันไม่เคยยุ่งเลยถึงชีวิตมีปัญหาแค่ไหนก็พยามประคองต้วมาตลอด กว่า 20 ปี ที่แม่ไม่เคยมาดูดำดูดีทั้งๆที่รู้ว่าจะติดต่อกันได้ที่ไหน เค้ามีลูกสาวกับสามีใหม่อีก 2 คน แรกๆที่รู้มาแม่กับสามีใหม่เค้าทำธุรกิจส่วนตัวกันค่ะธุรกิจไปได้ดีมีเงินมีทองมีบ้านมีรถแต่ไม่เคยคิดถึงดิฉันกับน้องเลย แล้วกงกรรมหรืออะไรก็ไม่ทราบทำให้ดิฉันกับแม่ต้องมาอยู่ไกล้กันอีกครั้งเพราะดิฉันต้องมีเรื่องมาขอความช่วยเหลือจากพี่น้องของแม่ สิ่งที่ดิฉันได้เห็นตอนนี้ คือธุรกิจที่แม่ทำขาดทุนย่อยยับรถ บ้านรถโดนยึดไปหมด แกย่ำแย่มากหนี้สินท่วมหัว ช่วงที่ธุรกิจเริ่มแย่แกก็ไปเอาเงินเค้าไปทั่ว ไปโกงเค้า ไปด่าไปว่าจนคนเค้าเกลียดแกไปหมด แถมยังมาพาลเกลียดมาถึงดิฉันซึ่งไม่รู้เรื่องอะไรเลย ช่วงนั้นแม่เอาลูกสาวคนโตของเค้าไปฝากคนอื่นเลี้ยงจนเดี๋ยวนี้ลูกสาวคนโตไม่เอาเค้าเลยยังด่าเค้าบ่อยๆด้วย น้องชายดิฉัน 2 คนยิ่งไม่ต้องพูดถึงคือไม่มีแม่อยู่ในสารระบบเลยกลับรักดิฉันเหมือนแม่ น้องชายคนนึงเคยมาหาแม่เพราะดิฉันสั่งให้มาอยู่มาดูแลแต่เค้ากลับเอาเปรียบน้องชายดิฉันก็ลูกชายเค้าแหละทุกอย่างน้องทำงานได้เงินมา ต้องจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ซื้อข้าวสารให้เค้า หลอกให้ทำงานโน่นนี่ทุกอย่าจนน้องชายดิฉันทนไม่ไหวหนีกลับมาอยู่กับดิฉันเหมือนเดืมจนเดี๋ยวนี้น้องคนนี้ก็ไม่เอาแม่เลยเหมือนกันทุกๆครั้งที่ดิฉันเจอแม่ดิฉันต้องทนฟังเรื่องเรื่องเล่าเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่นไม่ว่าคนนอกหรือคนในครอบครัว ยังเคยให้เหตุผลว่าที่มีสามีใหม่เพราะพ่อไม่ส่งเงินให้ แต่ดิฉันรู้ความจริงอะไรหลายๆอย่างก็ฟังอย่างอดทนค่ะ แม่จะรักลูกคนเล็กเค้ามากรัก รักตามใจจนเสียคนรักจนไม่มีเหตุผลรักจนคนรอบข้างพากันอืมระอาไปหมด รักจนไม่เคยสนใจแยแส 3พี่น้องลูกพ่อเก่าอย่างพวกดิฉันเลย เหตุผลของแม่คืออะไรที่มาจากสามีใหม่จะดีงามทุกอย่างค่ะ ตอนนี้พอเค้าเริ่มอายุมากขึ้นร่างกายเริ่มเจ็บไข้ได้ป่วยแม่ขอดิฉันให้กลับมาอยู่บ้านเค้าเพราะกลัวไม่มีใครดูแลเค้าตอนแก่และจะได้ดูแลลูกคนเล็กเค้าด้วยเพราะเค้าเป็นห่วงของเค้ามาก แต่ดิฉันไม่ได้มาอยู่ด้วยค่ะ แค่ไปอยู่บ้านที่ไม่ไกลจากเค้าเท่าไหร่ ดิฉันพอจะอ่านความคิดแม่ออกว่าเค้าคิดว่าดิฉันเป็นคนโง่ๆซื่อๆ น่าจะครอบได้บงการได้บางครั้งดิฉันก็งัดกับแกไปบ้างแกก็ตกใจนะคะ เพราะเดี๋ยวนี้เราโตแล้วไม่ใช่เด็กๆที่อยากตีก็ดีได้ตลอด ตอนนี้ก็เพราะคำว่าแม่นี่แหละค่ะทำให้อดทนทุกๆเรื่อง ดิฉัน 40 กว่าแล้ว มีลูกแล้ว รู้ว่าอะไรเป็นอะไรรู้ว่าแม่จิตใจเป็นยังไงด้วยความเป็นพี่คนโต ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ เลยทำให้อดทนกับแกมากใจก็เป็นห่วงเค้า อยากให้เค้ามีที่พึ่งดูแลเค้าตอนแก่ แต่ในใจลึกๆก็รู้สึกเกลียดเค้าที่เกลียดมากเหมือนเค้าเพราะความเห็นแก่ตัวของเค้าการที่เค้ามีชู้มันเป็นต้นเหตุให้ดิฉันเรียนไม่จบหางานทำก็ยาก น้องก็ไม่ได้เรียนขาดหลักไปเสียผู้เสียคน พ่อตรอมใจกินแต่เหล้าจนตาย จนวันนี้แกก็ยังคิดอะไรไม่ได้ อาละวาด เอาแต่ใจ ขี้โวยวาย เอาเงินไปเล่นหวยจนหมดเนื้อหมดตัวใครเตือนใครว่าก็ไปด่าเค้า แม่จะคอยกล่าวโทษให้แต่คนอื่นไปหมดไม่เคยมีใครดีแม้แต่คนที่มีพระคุณกับเค้า แม่ไม่เคยรู้จักพอ แม่ไม่เคยพูดอะไรจริงพูด 10 คำ จะเป็นเรื่องโกหกซะ 8 9 คำ แม่อายุมากแล้วแต่ปลงอะไรไม่ได้เลยดิ้นรน ร้อนรน ก่นด่าอยู่ตลอดเวลา  แม่ไม่เคยรักใคร ไม่รักลูก ไม่รักหลาน แม่รักตัวเองอย่างเดียว ตอนนี้พอลูกหลายๆคนไม่สนใจเค้าไม่เอาเค้าก็ฟูมฟายโวยวายว่าลูกแต่ละคนเกิดมาเพื่อทำร้ายเค้าทุกคน จริงๆมันมีอะไรอีกเยอะค่ะ แต่ดิฉันไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง ปัญหาคือดิฉันอยากอโหสิให้เค้าแต่ทำไม่ได้ค่ะ มโนสำนึกบอกว่าเกลียดแม่มันไม่ดีมันบาป พยามอโหสิกรรมจากใจมันทำไม่ได้จริงๆ เหมือนความเกลียดมันฝังรากลึกจนเกินไปแล้วค่ะ ทุกๆวันพยามจะทำดีกับเค้าแต่พอทำไปแล้วมันเจ็บใจปวดใจค่ะ ในใจมันคอยรื้อเรื่องการกระทำเก่าๆของเค้าขึ้นมาตลอด ดิฉันแอบรอเวลาที่เค้าจะหมดแรง หมดฤทธิ์ ลงไปแล้วจะเคลียร์อะไรหลายๆอย่างในใจออกไปซักที อยากคุย อยากถาม อยากให้เค้าสารภาพความผิดจากใจเค้าบ้างหวังให้เค่าสำนึกเผื่อว่ามันจะปลดปล่อยความเกลียดในก้นบึ้งหัวใจดิฉันบ้าง