ถ้าบอกไปแล้วได้คำตอบที่ดีก็แฮปปี้ แต่ถ้าได้คำตอบที่ผิดหวัง ผมไม่พร้อมที่จะรับกับสิ่งที่จะเสียไปว่ะ

ผมเป็นผู้ชายซะเปล่า แต่แค่พูดตรง ๆ แมน ๆ ยังไม่กล้าทำ ผมรักเธอมาก มากจนไม่กล้าเสี่ยงให้เธอหายไปจากชีวิตได้

ผมกับเธอสนิทกันมาก เธอเป็นคนสวย น่ารัก มีเสน่ห์ เป็นที่รัก และปรารถนาของหลายต่อหลายคน ส่วนผมเป็นผู้ชายธรรมดา ไม่หล่อ หุ่นไม่ดี เธอไว้ใจผมมาก ขนาดที่ว่ามาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง นั่งนอนเล่น ดูหนังฟังเพลง ในห้องผมได้ แน่นอนเธอปลอดภัย เราไม่เคยมีอะไรกัน ผมรักเธอมาก และก็รับรู้ได้ว่าเธอก็แคร์ผมเหมือนกัน เราคุยกันเกือบตลอดเวลา แชทหากันตลอด อยู่ไหน ทำอะไร สุขอะไรมา ทุกข์อะไรมา แชร์กันตลอด แต่ไม่รู้เลยว่ามันเป็นความสัมพันธ์แบบไหน ที่ทำงานผมเป็นพี่ชายที่สนิทกับเธอที่สุด เวลาไม่ทำงานเราไปเที่ยวด้วยกันบ่อยครั้ง ดูหนัง ไปกินอะไรด้วยกัน ไปเที่ยวที่สวย ๆ ไปทุกที่ที่เธออยากไป ผมชอบถ่ายรูปเธอ และเธอก็ชอบให้ผมถ่ายรูปเธอ เราถ่ายรูปคู่ ผมลงรูปเธอเสมอเวลาไปเที่ยวด้วยกัน คนรอบข้างต่างก็คิดว่าเราเป็นคู่รักกัน ทั้งที่เราทั้งสองก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ใช่ เวลาใครถามเราก็ตอบตรงกันว่า ไม่ใช่ เธอยังคงโพสต์ หรือแชร์โพสต์ทำนองว่า โสด เหงา อยากมีแฟน โหยหาความรัก

ผมไม่รู้ว่าตอนที่เธอตอบว่า ไม่ใช่ ไม่ได้เป็นแฟนกัน เป็นแค่เพื่อน เป็นแค่พี่ เธอคิดอย่างนั้นจริง ๆ หรือเปล่า แต่สำหรับผม แน่นอนผมไม่คิดอย่างนั้นเลย ความรู้สึกของผมตรงข้ามกับสิ่งที่พูดไปทุกอย่าง

มันเป็นเรื่องที่ทำใจยากนะ ในการที่จะสูญเสียของรัก หรือของที่อยู่ด้วยกัน ของที่เห็นกันทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคล แต่ใจหนึ่งก็อยากหาข้อสรุปในความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนนี้เช่นกัน

มันไม่มีปรัชญาอะไรที่ยิ่งใหญ่เข้ามาสอนเราไง ว่าเรื่องแบบนี้มันควรจะเลือกทางไหนถึงจะดีกว่า จึงอยากฟังความคิดเห็นจากหลาย ๆ คน ทั้งหญิงและชาย ทั้งที่มีประสบการณ์หรือไม่มี เชิญครับ