ไม่มีเพื่อนสนิทมันแย่ไหม คนภายนอกจะมองอย่างไร โดดเดี่ยวไหม

คือ ตั้งแต่เด็กเลย ไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย ตอนประถม มัธยม หรือแม้แต่ตอนนี้ เรียนมหาวิทยาลัย อยู่ครับ คือไม่ใช่คนแอนตี้สังคมนะครับ เพื่อนก็มีอยู่ทั่วไป เพื่อนในห้องก็คุยด้วยอยู่ คือ ชีวิตก็ปกติดี แต่ว่าคือไม่มีกลุ่มเพื่อนที่สนิทเลย ไปไหนมาไหน ก็อาศัยเพื่อนร่วมห้องหลาย ๆ กลุ่ม ก็ชวนบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยเพราะเราก็ไม่ได้สนิทกับเขา บ่อยครั้งที่ไปไหนมาไหนคนเดียวจนชิน คิดว่าตัวเองมีหลายอย่างที่คิดไม่เหมือนเพื่อน ชอบไม่เหมือนกัน กับเพื่อนทุก ๆ กลุ่มที่เข้ามาตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมาเลยครับ อีกอย่างผมชวนคุยไม่เก่งครับ ก็ไม่ค่อยคุย อีกเรื่องที่ไม่ชอบพูดเลยก็คือนินทา ยุ่งเรื่องชาวบ้าน อารมณ์ประมาณทั้งห้องรู้ แต่เรารู้คนสุดท้าย หรือไม่รู้เลย บางเรื่องเราก็ปล่อยผ่านไป ไม่ยุ่ง เฉย ๆ มาก อีกอย่างตอนเรียนประถมกับมัธยม คือ ไม่ชอบการลอก ที่สุด แทบจะไม่ให้เพื่อนลอกการบ้านเลย ถ้ามันจนมุมจริง ๆ ก็ ให้ลอกไป เพื่อนก็จะไม่ค่อยมาขอลอก ผมคิดว่ามันไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่ มองว่าเป็นการโกง ไม่มีความรับผิดชอบ ผมก็เลยไม่อยากให้ลอก อาจเพราะแบบนี้มั้ง ผมก็เลยไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนกลุ่มไหน อีกอย่างก็คือ สังคมที่เจอมาคือ เรียนในห้องที่สมาชิกในห้องไม่เยอะ เป็นห้องเรียนพิเศษที่จำกัดจำนวนคน ผมก็เลยคิดเอาเองว่าเราอาจจะยังไม่เจอคนที่ไลฟ์สไตล์แบบเรา คิดว่าพอมาเรียนมหาลัยน่าจะเจอคนที่คล้าย ๆ เรา เข้ากับเราได้ แต่ก็โชคร้ายมาเรียนในสังคมคณะที่คนไม่เยอะ ก็อารมณ์เดิมเลยครับ บางครั้งมันก็รู้สึกเหงาโดดเดี่ยว ไม่รู้จะพูดคุยปรึกษาเรื่องส่วนตัวกับใคร ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ไปไหนมาไหน ก็ไปคนเดียว เพื่อนชวนไปบ้างก็อารมณ์เดิม ๆ ครับ ไม่ได้สนิทกับใคร พูดคุยกับเพื่อนปกติ แต่ไม่สนิทกับใครเลย เล่ามาซะยาว ก็แค่อยากถามว่า คนที่ไม่มีเพื่อนสนิท มันแย่ไหม ในสังคมอนาคตข้างหน้าต่อไป เหงาอ้างว้างโดดเดี่ยวมากขึ้นไหม และก็ผมควรจะจัดการปัญหานี้อย่างไรดี ช่วยแสดงความคิดเห็นก็ได้ครับ ผมควรปรับปรุงตัวอย่างไรดี