ในฐานะคนศึกษาและปฏิบัติธรรม จะแก้ปรับปวาทะนี้อย่างไร ?

ประเด็น คือ เงินเป็นของเขา เขาจะเอาไปเที่ยวต่างประเทศ ไปกินเหล้า ไปเที่ยว
ไปทำอะไร มันเป็นสิทธิของเขา มันก็คล้าย นรก สวรรค์ นิพพาน ใครจะไปทางไหน
เป็นเป็นเรื่องส่วนบุคคล

จะให้เหตุผลแบบไหนมันก็ได้หมดนั่นล่ะ
แต่ถ้าผู้นั้นมีสัทธาในพระพุทธองค์
ก็ให้เขารู้เรื่องทานที่พระศาสดาตรัสไว้ ไม่ใช่ นาย ก. นาย ข. ว่าไว้เห็นไว้
แต่สำหรับผู้ที่ไม่มีสัทธาในพระศาสดา เขาก็จะเชื่อตัวเอง จะฟัง นาย ก. นาย ข.
มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น

เรื่องว่าด้วย ทาน ตามพุทธพจน์
http://download.watnapahpong.org/data/static_media/13_buddhavacana_dana-20141029.pdf

http://watnapp.com/audio/view_category/92

วัด....

วัดทีมีพระปฏิบัตดี  ปฏิบัติชอบ ท่านจะมี
การตั้งเป้าโดยมติสงฆ์ ที่จะเอาเงินไปสร้าง
และ บำรุงโรงพยาบาล ....เช่น หลวงตามหาบัว

ทีนี้ ท่านทำได้แค่เปนตัวอย่าง  วัดใดจะอาสัย
บ้านตาดโมเดล  ก้แล้วแต่เขา....

วัด....

วัดที่เปนเพียง เจ้าหน้าที่ของรัฐ ก้จะมีภาระ
ทางการบริหารงบประมาณ  ค่าใช้จ่ายจะไหล
ไปทาง  กระตุ้นเงินหมุนเวียนในระบบ เปน
กลไกอัดฉีดเงินสู่  มวลชนระดับหมู่ ตำบล
บางแห่งก้ มหานคร....กลุ่มนี้  จะมี เม็ดเงิน
ที่ กักไว้สร้าง เสริม ผลงานต่อ รัฐ

กลุ่มนี้ก้จะไม่ไปทำงบประมาณซ้ำซ้อน
กับ กระทรวง ทบวง กรม อื่น  หากไปทำ
โดยที่ต้นสังกัด ที่รับผิดชอบไม่ได้ร้องขอ
อาจติดคุก ....ผิดจุดประสงค์งบประมาณ

แต่ถ้า จะเอาเม็ดเงิน ของวัดที่เปนเจ้าหน้าที่รัฐ
มาใช้สอยเชิง สุขภาพ อนามัย  .......ก้น่าจะไป
ชี้ช่องให้กับ   หน่วยงานประกันสุขภาพ  ที่จะ
มาสร้าง อนุพันธ์ ที่สอดคล้องกับ ระยะเวลา
โครงงานของวัด ในการสะสมทุน เบิก จ่าย
มีคนช่วยเก็บหลักฐาน  ไม่โดนเหมาเงินทอน
ฟอกเงิน

วัดเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่เสียเงิน ผลตอบเชิงเม็ดเงิน
ก้สละออกไปในเรื่องสุขภาพ  วัดได้ csr แถม

ในฐานะคนปฏิบัติ

ไม่แก้ครับ ความคิดใคร ความคิดมัน

หากเขาต้องการแก้ ให้เขามาหา มาถามเอง

เราไม่ต้องดิ้น วิ่งไปหาเขา

กรรมใคร กรรมมัน....

การให้ทาน การบริจาค  ดีทั้งนั้น

แต่การให้ทานแก่ผู้ที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ

ท่านบอกว่าเป็นการให้ที่คุ้มค่าที่สุด

เพราะท่านเหล่านั้น เอาไป ก็ได้เกิดประโยชน์ ไม่ใช่เพื่อกิเลส

และหากค้นหาจริงๆ  ก็จะเห็น พระปฏิบัติดีๆหลายๆองค์ ที่ท่านทำตัวอย่างให้ดู

ว่าทานที่เข้ามาหาท่านมากๆนั้น ท่านสละออกไป แล้วไปไหนยังไง



ทางพุทธศาสนา จึงมีให้ว่า ศีล สมาธิ ปัญญา 3 สิ่งนี้สำคัญ

ใช้ปัญญาเลือก  และต้องมีสติ มีสมาธิ และทำไปด้วยมีศีล ไม่เบียดเบียนใดๆต่อใคร

มุมมองเรื่องบริจาคเงิน การทำบุญทำทานต่างๆ   เรามองว่า การทำประโยชน์ด้านเหล่านี้
ถ้าทำเพื่อบรรลุวัตถุประสงค์อันสมเหตุสมผล  ก็เป็นเรื่องดีทั้ง 2 ทาง  ไม่ว่าจะการพยาบาลหรือด้านการศาสนา

แต่ปัญหาคงเป็นประเด็นว่า
- วัตถุประสงค์ในการให้ ในการบริจาค  มันผิดเพี้ยนไป  เช่น ทำบุญ ทำทาน  ก็หวังได้คืนเป็นความสมหวังในรูปแบบต่างๆ
หรือเน้นสร้างสิ่งของ วัตถุ  มากเกินความจำเป็น  แต่ไม่ได้ใส่ใจในการศึกษาปฏิบัติตามแนวทางศาสนา

- คนที่ได้รับเงินไป  เอาไปใช้ถูกวัตถุประสงค์หรือไม่  ก็เป็นอีกเรื่องนึง

ถ้าเป็นคหสต. เราก็มองว่า ในหลายกรณีของประเทศไทย  ทำให้รู้สึกว่า
ประเทศเราไม่ได้ขาดศาสนวัตถุ ศาสนสถาน วัตถุมงคล หรือสิ่งของทางศาสนาต่างๆ
ประเทศเราไม่ขาดสิ่งเหล่านี้มากนัก (อาจจะมีเกินจนล้นไปด้วยซ้ำ)

แต่เรื่องการแพทย์ การพยาบาล  อะไรพวกเนี้ย  ยังขาดอยู่อย่างเห็นได้ชัด
มันเกี่ยวกับนโยบาย  การบริการจัดการของภาครัฐ  เกี่ยวกับบุคลากร  เกี่ยวกับทัศนคติของคนด้วย
มันคงเกี่ยวกันหลายเรื่องแหละค่ะ

เพราะฉะนั้น เราเห็นด้วยเรื่องการหาความพอดี ในการสร้างศาสนวัตถุ สถานที่ ฯลฯ
และการต้องพัฒนาเรื่องระบบต่างๆ เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดี เช่น เรื่องสาธารณสุขต่างๆ  เรื่องการรักษาพยาบาล

ปล.  ไม่ใช่ต้องเลือกว่าอะไรดีกว่าอะไร  แต่ดีทั้งสองอย่าง   ลองหาความพอดี
เกลี่ยๆ ให้มันเกิดประโยชน์ในหลายด้านนะคะ