อาการแบบนี้เรียกว่าเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า?

ผมอยู่ม.6 ครับ กำลังเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย ผมอยากสอบติด เรียนให้จบแล้วทำงานดีๆ จะได้ไม่เป็นภาระของครอบครัว ผมอ่านหนังสือทุกวัน ขยันทำโจทย์เก่าๆ พยายามทุกอย่างเพื่อให้ผลที่ออกมาดีเสมอ แต่... ครอบครัวผมไม่เคยเข้าใจเลยครับ ผมเป็นเด็กที่เรียนปานกลาง อาศัยอยู่กับน้า พ่อเสียชีวิตตั้งแต่เด็ก แม่ก็ไม่สนใจใยดี โทรหาปีละไม่ถึงสิบครั้ง แน่นอนโอกาสเรียนพิเศษหรือติวเพิ่มนั้นไม่มีเลย น้าผมเป็นคนส่งผมเรียนตั้งแต่ ม.1 จนถึงตอนนี้ แต่ผมพยายามเรียนให้เกรดดีตลอดเพื่อที่จะไม่ต้องจ่ายค่าเทอม แล้วผมก็ทำได้ทุกเทอมเลยครับ ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนั้นแต่น้าผมชอบด่าชอบว่าผมเวลาทำการบ้าน หรืออ่านหนังสือตลอด ทำนองว่า’วันๆมัวแต่ทำการบ้านไม่เคยออกมาดูว่าคนอื่นเค้าทำอะไรเสร็จไปกี่อย่างแล้ว ถ้าเรียนแล้วการบ้านมันเยอะขนาดนี้ไม่ต้องเรียนแล้วลาออกมาทำการบ้านมั้ย?’ ผมเจอกับประโยคนี้มา 6 ปีเต็ม ผมก็ไม่เคยแสดงอาการโมโหหรือไม่พอใจให้น้าเห็นเลย ทนฟังมาตลอด เลยเปลี่ยนวิธีเป็นทำการบ้านตอนช่วงตี 2-6โมงแทน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องทำให้น้าเห็น บางวันก็ไม่ตื่นแต่ก็พยายามทำที่โรงเรียนตลอด วันหยุดก็ไม่อยากทำต่อหน้าเพราะกลัวโดนด่าเลยชอบเอามานั่งทำในห้องครับ แล้วสุดท้ายก็ยังโดนอีก แถมข้อหาว่าเราแอบเล่นเกม เล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง คือผมไม่รู้จะพูดยังไงดีครับ เพราะถ้าทะเลาะกันไปเค้าก็จะไล่ผมออกจากบ้าน ผมกลัวเรียนไม่จบ จนตอนนี้เริ่มใกล้สอบเข้ามหาลัยแล้ว น้าผมเค้าไม่เคยเรียนมหาลัยครับ เค้าไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไมตัองอยากเรียน ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับน้องที่เป็นหลานอีกคน ว่าเค้าดีอย่างนู้นอย่างนี้แต่ไม่เคยมองข้อเสียของเค้าเลย กลับบ้านมาค่ำมืดเพราะไปอยู่บ้านแฟนแล้วอ้างว่าไปวิ่งทุกวัน ผมทั้งโดนเปรียบเทียบโดนด่าโดนนู่นนี่นั่นสารพัดผมก็ไม่เคยเถียงไม่เคยพูดแม้แต่ครั้งเดียว พักหลังๆมาผมเริ่มมีความคิดอยากทำร้ายตัวเอง อยากฆ่าตัวตาย อยากไปให้พ้นๆ จะได้ไม่ต้องเป็นภาระใคร แต่ผมก็พยายามบอกตัวเองอยู่ตลอดว่ามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ อย่าให้มันมาทำลายชีวิต บอกตัวเองอยู่อย่างนั้น จนไม่อยากทำอะไร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากเรียน รู้สึกเหนื่อยรุ้สึกท้อกับทุกอย่าง ผมควรทำยังไงดีครับ ผมเป็นทำตัวดีก็แล้ว เป็นคนดีก็แล้ว ไม่เคยได้รับอะไรดีๆกลับมาเลย