เกริ่นก่อนเลยว่าสมัยเด็กๆตอนม.ต้น ผมได้รู้จักกับเธอคนนี้เป็นครั้งแรก เธอค่อนข้างเป็นกึ่งๆเด็กเรียน ปฏิเสธใครไม่เป็น ใจดี มีความเป็นผู้หญิงสูง ส่วนตัวผมค่อนข้างจะเป็นเด็กหลังห้อง เกเรพอประมาณ เพื่อนเยอะ เตะบอลตามภาษาผู้ชายทั่วไป เราได้มีโอกาสนั่งข้างๆกันแล้วก็เกิดปิ๊งกันตามภาษาเด็กๆ แล้วก็คบกันสัญญาว่าโตขึ้นจะแต่งงานกัน(นี่ความคิดเด็กหรอเนี่ย) ทำกิจกรรมต่างๆด้วยกัน ดูหนัง คุยโทรศัพท์ระบายความเครียด ร้องไห้ หัวเราะ ไม่ล่วงเกินกันอยู่ในกรอบเป็นอย่างดี ครอบครัวทั้งสองฝ่ายรู้ว่าคบกัน(อยู่ในสายตาผู้ใหญ่) จนวันนึงเกิดเรื่องขึ้นมาครอบครัวผมมีปัญหา ผมออกจากโรงเรียนกระทันหันตอน เราจึงเลิกกัน(ผมแปลกใจที่เธอไม่แม้แต่จะถามเหตุผล) ผมไม่ใช่คนติดโซเชียล เธอก็ด้วยทำให้เราไม่สามารถติดต่อกันได้เลยไม่ว่าทางไหน เราขาดการติดต่อกันไปจนถึงวันนี้ที่ผมพิมพ์อยู่ก็เกือบ 7 ปีแล้ว ผมไม่เคยมรแฟนอีกเลย ไม่เคยคิดจะจีบผู้หญิงคนไหนด้วย (ไม่ใช่ว่าดีเลิศอะไรแต่เป็นคนที่เข้ากับใครไม่ค่อยเก่งสมัยเด็กๆโดนผู้หญิงล้อว่าหยิ่ง แต่ที่เพื่อนเยอะเพราะผู้ชายพอเตะบอลด้วยกันมันก็สนิทกันหมด)
ตัดกลับมาที่ปัจจุบันผมและเธอตอนนี้อายุ20แล้ว ผมก็ใช้ชีวิตของผมอยู่กับปัจจุบันเรื่อยมา เรียน+ทำงานไปเรื่อย จนวันนึงมีโอกาสได้มาเที่ยวต่างประเทศคนเดียว อากาศก็หนาว แถมตัวคนเดียว..ต่างแดน ได้ใช้เวลาอยู่กับความคิดตัวเอง มันก็เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา เหงา..คิดถึง.. ก็เสิร์จชื่อเธอใน Google จนไปเจอเฟสบุคที่ไม่ค่อยได้เล่นของเธอ ผมตัดสินใจทักไปโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะคุยยังไง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เราเลิกกันเนี่ยมันเรียกว่า จบดี หรือ จบแย่ด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเธอจะมาเห็นมั้ยด้วยซ้ำ
เคยอ่านไปเจอว่าชีวิตคนเราจะเจอคนที่ใช่แค่ครั้งเดียว และคนๆนั้นอาจจะเข้ามาแล้วโดยที่เราไม่รู้ตัว ผมคิดว่าเธอคือคนๆนั้น
อยากถามความรู้สึกของผู้หญิงหน่อยครับว่าถ้าเกิดมีแฟนเก่าที่ไม่ได้เจอหน้าและติดต่อกันเลย 7 ปี ทักมาขอไลน์ขอเบอร์โทรเะอที่จะคุยหรือนัดมาเจอกันคุณจะรู้สึกยังไง กลัวมั้ย? ไม่ไว้ใจมั้ย? ระยะเวลานานขนาดนี้มันอาจทำให้เรากลายเป็นคนแปลกหน้ากันไปซะแล้ว เธออาจจะไม่กล้าจะมาเจอหรือแม้แต่คุยโทรศัพท์กับผมด้วยซ้ำ ควรจะทำยังไงดี ผมไม่ใช่คนที่จะมีความกล้าอะไรซักเท่าไหร่ด้วย
ป.ล. ถ้าพิมเว้นวรรคอ่านยากหรือพิมผิดตรงส่วนไหนขอโทษด้วยนะครับพิมในมือถือ
แฟนเก่ารักวัยเด็ก.. ความรักที่ดีที่สุดในชีวิต ระบาย+ขอคำปรึกษา
ตัดกลับมาที่ปัจจุบันผมและเธอตอนนี้อายุ20แล้ว ผมก็ใช้ชีวิตของผมอยู่กับปัจจุบันเรื่อยมา เรียน+ทำงานไปเรื่อย จนวันนึงมีโอกาสได้มาเที่ยวต่างประเทศคนเดียว อากาศก็หนาว แถมตัวคนเดียว..ต่างแดน ได้ใช้เวลาอยู่กับความคิดตัวเอง มันก็เกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมา เหงา..คิดถึง.. ก็เสิร์จชื่อเธอใน Google จนไปเจอเฟสบุคที่ไม่ค่อยได้เล่นของเธอ ผมตัดสินใจทักไปโดยที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะคุยยังไง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เราเลิกกันเนี่ยมันเรียกว่า จบดี หรือ จบแย่ด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเธอจะมาเห็นมั้ยด้วยซ้ำ
เคยอ่านไปเจอว่าชีวิตคนเราจะเจอคนที่ใช่แค่ครั้งเดียว และคนๆนั้นอาจจะเข้ามาแล้วโดยที่เราไม่รู้ตัว ผมคิดว่าเธอคือคนๆนั้น
อยากถามความรู้สึกของผู้หญิงหน่อยครับว่าถ้าเกิดมีแฟนเก่าที่ไม่ได้เจอหน้าและติดต่อกันเลย 7 ปี ทักมาขอไลน์ขอเบอร์โทรเะอที่จะคุยหรือนัดมาเจอกันคุณจะรู้สึกยังไง กลัวมั้ย? ไม่ไว้ใจมั้ย? ระยะเวลานานขนาดนี้มันอาจทำให้เรากลายเป็นคนแปลกหน้ากันไปซะแล้ว เธออาจจะไม่กล้าจะมาเจอหรือแม้แต่คุยโทรศัพท์กับผมด้วยซ้ำ ควรจะทำยังไงดี ผมไม่ใช่คนที่จะมีความกล้าอะไรซักเท่าไหร่ด้วย
ป.ล. ถ้าพิมเว้นวรรคอ่านยากหรือพิมผิดตรงส่วนไหนขอโทษด้วยนะครับพิมในมือถือ