ต่อจากกระทู้ก่อนๆนะครับ
เมื่อต้นปีนี้ ก่อนวันเกิดแฟนผม ผมได้เลิกกันเพราะเขาจู่ๆมาบอกเลิกเขาคงคิดมาแล้วแหละ เราอยู่ห่างกันครับ เขาเรียนที่นึง ผมเรียนอีกที่นึง แต่ก็พยายามไปหากันตลอด วันนั้นก็แชทกันตามปกติครับดึกๆก็แชทชวนกันไปอาบน้ำ อาบน้ำออกมาเขาก็ชวนคอล ผมก็ไม่ได้คิดอะไรดี๊ด๊าตามปกติที่จะคอลกัน แต่แล้วเขาก็บอกเลิกกระทันหันจากที่คุยกันปกติดีๆ ด้วยความคิดมากก็เลยกังวลว่าจะมีคนอื่นเข้ามารึป่าว ส่วนตัวปกติแล้วผมไม่เคยคิดเรื่องนี้เพราะจากที่ผมคบกันมาและเคยเจอประสบการณ์แย่ๆจากคนเก่า ผมจึงรู้ว่าคนที่คบด้วยว่าเขาเป็นคนยังไงไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน แต่การที่โดนบอกเลิกกระทันหัน เป็นใครใครก็คิดจริงไหมครับยิ่งอยู่ห่างกันด้วย
ตอนฟังก็แน่ๆครับ ช้อคหน้าสั่นวางสายนิ่งๆไม่รู้จะพูดอะไร วันแรกก็เอาแต่คิดว่าเขาคิดมาแล้วต้องลืมเขาคิดมาแล้วไม่งั้นไม่ทำอย่างนี้ แต่หลังจากวันแรกก็ทำให้รู้สึกเหงาไปเลยครับ เหมือนเขาเป็นโลกของเราไปแล้ว ก็เลยกลับไปง้ออยากให้เขารู้ว่าเขาคิดผิดและยังรักเราอยู่ คุยกันไปยิ่งเข้าใจกันผิดไปเรื่อย ทั้งเรื่องเก่าๆที่เคยทำไม่ดีใส่ต่างๆ ผมรู้ตัวดียอมรับกับเขามาตลอดว่าที่ผ่านมาผมผิด แต่ผมก็แก้ไขให้ดีขึ้น ถึงมันจะยังมีอยู่ แต่ก็น้อยลงจริงๆ ผมโทรไปง้อมากจนมีปากเสียงกัน ผมแค่รับไม่ได้กับการที่เขาไปกระทันหัน ผมอยากให้เขาเห็นว่าผมปรับปรุงตัวมาตลอด จนเดี๋ยวนี้มันน้อยกว่าแต่ก่อนมาก มีแต่เรื่องเหมือนคู่อื่นๆทั่วไป เข้าใจผิดกันเหมือนคู่อื่นๆ ผมแค่อยสกให้เขารับฟังเหตุผลของผม ถึงตอนนี้บางคนอ่านคงคิดว่าผมพูดแต่เข้าข้างตัวเองอย่างเดียว แต่ผมบอกเลยว่าผมทำไม่ดีกับเขามาเยอะมากๆ แต่ไม่เคยเลยที่จะไม่รู้สึกผิดสักครั้งไม่เคยไม่เสียใจกับเรื่องที่ทำไป จนกระทั่งผมไปไล่ฟอลไอจีเพื่อนของเขาที่มหาลัยแทบทุกคนได้ ก็ผมคิดมากจู่ๆโดนแบบนี้กระทันหันก็ระแวงกันทุกคนแหละผมว่า จนกระทั่งมีไอจีนึงผมฟอลไปแล้วเพื่อนเขารับ ผมรีบดูสตอรี่แล้วเห็นคนที่ไปเที่ยวด้วยคืนนั้นเหมือนแฟนผมมันออกมืดๆลักษณะก็ใกล้เคียง ผมเลยทักไปถามเพื่อนเขาก็ตอบผมดีนะ แต่ด้วยความที่ระแวงอยู่เลยถามย้ำว่า"แน่ใจ ?" ผมเอาแต่ใจร้อนด่วนถาม และที่พลาดมากในวันนั้นก็คือ ผมดูไม่ออกว่าเพื่อนแฟนเป็นเกย์ เลยโดนแคปลงกลุ่มว่าผมก่าวก่ายเกินไปซึ่งก็จริง ผมยอมรับผิดเสมอ ผมรู้ว่าผิดมาตลอด
เลิกกับแฟน แต่ยังคุยกัน เป็นพี่น้องกัน
เมื่อต้นปีนี้ ก่อนวันเกิดแฟนผม ผมได้เลิกกันเพราะเขาจู่ๆมาบอกเลิกเขาคงคิดมาแล้วแหละ เราอยู่ห่างกันครับ เขาเรียนที่นึง ผมเรียนอีกที่นึง แต่ก็พยายามไปหากันตลอด วันนั้นก็แชทกันตามปกติครับดึกๆก็แชทชวนกันไปอาบน้ำ อาบน้ำออกมาเขาก็ชวนคอล ผมก็ไม่ได้คิดอะไรดี๊ด๊าตามปกติที่จะคอลกัน แต่แล้วเขาก็บอกเลิกกระทันหันจากที่คุยกันปกติดีๆ ด้วยความคิดมากก็เลยกังวลว่าจะมีคนอื่นเข้ามารึป่าว ส่วนตัวปกติแล้วผมไม่เคยคิดเรื่องนี้เพราะจากที่ผมคบกันมาและเคยเจอประสบการณ์แย่ๆจากคนเก่า ผมจึงรู้ว่าคนที่คบด้วยว่าเขาเป็นคนยังไงไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน แต่การที่โดนบอกเลิกกระทันหัน เป็นใครใครก็คิดจริงไหมครับยิ่งอยู่ห่างกันด้วย
ตอนฟังก็แน่ๆครับ ช้อคหน้าสั่นวางสายนิ่งๆไม่รู้จะพูดอะไร วันแรกก็เอาแต่คิดว่าเขาคิดมาแล้วต้องลืมเขาคิดมาแล้วไม่งั้นไม่ทำอย่างนี้ แต่หลังจากวันแรกก็ทำให้รู้สึกเหงาไปเลยครับ เหมือนเขาเป็นโลกของเราไปแล้ว ก็เลยกลับไปง้ออยากให้เขารู้ว่าเขาคิดผิดและยังรักเราอยู่ คุยกันไปยิ่งเข้าใจกันผิดไปเรื่อย ทั้งเรื่องเก่าๆที่เคยทำไม่ดีใส่ต่างๆ ผมรู้ตัวดียอมรับกับเขามาตลอดว่าที่ผ่านมาผมผิด แต่ผมก็แก้ไขให้ดีขึ้น ถึงมันจะยังมีอยู่ แต่ก็น้อยลงจริงๆ ผมโทรไปง้อมากจนมีปากเสียงกัน ผมแค่รับไม่ได้กับการที่เขาไปกระทันหัน ผมอยากให้เขาเห็นว่าผมปรับปรุงตัวมาตลอด จนเดี๋ยวนี้มันน้อยกว่าแต่ก่อนมาก มีแต่เรื่องเหมือนคู่อื่นๆทั่วไป เข้าใจผิดกันเหมือนคู่อื่นๆ ผมแค่อยสกให้เขารับฟังเหตุผลของผม ถึงตอนนี้บางคนอ่านคงคิดว่าผมพูดแต่เข้าข้างตัวเองอย่างเดียว แต่ผมบอกเลยว่าผมทำไม่ดีกับเขามาเยอะมากๆ แต่ไม่เคยเลยที่จะไม่รู้สึกผิดสักครั้งไม่เคยไม่เสียใจกับเรื่องที่ทำไป จนกระทั่งผมไปไล่ฟอลไอจีเพื่อนของเขาที่มหาลัยแทบทุกคนได้ ก็ผมคิดมากจู่ๆโดนแบบนี้กระทันหันก็ระแวงกันทุกคนแหละผมว่า จนกระทั่งมีไอจีนึงผมฟอลไปแล้วเพื่อนเขารับ ผมรีบดูสตอรี่แล้วเห็นคนที่ไปเที่ยวด้วยคืนนั้นเหมือนแฟนผมมันออกมืดๆลักษณะก็ใกล้เคียง ผมเลยทักไปถามเพื่อนเขาก็ตอบผมดีนะ แต่ด้วยความที่ระแวงอยู่เลยถามย้ำว่า"แน่ใจ ?" ผมเอาแต่ใจร้อนด่วนถาม และที่พลาดมากในวันนั้นก็คือ ผมดูไม่ออกว่าเพื่อนแฟนเป็นเกย์ เลยโดนแคปลงกลุ่มว่าผมก่าวก่ายเกินไปซึ่งก็จริง ผมยอมรับผิดเสมอ ผมรู้ว่าผิดมาตลอด