เราไม่อยากมาพูดให้ใครเสียหายนะคะ แต่การพูดของพยาบาลคนนึงก็ทำเราเสียหายและดูแย่เหมือนกัน เราพูดถึงพยาบาลคนนึงที่เราเจอพยาบาลแบบนี้ครั้งแรกในชีวิตไม่ใช่พยาบาลทุกคนนะคะ เราอัดอั้น รู้สึกแย่และงงมากในสิ่งที่เราเจอ
เรื่องคือ เราพาพ่อมามาแอดมิทที่โรงพยาบาลรัฐใกล้อนุสาวรีย์ชัยแห่งนึงค่ะ ขอไม่เอ่ยชื่อ คุณพ่อมาผ่าตัดใหญ่ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เรามานอนเฝ้านอนโซฟาที่โรงพยาบาลตั้งแต่แอทมิดยันผ่าตัดจนตอนที่มาพักฟื้นข้างบนได้ แน่นอนค่ะ มันไม่ได้สะดวกสบายเลย แต่เราเต็มใจ เรานอนที่นี้ทุกวันตั้งแต่แอดมิดวันแรกจนผ่าตัดสำเร็จเข้าห้อง icu รวม 10กว่าวัน พี่เราเลือกที่จะเก็บห้องเอาไว้เราก็ไม่กลับบ้านเลือกจะนอนเฝ้าข้างบน แล้วลงไปเยี่ยมเขาที่ห้อง icu 2เวลาต่อวันทุกวัน แต่แล้ววันที่พ่อเข้ามาพักฟื้นได้ 3-4 วัน เราก็เป็นคนเฝ้า จนประมาณวันที่ 4หรือที่5เราจำไม่ได้ ญาติเราก็กลัวเรื่องพ่อจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะอยู่แต่ในห้องพยาบาล เขาก็เลยออกไปถามที่เคาท์เตอร์พยาบาล แล้วกลับเข้ามาสีหน้านี้ดูสงสัยมาก ญาติมาถามเราว่า พยาบาลบอกเขาว่า "เราไม่ดูแลอะไรพ่อเลย มัวแต่เล่นคอม ไม่เฝ้าอย่างใกล้ชิด" หน้าเราชาแบบ โอ้โห้ ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิต.......... ห้องเราเป็นห้อง vip โซฟาที่ข้างเตียงมีนะคะแต่เรากลัวจะไปเกะกะการทำหน้าที่ เราเลยมาเฝ้าที่โซฟาอีกที่นึงไกลกว่าโซฟาตรงนั้นแต่เราเห็นเขาตลอดเวลาห่างกันแค่ 3 ก้าวใหญ่ๆเองค่ะ ในฐานะลูกคนนึงที่ดูแลแกตั้งแต่ก่อนผ่าตัดพาไปโรงพยาบาล นอนเฝ้าตลอด ตอนแกผ่าตัดก็ลงไปนอนเฝ้าหน้าห้อง 11กว่าชั่วโมง แล้วตอนมาพักฟื้น แกมีอาการกลั้นอึไม่อยู่ เราก็เป็นคนเช็ดเอง อึแกราดห้องเราก็ตามเช็ดในขณะที่ตามพยาบาลยากเย็นเราก็เข้าใจว่าอาจจะมีคนไข้คนอื่นต้องดูแลเราไม่เคยบ่นอะค่ะ ป้อนข้าวป้อนอะไรพ่อเราก็ทำเอง เราไม่มีปัญหานะ พ่อเราเราทำได้ แต่ในวันที่เขาเข้ามาเจาะเลือดคอยวัดความดันจะให้เราทำไงอะคะ เข้าไปช่วยหรอ หรือเขาต้องการให้เราทำอะไร ให้เราเช็ดพื้นหรอคะหรือพยายามทำอะไรก็ได้ให้เขาเข้ามาเจอแล้วต้องเห็นว่าเราไม่นั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊คหรือมานั่งเฉยๆเล่นโทรศัพท์บนโซฟา แล้วตอนเราเล่นโน๊ตบุ๊คเล่นโทรศัพท์ เรามีธุระค่ะ เรามีงานต้องทำ แต่เราก็อยู่ในห้องคอยมองคอยเดินไปเช็ค แล้วเขาเห็นมั้ยคะ เขาได้อยู่ดูเราตลอด24ชม.รึเปล่า เราไม่ขอให้ใครมาชื่นชมแต่ก็ไม่ได้ขอให้ใครมาบั่นทอนมาว่าผ่านทางการบอกญาติเรา ในสิ่งที่เราทำไปแล้วแต่เขาหาว่าเราไม่ได้ทำอะไร(เลย) หรอกนะคะ
เหมือนเขาเดินเข้ามาเห็นตอนที่เรามานั่งทำเรื่องเรียนของเรามานั่งพักเพราะหมดหน้าที่แล้ว แล้วก็มาบอกญาติเราว่าเราไม่ได้ทำอะไร มันใช่หรอคะ ดีที่ญาติเราไม่หูเบาเขาเลือกมาถามเราก่อน เพราะญาติเราก็ทำงานไม่ได้มาอยู่ด้วยตลอดเจอพยาบาลมาบอกอย่างนี้เขาก็ต้องสงสัยในตัวเราเป็นธรรมดา แต่ดีที่เขารู้ว่าเราดูแลพ่อมาตลอดและพ่อก็บอกเขาตลอดว่าเราอึฉี่อะไรเราก็เช็ดป้อนข้าวป้อนน้ำ ถ้าไปเจอญาติที่เขาเชื่อขึ้นมาว่าเราไม่ทำเราคงดูแย่มากๆในสายตาของคนในครอบครัวอะค่ะ แต่เราไม่ถามนะคะว่าพยาบาลคนไหน เพราะเราเป็นคนที่ถ้าผิดเรายอมให้ด่าให้ว่า แต่ถ้าเราไม่ผิดเราจะชนเลยว่า ถ้ามีปัญหาคุยกับเราดีกว่า แต่พ่อยังไม่มีกำหนดออกจากโรงพยาบาลเราเลยไม่อยากมีปัญหา เพราะพ่อเราต้องแอดมิทอยู่
เราแค่อยากฝากถึงพยาบาลคนนั้นอะถ้าเขาได้เข้ามาอ่าน คุณน่าจะเก็บมานาน แล้วมีความคิดแบบนี้มานานแค่รอโอกาสบอกญาติเรา เพราะเรื่องที่ญาติเราไปถามมันคนละเรื่องกันเลย แต่คุณกลับไปบอกญาติเราว่าเราเป็นแบบนั้น ถ้าคุณมาพูดต่อหน้าเรา เราจะอธิบายจะไม่รู้สึกโกรธขนาดนี้เลยค่ะ แล้วถ้าคุณอยากให้เราเฝ้ายังไง ปากก็มีพูดสิคะ ในเมื่อคุณไม่พูดและเลือกที่จะเอาเรื่องนี้ไปบอกญาติเราแทน เราก็เลยเลือกที่จะมาบอกการกระทำของคุณเช่นกัน คุณใส่ชุดมีเกียรติขนาดนี้ ฐานะความฝันของเด็กหลายๆคนหรืออาจจะใครหลายๆคนที่เขาอยากจะทำแต่มาเป็นไม่ได้เหมือนคุณ เป็นนางฟ้าของคนป่วยคนเจ็บ แต่ตอนนี้คุณกำลังมาทำตัวเป็นป้าข้างบ้านที่คอยรายงานลูกพ่อแม่ของใครสักคนว่าเขาไม่ทำอะไร ทั้งๆที่คุณก็อยู่ข้างบ้าน ไม่ได้มาใช้ชีวิตด้วย ไม่มารับรู้อะไร แล้วพูดกลายๆว่าฉันไม่ใส่ใจจะดูแลพ่อตัวเอง ไม่ละอายบ้างหรอคะ คนเรามีหน้าที่นะคะ คุณมีหน้าที่ดูแลคนไข้ เรามีหน้าที่เรียน หน้าที่ลูก ต้องทำงาน การอยู่เฉยๆตอนเวลาว่างไม่ทำให้เราเรียนจบค่ะ พ่อเราเรากูดูค่ะไม่ดูเรากลับไปนอนบ้านแล้วปล่อยพวกคุณดูแลเลยดีกว่ามั้ยคะ คุณทำหน้าที่ของคุณอะดีแล้วค่ะ บางครั้งที่เราเรียกคุณ มันเป็นเพราะเราไม่รู้ว่าเครื่องที่ต่ออยู่กับพ่อเรามันทำยังไง มันถอดยังไง ไม่อย่างงั้นเรื่องอึเรื่องฉี่เราจัดการเองหมดแล้วละค่ะ และการที่คุณไปพูดแบบนี้ทั้งๆที่คุณเจอเราแค่ไม่กี่วันแล้วคุณตัดสินเราแล้วไปบอกคนอื่น เผลอๆก็คงเอาไปนินทาแล้วด้วย ว่าญาติแบบเราเป็นแบบที่คุณคิดไปแล้วกับคนอื่นอาจจะไม่แค่มานั่งเขียนกระทู้แบบนี้ก็ได้ค่ะ พูดอะไรออกมาแล้วก็ช่วยรับผลของคำพูดของตัวเองได้ด้วยนะคะ ฝากไว้ให้คิดค่ะ
เดี๋ยวนี้นอกจากพยาบาลจะมีหน้าที่ดูแลคนไข้แล้วยังมีหน้าที่ทำตัวเป็นป้าข้างบ้านด้วยหรอคะ
เรื่องคือ เราพาพ่อมามาแอดมิทที่โรงพยาบาลรัฐใกล้อนุสาวรีย์ชัยแห่งนึงค่ะ ขอไม่เอ่ยชื่อ คุณพ่อมาผ่าตัดใหญ่ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ เรามานอนเฝ้านอนโซฟาที่โรงพยาบาลตั้งแต่แอทมิดยันผ่าตัดจนตอนที่มาพักฟื้นข้างบนได้ แน่นอนค่ะ มันไม่ได้สะดวกสบายเลย แต่เราเต็มใจ เรานอนที่นี้ทุกวันตั้งแต่แอดมิดวันแรกจนผ่าตัดสำเร็จเข้าห้อง icu รวม 10กว่าวัน พี่เราเลือกที่จะเก็บห้องเอาไว้เราก็ไม่กลับบ้านเลือกจะนอนเฝ้าข้างบน แล้วลงไปเยี่ยมเขาที่ห้อง icu 2เวลาต่อวันทุกวัน แต่แล้ววันที่พ่อเข้ามาพักฟื้นได้ 3-4 วัน เราก็เป็นคนเฝ้า จนประมาณวันที่ 4หรือที่5เราจำไม่ได้ ญาติเราก็กลัวเรื่องพ่อจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะอยู่แต่ในห้องพยาบาล เขาก็เลยออกไปถามที่เคาท์เตอร์พยาบาล แล้วกลับเข้ามาสีหน้านี้ดูสงสัยมาก ญาติมาถามเราว่า พยาบาลบอกเขาว่า "เราไม่ดูแลอะไรพ่อเลย มัวแต่เล่นคอม ไม่เฝ้าอย่างใกล้ชิด" หน้าเราชาแบบ โอ้โห้ ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิต.......... ห้องเราเป็นห้อง vip โซฟาที่ข้างเตียงมีนะคะแต่เรากลัวจะไปเกะกะการทำหน้าที่ เราเลยมาเฝ้าที่โซฟาอีกที่นึงไกลกว่าโซฟาตรงนั้นแต่เราเห็นเขาตลอดเวลาห่างกันแค่ 3 ก้าวใหญ่ๆเองค่ะ ในฐานะลูกคนนึงที่ดูแลแกตั้งแต่ก่อนผ่าตัดพาไปโรงพยาบาล นอนเฝ้าตลอด ตอนแกผ่าตัดก็ลงไปนอนเฝ้าหน้าห้อง 11กว่าชั่วโมง แล้วตอนมาพักฟื้น แกมีอาการกลั้นอึไม่อยู่ เราก็เป็นคนเช็ดเอง อึแกราดห้องเราก็ตามเช็ดในขณะที่ตามพยาบาลยากเย็นเราก็เข้าใจว่าอาจจะมีคนไข้คนอื่นต้องดูแลเราไม่เคยบ่นอะค่ะ ป้อนข้าวป้อนอะไรพ่อเราก็ทำเอง เราไม่มีปัญหานะ พ่อเราเราทำได้ แต่ในวันที่เขาเข้ามาเจาะเลือดคอยวัดความดันจะให้เราทำไงอะคะ เข้าไปช่วยหรอ หรือเขาต้องการให้เราทำอะไร ให้เราเช็ดพื้นหรอคะหรือพยายามทำอะไรก็ได้ให้เขาเข้ามาเจอแล้วต้องเห็นว่าเราไม่นั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊คหรือมานั่งเฉยๆเล่นโทรศัพท์บนโซฟา แล้วตอนเราเล่นโน๊ตบุ๊คเล่นโทรศัพท์ เรามีธุระค่ะ เรามีงานต้องทำ แต่เราก็อยู่ในห้องคอยมองคอยเดินไปเช็ค แล้วเขาเห็นมั้ยคะ เขาได้อยู่ดูเราตลอด24ชม.รึเปล่า เราไม่ขอให้ใครมาชื่นชมแต่ก็ไม่ได้ขอให้ใครมาบั่นทอนมาว่าผ่านทางการบอกญาติเรา ในสิ่งที่เราทำไปแล้วแต่เขาหาว่าเราไม่ได้ทำอะไร(เลย) หรอกนะคะ
เหมือนเขาเดินเข้ามาเห็นตอนที่เรามานั่งทำเรื่องเรียนของเรามานั่งพักเพราะหมดหน้าที่แล้ว แล้วก็มาบอกญาติเราว่าเราไม่ได้ทำอะไร มันใช่หรอคะ ดีที่ญาติเราไม่หูเบาเขาเลือกมาถามเราก่อน เพราะญาติเราก็ทำงานไม่ได้มาอยู่ด้วยตลอดเจอพยาบาลมาบอกอย่างนี้เขาก็ต้องสงสัยในตัวเราเป็นธรรมดา แต่ดีที่เขารู้ว่าเราดูแลพ่อมาตลอดและพ่อก็บอกเขาตลอดว่าเราอึฉี่อะไรเราก็เช็ดป้อนข้าวป้อนน้ำ ถ้าไปเจอญาติที่เขาเชื่อขึ้นมาว่าเราไม่ทำเราคงดูแย่มากๆในสายตาของคนในครอบครัวอะค่ะ แต่เราไม่ถามนะคะว่าพยาบาลคนไหน เพราะเราเป็นคนที่ถ้าผิดเรายอมให้ด่าให้ว่า แต่ถ้าเราไม่ผิดเราจะชนเลยว่า ถ้ามีปัญหาคุยกับเราดีกว่า แต่พ่อยังไม่มีกำหนดออกจากโรงพยาบาลเราเลยไม่อยากมีปัญหา เพราะพ่อเราต้องแอดมิทอยู่
เราแค่อยากฝากถึงพยาบาลคนนั้นอะถ้าเขาได้เข้ามาอ่าน คุณน่าจะเก็บมานาน แล้วมีความคิดแบบนี้มานานแค่รอโอกาสบอกญาติเรา เพราะเรื่องที่ญาติเราไปถามมันคนละเรื่องกันเลย แต่คุณกลับไปบอกญาติเราว่าเราเป็นแบบนั้น ถ้าคุณมาพูดต่อหน้าเรา เราจะอธิบายจะไม่รู้สึกโกรธขนาดนี้เลยค่ะ แล้วถ้าคุณอยากให้เราเฝ้ายังไง ปากก็มีพูดสิคะ ในเมื่อคุณไม่พูดและเลือกที่จะเอาเรื่องนี้ไปบอกญาติเราแทน เราก็เลยเลือกที่จะมาบอกการกระทำของคุณเช่นกัน คุณใส่ชุดมีเกียรติขนาดนี้ ฐานะความฝันของเด็กหลายๆคนหรืออาจจะใครหลายๆคนที่เขาอยากจะทำแต่มาเป็นไม่ได้เหมือนคุณ เป็นนางฟ้าของคนป่วยคนเจ็บ แต่ตอนนี้คุณกำลังมาทำตัวเป็นป้าข้างบ้านที่คอยรายงานลูกพ่อแม่ของใครสักคนว่าเขาไม่ทำอะไร ทั้งๆที่คุณก็อยู่ข้างบ้าน ไม่ได้มาใช้ชีวิตด้วย ไม่มารับรู้อะไร แล้วพูดกลายๆว่าฉันไม่ใส่ใจจะดูแลพ่อตัวเอง ไม่ละอายบ้างหรอคะ คนเรามีหน้าที่นะคะ คุณมีหน้าที่ดูแลคนไข้ เรามีหน้าที่เรียน หน้าที่ลูก ต้องทำงาน การอยู่เฉยๆตอนเวลาว่างไม่ทำให้เราเรียนจบค่ะ พ่อเราเรากูดูค่ะไม่ดูเรากลับไปนอนบ้านแล้วปล่อยพวกคุณดูแลเลยดีกว่ามั้ยคะ คุณทำหน้าที่ของคุณอะดีแล้วค่ะ บางครั้งที่เราเรียกคุณ มันเป็นเพราะเราไม่รู้ว่าเครื่องที่ต่ออยู่กับพ่อเรามันทำยังไง มันถอดยังไง ไม่อย่างงั้นเรื่องอึเรื่องฉี่เราจัดการเองหมดแล้วละค่ะ และการที่คุณไปพูดแบบนี้ทั้งๆที่คุณเจอเราแค่ไม่กี่วันแล้วคุณตัดสินเราแล้วไปบอกคนอื่น เผลอๆก็คงเอาไปนินทาแล้วด้วย ว่าญาติแบบเราเป็นแบบที่คุณคิดไปแล้วกับคนอื่นอาจจะไม่แค่มานั่งเขียนกระทู้แบบนี้ก็ได้ค่ะ พูดอะไรออกมาแล้วก็ช่วยรับผลของคำพูดของตัวเองได้ด้วยนะคะ ฝากไว้ให้คิดค่ะ