ขอท้าวความก่อนนะครับเราเคยคบกันมาก่อนครั้งนึงแล้วแต่ได้เลิกรากันไปเพราะระยะทางและความเด็กของเค้าในวันนั้นเองจนวันนึงได้กลับมาคุยกันอีกและได้คบกันอีกช่วงแรกๆมันดีมากเลยครับตอนที่กลับมาคบกันใหม่ๆเราเที่ยวเล่นชวนกันหาอะไรกินตามภาษาคนเป็นแฟนกัน เคยลำบากด้วยกันเคยสบายด้วยกันวันที่เรามีเงินติดตัวกันไม่ถึงร้อยก็เคยมาแล้วแต่ตอนนั้นมันก็ผ่านมาได้ช่วงนั้นเราก็ผ่านมาได้เราช่วยกันทำงานเงินเดือน2คนก็รวมหมื่นนิดๆเพราะตอนนั้นแฟนตกงานส่วนเรารอเปิดเทอมเรียนมหาลัยพอเค้าได้ทำที่งานเค้าก็เลือกที่จะทำงานใกล้ๆเราแล้วก็อยู่หอเดียวกันแต่ค่าใช้จ่ายมันก็สูงอยู่พอสมควร เดือนนึงตอนนั้นเรายอมรับว่าเงินเดือนที่พ่อโอนให้มันก็ไม่ถึงหมื่น เราเข้าไปใช้เงินเค้าเราใช้กระเป๋าตังเดียวกันเค้าให้เราถือกระเป๋าตัง เงินเดือนเค้าก็หลัก3หมื่นกว่าแต่ก็เข้าใจนะคับเพราะค่ากินค่าอยู่มันก็ไม่พอเราช่วยเค้าได้เต็มที่ก็ไม่เท่าไหร่ ยิ่งตอนนี้เค้าต้องส่งค่างวดที่เคยเป็นหนี้ของแฟนเก่าเค้า
ด้วยค่าโทรศัพท์ด้วย บางทีก้พอมีพอใช้ บางครั้งก็มีไม่พอกัน จนบางครั้งเงินไม่พอใช้จนต้องไปหยิบยืมคนอื่นมาบ้าง เราเลยตัดสินใจจะไปเรียนปวส.จะได้รีบๆเรียนจบมาช่วยเค้าหาเงินแต่มันก็ไม่ทัน จนวันนึงเค้าบอกเค้าไม่ไหวเราเข้าไปเป็นภาระเค้า เค้าเลิกบอกเลิกเรา เค้าบอกเค้าต้องเลือกอนาคตที่ดีกว่าความรักมันไม่พอ เค้าไม่อยากให้เราไปลำบากกับเค้าเค้าไม่เอาแต่เราก็เข้าใจนะว่าเงินมันเป็นปัจจัยที่5ไปแล้ว เราแค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมาก็เคยลำบากกันมามากกว่านี้อีกความรักสมัยนี้มันไม่พอจริงๆใช่มั้ยครับ เราเคยเห็นญาติเราเค้าเคยลำบากด้วยกันจนวันนึงเค้ามีทุกอย่างเค้าก็ช่วยกันสร้างขึ้นมาได้เรานับถือใจพวกเค้าจริงๆนะครับ เราเองก็อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระเค้าเหมือนกันเราเลยเลือกที่จะไปเรียนให้จบไวๆหางานไวๆแต่เค้าเลือกที่จะหาคนคุยในวัยเดียวกันที่ทำงานแล้วแต่เค้าก็คงช่วยอะไรได้เยอะจริงๆแหละครับ อย่างน้อยเค้าก็คงช่วยให้แฟนเราอยุ่ดีกว่าที่ผ่านมาได้แคับ เราอยากขอโทษแฟนที่วันนี้เราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย อยากขอโทษที่เข้าไปเป็นภาระเค้าวันนี้เราอาจจะไม่มีให้เค้าแต่วันข้างหน้าเราจะต้องทำให้เค้าเห็นว่าเราดูแลเค้าได้ เราไม่ได้อยากจะเป็นภาระของคนที่เรารักทุกคนคงมีเหตุผลของเค้า แต่เราคงไม่ใช่เหตุผลของเค้ามันยังมีอยู่จริงมั้ยครับที่คนเราจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน มีปัญหาก็แก้และก้าวข้ามผ่านไปด้วยกัน ไม่ปล่อยใครไว้ข้างหลังแบบนี้
ที่เราตั้งกระทู้เพราะอยากได้คำแนะนำ เรารักเค้ามากเราทำทุกอย่างได้เพื่อที่จะมีเค้าในชีวิตแต่เค้าก็มีเหตุผลที่อยากให้เราออกไปจากชีวิตเราควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีครับ มันแย่มากแย่จนอยู่คนเดียวไม่ได้ร้องไห้ทั้งวัน อยากรักตัวเองให้มากกว่านี้ครับ เราไม่อยากดูถูกตัวเองที่ตอนนี้เราไม่มีในสิ่งที่เค้าต้องกา
เงินมันสามารถทำให้โดนบอกเลิกจริงๆหรอครับ
ด้วยค่าโทรศัพท์ด้วย บางทีก้พอมีพอใช้ บางครั้งก็มีไม่พอกัน จนบางครั้งเงินไม่พอใช้จนต้องไปหยิบยืมคนอื่นมาบ้าง เราเลยตัดสินใจจะไปเรียนปวส.จะได้รีบๆเรียนจบมาช่วยเค้าหาเงินแต่มันก็ไม่ทัน จนวันนึงเค้าบอกเค้าไม่ไหวเราเข้าไปเป็นภาระเค้า เค้าเลิกบอกเลิกเรา เค้าบอกเค้าต้องเลือกอนาคตที่ดีกว่าความรักมันไม่พอ เค้าไม่อยากให้เราไปลำบากกับเค้าเค้าไม่เอาแต่เราก็เข้าใจนะว่าเงินมันเป็นปัจจัยที่5ไปแล้ว เราแค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมาก็เคยลำบากกันมามากกว่านี้อีกความรักสมัยนี้มันไม่พอจริงๆใช่มั้ยครับ เราเคยเห็นญาติเราเค้าเคยลำบากด้วยกันจนวันนึงเค้ามีทุกอย่างเค้าก็ช่วยกันสร้างขึ้นมาได้เรานับถือใจพวกเค้าจริงๆนะครับ เราเองก็อยากจะช่วยแบ่งเบาภาระเค้าเหมือนกันเราเลยเลือกที่จะไปเรียนให้จบไวๆหางานไวๆแต่เค้าเลือกที่จะหาคนคุยในวัยเดียวกันที่ทำงานแล้วแต่เค้าก็คงช่วยอะไรได้เยอะจริงๆแหละครับ อย่างน้อยเค้าก็คงช่วยให้แฟนเราอยุ่ดีกว่าที่ผ่านมาได้แคับ เราอยากขอโทษแฟนที่วันนี้เราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย อยากขอโทษที่เข้าไปเป็นภาระเค้าวันนี้เราอาจจะไม่มีให้เค้าแต่วันข้างหน้าเราจะต้องทำให้เค้าเห็นว่าเราดูแลเค้าได้ เราไม่ได้อยากจะเป็นภาระของคนที่เรารักทุกคนคงมีเหตุผลของเค้า แต่เราคงไม่ใช่เหตุผลของเค้ามันยังมีอยู่จริงมั้ยครับที่คนเราจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน มีปัญหาก็แก้และก้าวข้ามผ่านไปด้วยกัน ไม่ปล่อยใครไว้ข้างหลังแบบนี้
ที่เราตั้งกระทู้เพราะอยากได้คำแนะนำ เรารักเค้ามากเราทำทุกอย่างได้เพื่อที่จะมีเค้าในชีวิตแต่เค้าก็มีเหตุผลที่อยากให้เราออกไปจากชีวิตเราควรจัดการความรู้สึกนี้ยังไงดีครับ มันแย่มากแย่จนอยู่คนเดียวไม่ได้ร้องไห้ทั้งวัน อยากรักตัวเองให้มากกว่านี้ครับ เราไม่อยากดูถูกตัวเองที่ตอนนี้เราไม่มีในสิ่งที่เค้าต้องกา