การนั่งสมาธิวิปัสนา

งั้นถามเลยนะครับ(ยกออกมาจากความเห็นย่อย)
ผมนั่งสมาธิจนลมหายใจมาอยู่ที่ปลายจมูกแล้ว คำถามคือ
- แล้วไปยังไงต่อ เพราะถ้าต่อไปเรื่อยๆผมก็จะไม่เห็นลมหายใจตัวเองแล้ว แล้วผมจะพิจารณาอะไร? ไปต่อไม่เป็นแล้ว ทุกครั้งพอถึงตอนนี้ผมต้องคอยรักษาระดับนี้ไว้เรื่อยๆ
- บางทีผมก็วูบไปเลย เหมือนคนหลับวูบหายไป รู้สึกตัวกลับมาจับที่ลมหายใจปลายจมูกอีกที แต่ไม่น่าจะใช่หลับ(อันนี้คิดเอาเอง)เพราะร่างกายไม่ได้สัปปะหงกและไม่ง่วงแต่อย่างใด มันคืออะไร?
- บางทีลมหายใจก็หายไปเลย เคยอ่านเคยฟังมาแล้วว่ามันจะเกิดอย่างนี้ไม่ต้องไปกลัวเรายังหายใจอยู่ แต่มันก็อดกลัวไม่ได้ กลัวเอง พยายามคิดแล้วว่าเป็นไงเป็นกัน ตายเป็นตาย แต่มันก็ยังกลัวอยู่ แล้วก็ไม่ได้ไปไหน อยู่แค่นั้น แล้วก็ค่อยๆหลุดฌานเอง
- มีอยู่ครั้งนึง ไปถึงขั้นนั้นแล้วซักพัก หนังตา(ที่ปิดอยู่)ก็กระตุกแบบกระตุกกระตุกกระตุก แบบรัวๆเร็วๆ แรกๆเราก็ปล่อยไป เดี๋ยวหยุดเอง อย่าไปฝืน มารผะจนแหงๆ ไม่หยุดแฮะ กระตุกจนกลัว จะเปิดก็ไม่เปิดจะปิดก็ไม่ปิด กลัวแล้วทีนี้ นานไปแล้ว เลยนึกถึงพระพุทธรูป ... ไม่หาย แล้วจู่ๆรูปพระเกจิที่เราไม่รู้จักก็โผล่ขึ้นมาให้เห็น (ตอนนี้รู้แล้วว่าเป็นหลวงพ่อสด หลังจากถาม google) ซักพักก็หยุดแล้วก็ค่อยๆหลุดจากฌานตามไป

ประสบการณ์คาใจมีดังนี้อ่ะนะครับ หากรู้รบกวนด้วยนะครับ