My Story

วันนั้นผมได้พบเธอครั้งแรก เรื่องแรกที่ได้พูดคุยกันคือ เธอได้ถามผม ถึงวิชาที่เรียนมาเมื่อครู่ว่า "ยากไหม" ผมจึงตอบกลับเธอไปว่า "ก็ยากอยู่" แล้วจากนั้นเธอก็เดินจากไปพร้อมกับเพื่อนเธออีกคนที่เดิมมาด้วย แต่อยู่ความรู้สึกผมมันก็แปลกๆ ตั้งแต่ตอนนั้น เธอไม่ใช่คนสวย เธอธรรมดามาก ผมคงคิดมากไปเอง หลังจากวันนั้น เราเริ่มรู้จักกันมากขึ้น แต่ผมก็ยังไม่รู้สึกว่าเธอสวย หรือเธอคือคนที่ใช่อยู่ดี มาวันนึงอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ความรู้สึกผมเปลี่ยนไป ผมมองเธอเป็นคนที่น่ารักมาก หรือความรู้สึกในวันแรกนั้นคือ ผมไดัตกหลุมรักเธอเข้าแล้วจริงๆ ต่อมาผมตัดสินใจบอกเธอ แต่คำตอบก็ไม่ได้เหมือนกับในนิยายหรือละครหรอกนะ เธอมองผมเป็นแค่เพื่อนคนนึง แล้วหลังจากนั้น เราทะเลาะกันบ่อยมาก เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรา เธอกลายเป็นอีกคน ไม่น่ารักเหมือนที่ผมมองในตอนแรกแล้ว แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ผมมองว่านั้นคือตัวตนของเธอจริงๆ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังมองว่าเธอน่ารักอยู่ดี จนมาถึงวันนี้ผ่านมาเกือบปีแล้ว เราก็ยังทะเลาะกันอยู่ เธอไม่เข้าใจสิ่งที่ผมทำ ผมไม่เคยขอให้เธอมารักผม ผมไม่ได้อยากเป็นเจ้าของเธอ ผมแค่อยากอยู่ข้างๆเธอ ผมแค่อยากอยู่ข้างๆเธอช่วยเหลือ และเป็นคนที่เข้าใจเธอ เพราะผมรักเธอ ผมอยากให้เธอเข้าใจผม...

❤❤❤

ผมก็จะอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแหละ มันก็มีเจ็บบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่ผมก็มีความสุขนะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมถึงอยากใส่ใจเธอต่อไปแบบนี้ มันก็ไม่รู้สึกแย่ซะทีเดียว ผมมีความสุขที่ได้ให้เธอ เธอไม่รู้ไม่เป็นไร ผมแค่อยากเห็นเธอมีความสุข จริงๆก็อยากจะดูแลเธอไปตลอด แต่ตอนนี้มองเธอจากตรงนี้ก็ดีแล้ว สุดท้าย เวลามันจะตอบทุกอย่างเองว่าเรื่องของเราจะไปในทางไหน ผมรู้แค่ผมได้ใส่ใจลงไปจริงๆพอแล้ว
ขอบใจเธอมากนะ ที่ผ่านเข้ามาเป็นความสุขให้เรา