สวัสดีครับเพื่อนๆทุกคน ผมเริ่มเลยละกันเนอะ
ผมกับแฟนเราคบกันมาได้ปีกว่าๆ เค้าเป็นคนน่ารักครับ ใส่ใจรายละเอียดแฟน ตัวผมทำงานบริษัทนึง ส่วนเค้าเรียนปีสองที่มหาลัยแห่งนึง เราพักที่เดียวกัน
ปกติผมเป็นคนไม่เช็คโทรศัพท์แฟนเลย(เพราะความไว้ใจ) แต่เมื่อวันอาทิตย์ ผมนึกอยากดูโทรศัพท์เค้าขึ้นมาซะงั้น เค้าเข้าไปห้องน้ำพอดี เอาสิครับ หยิบขึ้นมาดูเลยตอนนี้แหละ ผมเจอแชทนึงที่เค้าคุยกับเพื่อนเกย์ของเค้า ในแชท เค้าถ่ายรูปผู้ชายคนนึง จากด้านหลัง ซึ่งผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังก้มหน้าเล่นมือถืออยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือของแฟน ส่งให้เพื่อนเกย์ดู เพื่อนเกย์ก็ดันบอกว่า หื้มมมม เค้ามีเพื่อนมั้ย ชั้นสนใจ เท่านั้นแหละครับ หลังจากผมเห็นภาพนั้น ผมก็เข้าไปถามน้องทันที
ผม: ผู้ชายคนนี้ใคร ทำไมถึงมาที่บ้าน
แฟน: พี่เค้าเป็นหมอ อยู่ปีห้า มาติวหนังสือให้
ผม: ติวที่บ้านเนี่ยนะ ใช้ไรคิด!!
แฟน: ก็หนูคิดว่า ถ้าติวร้านกาแฟ คนอื่นเห็นจะมองไม่ดี เลยพามาติวที่บ้าน
ผม: แล้วรู้จักกันได้ไง
แฟน: แอดเฟรนกันจากกลุ่มไลน์
ผม: ขอดูแชทที่คุยหน่อยดิ๊
แฟน: ลบไปหมดแล้วค่ะ ไม่มีอะไรนะ หนูกับเค้าคุยกันแล้ว เค้ารู้ว่าหนูมีแฟน หนูก็รู้ว่าพี่เค้ามีแฟน เราตกลงกันว่าเป็นพี่น้องกัน
ปรี๊ดสิครับรอไร เพิ่งคุยกันไม่กี่วัน พาเข้าบ้าน อยู่ด้วยกันสองคน ไม่เคยเอ่ยถึงคนนี้ให้ผมได้ยิน เค้าไม่เคยมีตัวตนเลย ลบแชทตลอดที่คุยกัน จนวันนึง เค้ามาถึงบ้าน ติวหนังสือกัน อยู่กันสองคน ผมโกรธมาก บอกเค้าว่าขอไลน์ จะคุยด้วย แฟนบอกว่าไม่ต้องหรอก พี่ร้อนอยู่ เดี๋ยวหนูพาเค้ามาให้รู้จักเอง ผมโกรธถึงขั้นพูดมืงกุกับแฟน ซึ่งมารู้ตัวตอนหลัง มันก็แย่มากๆเลยครับ ผมขอโทษเค้าไปแล้ว รับปากว่าจะไม่มีอีก
ผม: พี่จะบอกแม่หนู
แฟน: เอาสิ
หลังจากนั้นผมโทรบอกแม่แฟน แม่เค้าดีกับผมมาก รักผมมาก แม่เค้าอยากได้ผมเป็นลูกเขยพอๆกับที่ผมอยากมีแม่ยายดีๆ เค้ารับฟังทุกอย่าง แล้วบอกว่าจะคุยกับน้องเอง
ผมออกมานั่งสงบสติอีกห้องนึง หลังจากเค้าคุยเสร็จ แม่เค้าก็โทรมาหาผม บอกให้เคลียร์กับน้องดีๆ น้องยอมรับผิด ไม่รู้ว่าถ้าพามาบ้านแล้วจะแย่ขนาดนี้ น้องรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เคลียร์กับน้องนะ ตอนนั้นทั้งบ้านแฟนผมเค้ารู้เรื่องกันหมด ทั้งพ่อ แม่ พี่ชายแฟน ไม่พอใจแฟนมากที่ทำแบบนี้
หลังจากแฟนออกจากห้องนอนมา ผมเรียกเค้ามาเคลียร์ เค้าบอกว่าหนูไม่อยากคุยกับคนอารมณ์ร้อน คนที่พูดมืงกุกับหนู บ้านหนูถือว่าถ้าคนรักกันพูดมืงกุ แปลว่าหมดรักกันแล้ว
เท่านั้นแหละครับ เค้าออกจากบ้าน หายไปกับเพื่อนๆยาวเลย เราแยกกันทานข้าวเที่ยง ผมทักไปหา ขอโทษเรื่องที่พูดมืงกุกับเค้า เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ รู้ว่ามันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ระหว่างนั้นแม่น้องเค้าพยายามคุยกับผม สอนวิธีให้เคลียร์กับแฟน บอกนิสัยของแฟน เราห่างกันทั้งวันครับ แฟนผมบอกว่า ก็ขอโทษแล้วไง อยากได้อะไรอีกคะ ซึ่งผมไม่โอเคเลยกับแค่คำขอโทษอย่างเดียว เค้าไม่ได้อยากทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย
ค่ำวันนั้นเรากลับมาคุยกันอีก
ผม: ตกลงพาเค้ามารู้จักได้มั้ย พี่อยากคุยด้วย
แฟน: ไม่อะค่ะ ให้มันจบไปเถอะ หนูไม่คุยกับพี่เค้าแล้ว
ผม: คุยกันเป็นพี่น้องจริงๆเหรอ?
แฟน: จริงค่ะ คุยกันเป็นพี่น้องจริงๆ เราตกลงกันแล้ว
ผมถามคำถามเดิมย้ำสามครั้ง ยังได้คำตอบเดิม
ผม: หนูบอกจูนว่าไงเรื่องหมอคนนี้(จูนคือพี่สะใภ้แฟนผม ซึ่งแฟนผมบอกกับจูนว่ามีหมอมาจีบ)
แฟนผมเริ่มหน้าถอดสี
แฟน: บอกว่ามีหมอมาจีบค่ะ
ผม: แล้วไหนบอกว่าไม่ได้จีบ คุยเป็นพี่น้อง โกหกกันทำไม?
แล้วน้องก็บอกว่าง่วงแล้ว ขอนอนก่อนนะ มีไรค่อยว่ากัน แล้วก็หนีไปนอน
แม่เค้าบอกกับผมว่า น้องขอโทษแล้ว น้องคิดว่าคงเพียงพอแล้ว ถ้าลูกอยากได้อะไร ลูกก็บอกน้องตรงๆเลย.. โอเคครับ ผมทำ
ผมไปทำงาน ผมทักไปหาน้องในตอนเช้า บอกสิ่งที่ผมต้องการ
1. เจอหน้าผู้ชายคนนั้น
2. อะไรก็ได้ที่หนูทำให้พี่ระแวงน้อยลง เชื่อใจได้มากขึ้น เชื่อคำพูดได้มากขึ้น
3. พี่ต้องรู้จักคนที่หนูติดต่อทุกคน และเค้าทุกคนต้องรู้จักพี่
4. อย่าโกหกกันอีก
5. ไม่ว่ายังไง ถ้าเรายังคบกันอยู่ "อย่าเปิดโอกาสให้ใคร"
ทำได้มั้ย?
เค้าตอบกลับมาว่า เจอ? จะเจอทำไม เจอไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ยิ่งพี่หัวร้อนอีก ยกเว้นข้อแรก ข้ออื่นหนูโอเค ให้มันจบๆไป
ผมตอบไปว่า ผมยังมีหลายๆคำถามที่คาใจ ผมอยากเคลียร์ทุกอย่างในใจ ทุกคำถามที่มันวนเวียนในหัว มันจะได้จบจริงๆ ผมรับปากว่าจะไม่โกรธ ไม่โวยวาย ไม่หัวร้อนใส่เค้าทั้งสองคน แต่คำตอบของแฟนคือไม่ต้องเจอ ดีแล้ว มันจบไปแล้ว ผมถามแฟนต่อว่า เมื่อวานยังพูดเองว่าจะพามาเจอ ตอนนี้ทำไม่ได้แล้วเหรอครับ แฟนผมก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ
ผมยังยืนยันคำเดิม ผมต้องการทุกข้อ ผมบอกเค้าว่า ผมให้เวลาถึงวันพุธ ถ้าเค้าตกลง ผมยินดีจะกลับไปเป็นคนเดิม ยินดีจะไม่รื้อเรื่องนี้มาพูดอีก แต่ถ้าเค้าไม่โอเคกับข้อเสนอ เราสองคนจบกัน ผมไม่อยากให้ลอยกระทงปีนี้เป็นปีที่แย่อีก
เค้ากับผมยังนอนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ผมพูดน้อยมาก ส่วนใหญ่จะพูดเพราะเค้าถาม หรือเค้าทัก ซึ่งแน่นอนว่าเค้าสังเกตุเห็นการเปลี่ยนแปลงของผมได้ แต่ดูเค้าไม่ได้กังวลเรื่องที่ผมขอไปเลย เค้ายังทำเหมือนมันจบลงแล้ว ทำเหมือนทุกอย่างมันปกติดี ซึ่งทุกอย่างมันยังวนเวียนในใจผมจนผมไม่มีความสุข จนวันนี้(20/Nov) เค้าก็ยังดูเป็นปกติ ไม่ได้ดูเดือดร้อน หรือชวนผมคุยเรื่องข้อเสนอกันเลยซักครั้ง
พรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมให้เวลาเค้าคิด ถ้าเค้าโอเค เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ถ้าเค้าไม่ทำตามที่ขอ เราคงจะจบกันจริงๆ
ปัญหามันอยู่ที่ผมรักเค้ามาก ผมก็คงตัดใจยากในระดับนึง แล้วในหัวก็มีความคิดนึงแว๊บเข้ามาว่า ถ้าหลังจากพุธนี้ เค้าไม่ยอมรับข้อเสนอ ผมอาจจะยังคบกับเค้าต่อ โดยที่ผมจะเย็นชา พูดน้อย จนเค้ากดดันจนทนไม่ไหว และยอมทำตามข้อเสนอเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่(แม่เค้าบอกว่าถ้าทุกคนในบ้านแฟนไม่โอเคกับความคิดแฟนผม เค้าจะไม่สนใจแฟนผม จนแฟนผมกดดันและยอมทำตามที่ครอบครัวอยากให้เป็น แฟนผมค่อนข้างจะแคร์ครอบครัวมาก) หรือผมควรจะจบมันไปเลยหลังจากหมดเวลาที่ให้แฟนคิดดีครับ
ผมอยากได้หลายๆความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ในหลายๆมุม ช่วยผมหน่อยนะครับ ^^
ขอบคุณครับ
แฟนผมแอบคุยกับคนอื่น พาผู้ชายคนนั้นเข้ามาที่บ้าน บอกว่ามาติวหนังสือ ตกลงกับเค้าเป็นพี่น้องกัน ทำไงต่อดีครับ
ผมกับแฟนเราคบกันมาได้ปีกว่าๆ เค้าเป็นคนน่ารักครับ ใส่ใจรายละเอียดแฟน ตัวผมทำงานบริษัทนึง ส่วนเค้าเรียนปีสองที่มหาลัยแห่งนึง เราพักที่เดียวกัน
ปกติผมเป็นคนไม่เช็คโทรศัพท์แฟนเลย(เพราะความไว้ใจ) แต่เมื่อวันอาทิตย์ ผมนึกอยากดูโทรศัพท์เค้าขึ้นมาซะงั้น เค้าเข้าไปห้องน้ำพอดี เอาสิครับ หยิบขึ้นมาดูเลยตอนนี้แหละ ผมเจอแชทนึงที่เค้าคุยกับเพื่อนเกย์ของเค้า ในแชท เค้าถ่ายรูปผู้ชายคนนึง จากด้านหลัง ซึ่งผู้ชายคนนั้นนั่งหันหลังก้มหน้าเล่นมือถืออยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือของแฟน ส่งให้เพื่อนเกย์ดู เพื่อนเกย์ก็ดันบอกว่า หื้มมมม เค้ามีเพื่อนมั้ย ชั้นสนใจ เท่านั้นแหละครับ หลังจากผมเห็นภาพนั้น ผมก็เข้าไปถามน้องทันที
ผม: ผู้ชายคนนี้ใคร ทำไมถึงมาที่บ้าน
แฟน: พี่เค้าเป็นหมอ อยู่ปีห้า มาติวหนังสือให้
ผม: ติวที่บ้านเนี่ยนะ ใช้ไรคิด!!
แฟน: ก็หนูคิดว่า ถ้าติวร้านกาแฟ คนอื่นเห็นจะมองไม่ดี เลยพามาติวที่บ้าน
ผม: แล้วรู้จักกันได้ไง
แฟน: แอดเฟรนกันจากกลุ่มไลน์
ผม: ขอดูแชทที่คุยหน่อยดิ๊
แฟน: ลบไปหมดแล้วค่ะ ไม่มีอะไรนะ หนูกับเค้าคุยกันแล้ว เค้ารู้ว่าหนูมีแฟน หนูก็รู้ว่าพี่เค้ามีแฟน เราตกลงกันว่าเป็นพี่น้องกัน
ปรี๊ดสิครับรอไร เพิ่งคุยกันไม่กี่วัน พาเข้าบ้าน อยู่ด้วยกันสองคน ไม่เคยเอ่ยถึงคนนี้ให้ผมได้ยิน เค้าไม่เคยมีตัวตนเลย ลบแชทตลอดที่คุยกัน จนวันนึง เค้ามาถึงบ้าน ติวหนังสือกัน อยู่กันสองคน ผมโกรธมาก บอกเค้าว่าขอไลน์ จะคุยด้วย แฟนบอกว่าไม่ต้องหรอก พี่ร้อนอยู่ เดี๋ยวหนูพาเค้ามาให้รู้จักเอง ผมโกรธถึงขั้นพูดมืงกุกับแฟน ซึ่งมารู้ตัวตอนหลัง มันก็แย่มากๆเลยครับ ผมขอโทษเค้าไปแล้ว รับปากว่าจะไม่มีอีก
ผม: พี่จะบอกแม่หนู
แฟน: เอาสิ
หลังจากนั้นผมโทรบอกแม่แฟน แม่เค้าดีกับผมมาก รักผมมาก แม่เค้าอยากได้ผมเป็นลูกเขยพอๆกับที่ผมอยากมีแม่ยายดีๆ เค้ารับฟังทุกอย่าง แล้วบอกว่าจะคุยกับน้องเอง
ผมออกมานั่งสงบสติอีกห้องนึง หลังจากเค้าคุยเสร็จ แม่เค้าก็โทรมาหาผม บอกให้เคลียร์กับน้องดีๆ น้องยอมรับผิด ไม่รู้ว่าถ้าพามาบ้านแล้วจะแย่ขนาดนี้ น้องรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เคลียร์กับน้องนะ ตอนนั้นทั้งบ้านแฟนผมเค้ารู้เรื่องกันหมด ทั้งพ่อ แม่ พี่ชายแฟน ไม่พอใจแฟนมากที่ทำแบบนี้
หลังจากแฟนออกจากห้องนอนมา ผมเรียกเค้ามาเคลียร์ เค้าบอกว่าหนูไม่อยากคุยกับคนอารมณ์ร้อน คนที่พูดมืงกุกับหนู บ้านหนูถือว่าถ้าคนรักกันพูดมืงกุ แปลว่าหมดรักกันแล้ว
เท่านั้นแหละครับ เค้าออกจากบ้าน หายไปกับเพื่อนๆยาวเลย เราแยกกันทานข้าวเที่ยง ผมทักไปหา ขอโทษเรื่องที่พูดมืงกุกับเค้า เค้าก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ รู้ว่ามันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ ระหว่างนั้นแม่น้องเค้าพยายามคุยกับผม สอนวิธีให้เคลียร์กับแฟน บอกนิสัยของแฟน เราห่างกันทั้งวันครับ แฟนผมบอกว่า ก็ขอโทษแล้วไง อยากได้อะไรอีกคะ ซึ่งผมไม่โอเคเลยกับแค่คำขอโทษอย่างเดียว เค้าไม่ได้อยากทำอะไรให้มันดีขึ้นเลย
ค่ำวันนั้นเรากลับมาคุยกันอีก
ผม: ตกลงพาเค้ามารู้จักได้มั้ย พี่อยากคุยด้วย
แฟน: ไม่อะค่ะ ให้มันจบไปเถอะ หนูไม่คุยกับพี่เค้าแล้ว
ผม: คุยกันเป็นพี่น้องจริงๆเหรอ?
แฟน: จริงค่ะ คุยกันเป็นพี่น้องจริงๆ เราตกลงกันแล้ว
ผมถามคำถามเดิมย้ำสามครั้ง ยังได้คำตอบเดิม
ผม: หนูบอกจูนว่าไงเรื่องหมอคนนี้(จูนคือพี่สะใภ้แฟนผม ซึ่งแฟนผมบอกกับจูนว่ามีหมอมาจีบ)
แฟนผมเริ่มหน้าถอดสี
แฟน: บอกว่ามีหมอมาจีบค่ะ
ผม: แล้วไหนบอกว่าไม่ได้จีบ คุยเป็นพี่น้อง โกหกกันทำไม?
แล้วน้องก็บอกว่าง่วงแล้ว ขอนอนก่อนนะ มีไรค่อยว่ากัน แล้วก็หนีไปนอน
แม่เค้าบอกกับผมว่า น้องขอโทษแล้ว น้องคิดว่าคงเพียงพอแล้ว ถ้าลูกอยากได้อะไร ลูกก็บอกน้องตรงๆเลย.. โอเคครับ ผมทำ
ผมไปทำงาน ผมทักไปหาน้องในตอนเช้า บอกสิ่งที่ผมต้องการ
1. เจอหน้าผู้ชายคนนั้น
2. อะไรก็ได้ที่หนูทำให้พี่ระแวงน้อยลง เชื่อใจได้มากขึ้น เชื่อคำพูดได้มากขึ้น
3. พี่ต้องรู้จักคนที่หนูติดต่อทุกคน และเค้าทุกคนต้องรู้จักพี่
4. อย่าโกหกกันอีก
5. ไม่ว่ายังไง ถ้าเรายังคบกันอยู่ "อย่าเปิดโอกาสให้ใคร"
ทำได้มั้ย?
เค้าตอบกลับมาว่า เจอ? จะเจอทำไม เจอไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ยิ่งพี่หัวร้อนอีก ยกเว้นข้อแรก ข้ออื่นหนูโอเค ให้มันจบๆไป
ผมตอบไปว่า ผมยังมีหลายๆคำถามที่คาใจ ผมอยากเคลียร์ทุกอย่างในใจ ทุกคำถามที่มันวนเวียนในหัว มันจะได้จบจริงๆ ผมรับปากว่าจะไม่โกรธ ไม่โวยวาย ไม่หัวร้อนใส่เค้าทั้งสองคน แต่คำตอบของแฟนคือไม่ต้องเจอ ดีแล้ว มันจบไปแล้ว ผมถามแฟนต่อว่า เมื่อวานยังพูดเองว่าจะพามาเจอ ตอนนี้ทำไม่ได้แล้วเหรอครับ แฟนผมก็ไม่ได้คุยอะไรต่อ
ผมยังยืนยันคำเดิม ผมต้องการทุกข้อ ผมบอกเค้าว่า ผมให้เวลาถึงวันพุธ ถ้าเค้าตกลง ผมยินดีจะกลับไปเป็นคนเดิม ยินดีจะไม่รื้อเรื่องนี้มาพูดอีก แต่ถ้าเค้าไม่โอเคกับข้อเสนอ เราสองคนจบกัน ผมไม่อยากให้ลอยกระทงปีนี้เป็นปีที่แย่อีก
เค้ากับผมยังนอนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ผมพูดน้อยมาก ส่วนใหญ่จะพูดเพราะเค้าถาม หรือเค้าทัก ซึ่งแน่นอนว่าเค้าสังเกตุเห็นการเปลี่ยนแปลงของผมได้ แต่ดูเค้าไม่ได้กังวลเรื่องที่ผมขอไปเลย เค้ายังทำเหมือนมันจบลงแล้ว ทำเหมือนทุกอย่างมันปกติดี ซึ่งทุกอย่างมันยังวนเวียนในใจผมจนผมไม่มีความสุข จนวันนี้(20/Nov) เค้าก็ยังดูเป็นปกติ ไม่ได้ดูเดือดร้อน หรือชวนผมคุยเรื่องข้อเสนอกันเลยซักครั้ง
พรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมให้เวลาเค้าคิด ถ้าเค้าโอเค เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ถ้าเค้าไม่ทำตามที่ขอ เราคงจะจบกันจริงๆ
ปัญหามันอยู่ที่ผมรักเค้ามาก ผมก็คงตัดใจยากในระดับนึง แล้วในหัวก็มีความคิดนึงแว๊บเข้ามาว่า ถ้าหลังจากพุธนี้ เค้าไม่ยอมรับข้อเสนอ ผมอาจจะยังคบกับเค้าต่อ โดยที่ผมจะเย็นชา พูดน้อย จนเค้ากดดันจนทนไม่ไหว และยอมทำตามข้อเสนอเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่(แม่เค้าบอกว่าถ้าทุกคนในบ้านแฟนไม่โอเคกับความคิดแฟนผม เค้าจะไม่สนใจแฟนผม จนแฟนผมกดดันและยอมทำตามที่ครอบครัวอยากให้เป็น แฟนผมค่อนข้างจะแคร์ครอบครัวมาก) หรือผมควรจะจบมันไปเลยหลังจากหมดเวลาที่ให้แฟนคิดดีครับ
ผมอยากได้หลายๆความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ในหลายๆมุม ช่วยผมหน่อยนะครับ ^^
ขอบคุณครับ