ต้องรู้จักทั้งดำและขาว
เราต้องรู้จักดำหรือขาว สิ่งที่เราจะปลูกฝังก็คือว่า ให้เลือกให้ถูกต้องตามครรลองครองธรรม ให้เกิดสัมปชัญญะ แต่ต้องมีข้อมูลทั้ง ๒ ฝั่งถือจะเลือกได้ถูก หมายความว่า ข้อมูลฝ่ายขาวก็มี ข้อมูลฝ่ายดำก็มี ถ้าไม่อย่างนั้น เขาก็เลือกไม่ถูกว่า อันไหนขาวอันไหนดำ มีข้อดี ข้อเสีย
ถ้าคุณไม่มีดำ คุณก็ไม่รู้จักขาว มีขาวเพียงอย่างเดียวคุณก็ไม่รู้จักดำ เปรียบเสมือนว่าเราไม่รู้จักงูพิษชนิดไหนแล้วเราจะรู้ว่างูนี้มีพิษซึ่งเป็นไปไม่ได้ ถ้าเราไม่รู้จักหน้าโจรแล้วเราจะจับโจรได้ก็ไม่ใช่ ต้องให้รู้ แต่สิ่งสำคัญต้องสอนให้เขารู้จักเลือกว่าจะเอาสิ่งไหน ทำให้เกิดหิริโอตตัปปะไม่เลือกดำ แต่ต้องให้รู้ทั้งสองฝ่าย หากไม่รู้ก็เลือกไม่ถูก ตัวเองทำดำก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำดำ อย่างนี้ก็มีเยอะ ถือว่าเป็นฝ่ายธรรมะขาว แต่ข้างในมีแต่ความเครียดแค้น
เพราะไม่รู้จักดำ ฉะนั้น เขามีความเครียดแค้นแล้วก็ยังบอกว่าถูก ลองไปคิดดูว่า เขาจับขโมยได้แล้วจะเอาไม้หน้าสามไปตีหัวขโมย แล้วยังบอกว่าไม่ลงโทษไม่ได้ ถ้าไม่ลงโทษเขาก็จะไม่รู้ว่าสิ่งไหนไม่ดี ต้องลงโทษให้รู้ว่าไม่ดี แต่เราเอาไม่ตีหัวนี่หนา มันเกิดกว่าเหตุไหม? อย่างนี้เรียกว่าใจดีไหม? ตามที่เราอ้างว่าอยากจะสอนให้เขาว่ารู้จักผิด เราลองคิดดูสิ ตีลงไปเขาก็ตายแล้ว
ถ้าเราจะลงโทษของต้องรู้จักพิจารณาวิบาก ๗ คือ สมควรเหมาะสม พอดี แต่มาอ้างว่าจะทำดี แล้วใช้วิธีการไม่ถูกต้องอย่างนี้ไม่ใช่
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
ต้องรู้จักทั้งดำและขาว
เราต้องรู้จักดำหรือขาว สิ่งที่เราจะปลูกฝังก็คือว่า ให้เลือกให้ถูกต้องตามครรลองครองธรรม ให้เกิดสัมปชัญญะ แต่ต้องมีข้อมูลทั้ง ๒ ฝั่งถือจะเลือกได้ถูก หมายความว่า ข้อมูลฝ่ายขาวก็มี ข้อมูลฝ่ายดำก็มี ถ้าไม่อย่างนั้น เขาก็เลือกไม่ถูกว่า อันไหนขาวอันไหนดำ มีข้อดี ข้อเสีย
ถ้าคุณไม่มีดำ คุณก็ไม่รู้จักขาว มีขาวเพียงอย่างเดียวคุณก็ไม่รู้จักดำ เปรียบเสมือนว่าเราไม่รู้จักงูพิษชนิดไหนแล้วเราจะรู้ว่างูนี้มีพิษซึ่งเป็นไปไม่ได้ ถ้าเราไม่รู้จักหน้าโจรแล้วเราจะจับโจรได้ก็ไม่ใช่ ต้องให้รู้ แต่สิ่งสำคัญต้องสอนให้เขารู้จักเลือกว่าจะเอาสิ่งไหน ทำให้เกิดหิริโอตตัปปะไม่เลือกดำ แต่ต้องให้รู้ทั้งสองฝ่าย หากไม่รู้ก็เลือกไม่ถูก ตัวเองทำดำก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองทำดำ อย่างนี้ก็มีเยอะ ถือว่าเป็นฝ่ายธรรมะขาว แต่ข้างในมีแต่ความเครียดแค้น
เพราะไม่รู้จักดำ ฉะนั้น เขามีความเครียดแค้นแล้วก็ยังบอกว่าถูก ลองไปคิดดูว่า เขาจับขโมยได้แล้วจะเอาไม้หน้าสามไปตีหัวขโมย แล้วยังบอกว่าไม่ลงโทษไม่ได้ ถ้าไม่ลงโทษเขาก็จะไม่รู้ว่าสิ่งไหนไม่ดี ต้องลงโทษให้รู้ว่าไม่ดี แต่เราเอาไม่ตีหัวนี่หนา มันเกิดกว่าเหตุไหม? อย่างนี้เรียกว่าใจดีไหม? ตามที่เราอ้างว่าอยากจะสอนให้เขาว่ารู้จักผิด เราลองคิดดูสิ ตีลงไปเขาก็ตายแล้ว
ถ้าเราจะลงโทษของต้องรู้จักพิจารณาวิบาก ๗ คือ สมควรเหมาะสม พอดี แต่มาอ้างว่าจะทำดี แล้วใช้วิธีการไม่ถูกต้องอย่างนี้ไม่ใช่
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์