เคยผิดหวังกับใครบ่อยๆมั้ยคะ ?

เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดกับเราจริงๆค่ะ เราเป็นเด็กมัธยมคนนึงที่มีความมั่นใจในความรักพอสมควร คิดว่าตัวเองสามารถมีความรักได้ ดูแลมันได้  แต่ไม่เลย เรื่องมันเริ่มตอนเราอยู่ ม.2 ตอนนั้นเราได้รู้จักกับคนๆนึงขอบอกเป็นชื่อย่อละกันนะคะ เขาชื่อ ท. ค่ะ เรารู้จักเขาตอนที่เรามีปัญหากับแฟนช่วงนั้น เขามาคอยเป็นที่ปรึกษา ปลอบใจตลอด จนเราเลิกกับแฟนก็มีเขานี่แหละค่ะที่คอยปลอบ เหตุผลที่เขาทำทั้งหมดในตอนนั้นคือ เขาชอบเรา เขาบอกชอบเราในช่วงปิดเทอม 2 ของ ม.2 แต่เรายังรู้สึกว่าไม่พร้อมเริ่มต้นใหม่ เลยปฎิเสธเขาไป ไม่นานเขาก็หายไป พอเขาหายไปเราเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนจะเริ่มชอบเขาเหมือนกัน เลยลองทักไปดูอีกที เราคุยกันสักพักไม่นานมาก จนเกือบจะขึ้น ม.3 เราก็เลิกคุยกันด้วยเหตุผลที่เขาให้ว่า เราควรเจอคนที่ดีกว่าเขา เราอยู่คนเดียวและรู้สึกผิดหวังในตัวเองมากที่ปล่อยคนดีๆให้ผ่านไป จน ม.3 เทอม 1 เราได้คุยกันอีกแต่เป็รเพียงช่วงสั้นๆ เป็นอารมณ์ชั่ววูบของทั้งคู่ด้วยค่ะที่เกิดความคิดถึงเลยทักมา พอคุยจนหมดเรื่องพูดก็หายไป เรารู้สึกเสียใจค่ะ แต่ก็พอจะทำใจได้ เพราะมันไม่ได้ผูกพันอะไร จน ม.3 เทอม 2 เราก้ได้คุยกันอีก ถามไถ่นู้นนี้เรื่อยเปื่อนครั้งนี้คุยกันจนเราเกือบจะขึ้น ม.4 แต่ละครั้งที่คุยเรารู้สึกกับเขาเหมือนเดิมเลยค่ะ ไม่เปลี่ยนไป แต่คุยไปมาก็เริ่มหายเหมือนเดิม จนเรารู้สึกท้อกับอะไรแบบนี้ จน ม.4 เทอม 1 เราดำเนินชีวิตโดยปกติไม่มีอะไร ราบรื่นดี แต่พอ ม.4 เทอม 2 ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไปเรากลับมาคุยกันอีกแล้วค่ะ แต่ครั้งนี้เหมือนมันจะดีกว่าทุกครั้ง เขาดูจริงจังกับเรา ดูเหมือนจะชอบเราเหมือนที่เคยชอบ เราคุยกันนานเกือบ 3 เดือน ช่วงนั้นเราได้คุยกับเขาดูว่า เราลองคบกันดูไหมเขาตอบว่า ได้ลองดู ใช่ค่ะเราคบกันแต่มันไม่ได้ดีแบบที่คิดไว้เพราะเขาทำอะไรโดยที่เหมือนว่าเขาโสดอยู่ ตอนนั้นเราเสียใจมากๆ ผิดหวังกับคนนี้มากๆ เราเลิกคุยไปค่ะ ผ่านไปไม่นานก็คือช่วงปิดเทอม ม.4 ขึ้น ม.5 จนประมาณช่วงมีนาคม อารมณ์ชั่ววูบของเราทำให้เราทักเขาไปอีก ครั้งนี้เราคุยกันแบบจริงจังมากกว่าเดิม หยอดกันไปหยอดกันมา เขาเป็นคนดี มักจะเล่าอะไรให้เราฟังบ่อยๆ เรื่องทะเลาะกับน้องบ้าง ทะเลาะกับแม่บ้าง เรียกได้ว่าแทบจะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว เราคุยกันตั้งแต่มีนาคมจนถึงพฤษภาคม วันที่ 28 พ.ค เราตัดสินใจคบกัน เราคิดว่านี่คงคุ้มกับที่เสียใจมาทั้งหมด และที่ตั้งความหวังไว้ทั้งหมด แต่ความจริงมันไม่ได้ดีขนาดนั้น เขาเป็นเด็กเรียนค่ะ จริงจัง เคร่งเรื่องเกรดมาก อาทิตย์นึงเขาเรียนพิเศษ 4 วัน เลอกเรียนดึกค่ะ ซึ่งตัวเองเราเองไม่ได้มีปัญหากับการเรียนพิเศษหรืออะไร เราเข้าใจค่ะ แต่แค่มันเป็นเรื่องของเวลา เรามักจะมีเวลาว่างที่ไม่ตรงกัน จากที่เราคิดๆดูการที่เราคุยกันมาตั้งแต่ ม.2 รู้จักกัน อาจจะเป็นเรื่องเวลาและความเข้าใจที่ไม่ตรงกัน แต่ครั้งนี้เรายอมทุกอย่างทุกเรื่อง เราว่าเราเป็น ผญ ที่ไม่งี่เง่าเลย ไม่เคยขอให้เขาแคปแชทมา ไม่เคยขอรหัสเฟส เราไว้ใจมากค่ะ เขาแชร์รูป ผญ คนอื่นเราก็ไม่หึงไม่ว่าอะไร เราอดทนมาก แต่เราก็เข้าใจในมุมเขานะค่ะ เรามักจะมีการตัดพ้อกันอยู่บ่อยครั้ง เราแทบจะไม่เคยทะเลาะกันเลย มีแต่การน้อยใจหรือคิดไปเองกันมากกว่า ซึ่งฝ่ายของ ท. เองเขาคิดว่าเขาไม่มีเวลาให้เรา เขาไม่มีอะไรดี ความจริงของดีของเขามีเยอะมากค่ะ เรารู้สึกภูมิใจมากตอนที่ได้คบกับเขาแต่ถ้ามันไม่ใช่ยื้อไว้ก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ เราเลิกกันในเดือนกันยายน เขาให้เหตุผลที่จบความสัมพันธ์ครั้งนั้นว่า เป็นเพื่อนกันดีกว่า เขาไม่ดีพอ เราผิดหวังมากที่หวังไว้คือพังทลายไปหมด เราร้องไห้ 2 วันติด หลังจากนั้นก็ยังรู้สึกรักเขาอยู่นะคะ แต่พอมาเมื่อกลางเดือนเราเริ่มรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปมากค่ะ ไม่ใช่คนที่เรารู้จัก เราคิดว่าเราจะตัดเขาละคะ เราร้องไห้กับคนนี้บ่อยมาก อาจจะเป็นเพราะเรารู้สึกมากก็ได้มั้งคะ เลยเสียใจมาก เราควรทำไงกับความรู้สึกนี้ดีคะ อีกใจก็เกลียดอีกใจก็ยังรักอยู่แต่น้อยลงไปแล้วค่ะ