เมื่อความรักมันอิ่มตัวจะทำไง

ก่อนอื่นเราขอเล่าเกี่ยวกับเรานิดนึงนะคะ เราอายุ21ปีค่ะ สามีอายยุ 33 ปี อยู่กันมา6ปี บอกได้เลยช่วงแรกที่คบกันเราก้อเหมือนวัยรุ้นทั่วๆไป ติดเพื่อน กินแต่ไม่เที่ยวนะคะ คบผู้ชายหลายคน เค้าเคยจับได้แะให้อภัยพอมาอยู่ด้วยกันเป็นผัวเมียก้อไม่เคยทำอะไรไม่ดีอีกเลย ไม่กินเหล้า ไม่คุยกับผู้ชาย เรามีลูกด้วยกัน 2 คน เราดูเด็กเค้าดูเป็นผู้ใหญ่ แต่ถ้าถามเรื่องความคิด เราเป็นผู้ใหญ่กว่าเค้ามากๆ ทุกเรื่องเลยก็ว่าได้ เรื่องลูก เรื่องงาน ทุกๆอย่างในบ้าน เค้าไม่เคยตัดสินใจทำอะไรได้ เมื่อก่อนเค้าก็ทำงานนะคะแต่ก็ไม่พอค่าใช้จ่ายต่างๆนาๆเค้าออกจากงานมาทำไร่ช่วงแรกลำบากมาก เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอด อาจมีบางครั้งทะเลาะกันเราหนีกับบ้านบ้านอะไรบ้าง แต่ก้อกลับมาทุกครั้ง ช่วงนึงเราแยกกันอยู่เรากลับไปอยู่บ้านเพราะเราอยากทำงาน ถ้าเราอยู่บ้านเราก็จะมีคนดูลูกให้เราไปทำงาน เราเลยแยกกันอยู่เราก้อทำตัวดีไม่มีเรื่องผู้ายตอดนะคะไม่เคยสนใจเรารักสามีเรา พอถึงจุดนึงเค้าทิ้งช่องว่างเราเหงาทะเลาะกันเค้าบอกเลิกเราเพราะเราท้าเลิก เราเลยมีคนใหม่ในเวลาไม่กี่วัน เพราะเหล้าเยทำให้เจอคนใหม่ ตอนแรกเรากะเลิกกับสามีจิงจัง พอเราคิดได้ก้อโทรหาสามี (ตลอดเวลาที่สามีบอกเลิกเค้าก็ไม่โทรหาอีกเลย) แต่ก้อยังคุยและเจอกับคนใหม่อยู่ มาจับได้ว่าคนใหม่เค้าก้อมีผู้หญิงคนอื่นอีกหลายคนเราก้อเลิก สามีรับรู้ตลอดนะคะเพราะเค้ามีรหัสเฟส และมาง้อหลังจากเค้ารู้เรื่องเพราะเค้ากัวเราไปไกลจนไม่นึกถึงลูก แต่เราก้อดูแลลูกตลอดไม่ได้บ้าผู้ชาย สามีขอคืนดีก้อกลับมาหาสามีอีก เราก็จะดูเลวๆหน่อยนะคะ ก็ไม่ได้คิดถึงอะไรเก่าๆเลยกับสู่โหมดเดิมรักครอบครัว แต่ปันหาคือเรากลับมาแบบไม่ได้ทำงาน เงินก้อไม่พอใช้เพราะลูกกินนมกระป๋อง ทะเลาะกันเรื่องเงินจนเราทนไม่ไหวเค้าลูกคนเล็กไปส่งแล้วกลับมาทำงานกับสามี ทุกวันนี้เราแทบจะรับผิดอบทุกอย่าง ลูก ของใ้ทุกๆอย่างในบ้าน กว่าจะเลิกงานก้อดึกแล้วทำงานก้อทำแต่เช้าเราเหนื่อยมาก นอกจากเค้าจะไม่ทำงานแ้วเค้ายังพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน ไม่สนใจลูกให้ลูกดูแต Youtube จนลูกเก็บกดเพราะเหงาเป็นเด็กนั่งพูดคนเดียว เราก้อหาเวลาให้ลูกบ้างพยสยสมให้เค้ารู้สึกว่ามีเราเป็นเพื่อน ตอนนีู้กก้อเริ่มปกติดีแล้ว เราเบื่อการกระทำเค้า เบื่อทุกอย่าง บอกตรงๆถ้าไม่ติดลูกเราไปจากผู้ชายคนนี้นานแล้ว เค้าไม่มีความเป็นผู้นำซักนิด ข้อดีคือเค้าไม่นอกใจเรา และเค้าให้อภัยเราทุกครั้งที่เราทำผิด เราก้อคิดตรงนี้เลยไม่ไปไหน เราเหนื่อยที่เค้าไม่รู้จักโต เราอยากให้เค้าคิดได้มากกว่านี้ แต่พอพูดไปเค้ากับโกรธ ตอนนี้เค้าไม่อยากคุยกับเราเลย หน้าก็ไม่มอง เราผิดตรงไหน เค้าแค่บอกด้วยความหวังดี เราอิ่มกับรักครั้งนี้จิงๆ เราไม่อยากทนอีกต่อไปแล้วแต่เราไม่รู้จะทำยังไง

(ด่าเราได้เราไม่โกรธ เรารู้ตัวเราเองดีว่าเราดีและไม่ดีตรงไหน)