คือตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยมันมีความรู้สึกแปลกๆที่อธิบายได้ยากเรื่องความไม่มั่นคงในชีวิตครับ ความรู้สึกมันเหมือนแอบกลัวชีวิตในอนาคตข้างหน้าว่าเราจะเป็นยังไงทำอะไรเพราะตอนนี้เหมือนใช้ชีวิตอยู่มุมๆเดียวใช้ชีวิตแบบไร้จุดหมายเรียนไปวันๆแต่ก็ตั้งใจเรียนนะครับแต่ผลออกมาไม่ค่อยน่าพอใจ เหมือนมันเบื่อทุกอย่างผมรู้ว่าเรียนเป็นหน้าที่ที่สำคัญแต่มันไม่มีความมั่นใจเลยทั้งๆควรจะเป็นเรื่องที่เราสนใจเลือกมาเรียน ปกติจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยกล้าแสดงออกเท่าไหร่ทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนก็รู้สึกเหงาครับ เรียนเสร็จก็มักจะกลับบ้านเลยไม่อยากเที่ยวไม่ได้ไปไหนเลยไม่ได้ออกบริเวณนอกแนวบ้านหรือมหาลัยเลยเพราะไม่รู้จะไปทำไมและไม่มีอะไรอยากได้ด้วย มันเหมือนจะต้องหาเหตุผลตลอดว่าสิ่งที่ทำจะทำทำไมได้อะไรทำให้บางครั้งจะคิดแง่ลบบ่อยๆด้วย เหมือนอยากอยู่คนเดียวสงบๆไม่อยากทำอะไรแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ คือมันอธิบายยากมากไม่มีความสุขเลยกังวลตลอด พอกลับบ้านก็จะเล่นเกมเพราะไม่รู้จะทำอะไรก็จะเหมือนได้หลบซ่อนจากความจริงแค่ช่วงเล็กๆก็ยังดี ได้ไปที่ๆไม่ต้องมีใครรู้จักต้องรู้จักกันแต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดติดครับได้เล่นแค่1-2ชั่วโมงเสร็จแล้วก็วนไปใช้ชีวิตต่อแต่ในวันถัดไปแล้ว
คือไม่แน่ใจด้วยว่าตัวเองเป็นอะไรมันเริ่มเป็นอย่างนี้ตั้งๆแต่ช่วงม.ปลายแล้วคือได้ไปเรียนห้องที่รวมเด็กที่ค่อยข้างที่จะไม่ค่อยเรียนกันแต่พอดีเป็นวิชาที่อยากเรียนปกติก็จะอยู่กับกลุ่มตัวเองไม่ค่อยไปยุ่งกับกลุ่มอื่นเพราะค่อนข้างเกเรมันเลยทำให้กลายเป็นคนเงียบๆคนในห้องก็จะบอกว่านิ่งๆแบบนี้เหมือนอ๋อแต่ผมการเรียนช่วงม.ปลายดีนะครับติดท็อปตลอดทั้งๆที่ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือไม่อ่านและไม่อยากมาเรียนด้วยซ้ำ แต่ถ้าอยู่ในกลุ่มจะชอบทำตัวตลกให้คนขำให้ทุกคนสนุกอะไรอย่างนี้ก็ถือว่าไม่เหงามาก แต่ช่วงมหาลัยต้องแยกย้ายกันไปเรียนก็ติดต่อน้อยลงเลยไม่ค่อยมีเพื่อนเลยเหงามากพยายามหาเพื่อนแล้วแต่บางคนก็มีกลุ่มมาก่อนแล้วจะเข้าไปร่วมด้วยก็คงยาก
คือเบื่อ เครียด เหงาบางครั้งก็เหมือนไม่อยากอยู่แล้วแต่ก็ไม่กล้าไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรแต่ก็เป็นมานานแล้วมันก็ก็เลยเหมือนเริ่มชอนแต่มันก็ยังกังวลอยู่
ขอคำแนะนำทีครับ
คือไม่แน่ใจด้วยว่าตัวเองเป็นอะไรมันเริ่มเป็นอย่างนี้ตั้งๆแต่ช่วงม.ปลายแล้วคือได้ไปเรียนห้องที่รวมเด็กที่ค่อยข้างที่จะไม่ค่อยเรียนกันแต่พอดีเป็นวิชาที่อยากเรียนปกติก็จะอยู่กับกลุ่มตัวเองไม่ค่อยไปยุ่งกับกลุ่มอื่นเพราะค่อนข้างเกเรมันเลยทำให้กลายเป็นคนเงียบๆคนในห้องก็จะบอกว่านิ่งๆแบบนี้เหมือนอ๋อแต่ผมการเรียนช่วงม.ปลายดีนะครับติดท็อปตลอดทั้งๆที่ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือไม่อ่านและไม่อยากมาเรียนด้วยซ้ำ แต่ถ้าอยู่ในกลุ่มจะชอบทำตัวตลกให้คนขำให้ทุกคนสนุกอะไรอย่างนี้ก็ถือว่าไม่เหงามาก แต่ช่วงมหาลัยต้องแยกย้ายกันไปเรียนก็ติดต่อน้อยลงเลยไม่ค่อยมีเพื่อนเลยเหงามากพยายามหาเพื่อนแล้วแต่บางคนก็มีกลุ่มมาก่อนแล้วจะเข้าไปร่วมด้วยก็คงยาก
คือเบื่อ เครียด เหงาบางครั้งก็เหมือนไม่อยากอยู่แล้วแต่ก็ไม่กล้าไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรแต่ก็เป็นมานานแล้วมันก็ก็เลยเหมือนเริ่มชอนแต่มันก็ยังกังวลอยู่