คนเราหากโดนข่มขืนจริงทำไมไม่สู้ไม่ร้องไม่โวยวายแถมบางคนยังกลับไปให้โดนรอบสองอีก อารมณ์พาไปมากกว่าโดนขืนใจ?

การล่วงละเมิดทางเพศเนี่ยหากเป็นการใช้สายตาหรือเป็นการแต๊ะอั้งแบบเบาๆเฉียดๆภายนอกไม่ได้ถึงขั้นรุกล้ำ
ผู้หญิงบางคนที่ไม่โวยวายผมว่าเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เพราะเค้าจะไม่อยากเป็นเรื่องเป็นราวให้มันผ่านๆไป หรือด้วยความหวาดกลัวก็ว่าไป
แต่หากถึงขั้นรุกล้ำถอดเสื้อถอดผ้าโดยที่เป็นการบังคับขู่เข็ญเนี่ยผมว่าการที่ผู้หญิงจะไม่ร้อง ไม่สู้ ไม่โวยวายนั้นนับว่าเป็นเรื่องแปลกๆ
ผมมองว่าโดย Common Sense เนี่ยผู้หญิงที่อายุก็ไม่ใช่จะน้อยๆกันแล้วน่าจะพอแยกแยะได้ว่าอะไรเป็นอะไร
คนเราจะเข้าใจผิดถึงขั้นที่ไม่รู้เชียวหรือว่าการลงลิ้นนั้นมันคืออะไร?

หากจะบอกว่าผู้ชายคนหนึ่งมีพฤติกรรมลวนลามทางเพศหรือถึงขั้นมีการข่มขื่นเนี่ย
ก็ต้องถามผู้หญิงที่อ้างว่าตัวเองถูกกระทำนั้นเมื่อถูกลวนลามแล้วหด้สู้ขัดขืนไหม หรือถูกลวนลามแล้วเกิดอารมณ์พาไปกลายเป็นความเพลินหรือไม่?
เพราะถ้าไม่ชอบไม่ยอมรู้ว่าถูกล่วงละเมิดหนักขนาดนั้นผมเชื่อว่าผู้หญิงต้องร้องให้คนช่วยไม่ก็ต่อสู้หรือขัดขืน ณ ที่เกิดเหตุครับ
ยิ่งหากผู้ชายมันไม่ได้มีรูปลักษณ์เป็นโจรโฉดถือปืนถือมีดบังคับขู่เข็ญให้ต้องยอมจำนนเนี่ยยิ่งไม่มีเหตุผลที่ต้องยอมให้เกิดเหตุการณ์ละเมิดเป็นแน่
แต่หากการการลวนลามของผู้ชายนั้นทำให้ผู้หญิงมีอารมณ์ขึ้นมาจนกลายเป็นความเพลินจนนำไปสู้การมี Oral การมี Sex หรือมีการไปซ้ำรอบสอง
แบบนี้จะนับว่าเป็นการลวนลามข่มขืนขืนใจหรือเป็นการสมยอมกันแน่?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่