โชคดีที่มีธรรมเป็นที่พึ่ง

บทนำ แนวคิดที่ว่า "ถิรสัญญาเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ" (ถิระสัญญา อุปัฏฐานะการะณัง สะติสสะ) เป็นหลักการสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างองค์ธรรม ๒ ประการ คือ สัญญา (Perception/Memory) และ สติ (

ความจริงแท้ เป็น กลศาสตร์ทางกายภาพ​ เป็นเพียง การก่อสร้างของ อนุภาคสสาร ก่อสร้าง จนมี กลไกที่เป็นจิตใจ ขึ้นมา โดยอนุภาคสสาร เริ่มต้น คือ อวิชชาธาตุ​(ธาตุเกิดดับเริ่มต้น) ตามกฏ อิทัปปัจจยตา “ภาว

ข้อความนี้สื่อถึงสภาวะทางจิตใจที่ลึกซึ้งในทางพุทธศาสนา โดยเฉพาะในแง่ของการเข้าถึงธรรมะขั้นสูงสุด หรือนิพพาน ซึ่งเป็นสภาวะที่พ้นจากการปรุงแต่งของกิเลสและตัณหาทั้งปวง "จิต" ในที่นี้หมายถึงจิ

ถ้า มีตัวตนก็ไม่ใช่ ไม่มีตัวตนก็ไม่ใช่ แล้วคืออะไร คำตอบ ​ก็คือ ​ไม่ใช่ตัวตน นั่นแหละ ... พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรกัจจานะ โลกนี้ โดยมากอาศัย ส่วน ๒ อย่าง คือ ความมี ๑- ๑ ความไม่มี ๒- ๑ ก็เมื่

ทำสมาธิจนถึงจตุตถฌาน (ฌาน 4) มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์ พิจารณาขันธ์ 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ว่างเปล่า สละสิ้นกิเลสอวิชชา แยกจิตออกจากขันธ์ 5 น้อมจิตลงในความว่างอันสงบ ประณีต ไร้ความคิด (สังขารปรุ

การ เสพความทุกข์ คุณอาจตกใจแต่ผมมาเพื่อทางสายกลางที่ถูกบิดเบือน.. ความเพียร สติ สมาธิ.... 1.การเจริญสมาธิ เป็นสุข เป็น1ในมรรค 2.การเจริญสติ กำจัดอภิชชาและโทมนัส ก็เป็น1ในมรรค 3.แต่ถ้าคุณลืมหรือกลัว

"ครั้นแล้ว เธอย่อมโน้มจิตไปเพื่ออมตธาตุว่า นั่นสงบ นั่นประณีต คือ ธรรมเป็นที่สงบแห่งสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความคลายกำหนัด ความดับ นิพพาน" -- ฌานสูตร -- ข้อควา