ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
เรากับแฟนคบกันมาได้ 8 ปี กำลังจะเข้าสู่ปีที่ 9 ค่ะ เค้าเป็นรักแรก และเราก็รักเค้ามาก เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงได้มาเป็นแฟนกัน คิดย้อนกลับไปก็เป็นเรื่องตลกดี เค้าเป็นคนที่ดีมากในสายตาเรา ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้กวนใจ ไม่มีเรื่องอะไรให้เราต้องกังวล เค้าจะคอยดูแล ตามใจทุกอย่าง ทำให้เราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราเป็นคนชอบวีนชอบเหวี่ยง หงุดหงิดง่าย หายเร็ว ซึ่งเค้าก็เป็นคนเดียวที่รู้ใจเราขนาดนี้ และก็ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่คอยตามใจ และเข้าใจเราได้มากขนาดนี้ เค้าเป็นทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งพี่น้อง เป็นทุกๆอย่างสำหรับเรา เราคุยกันเสมอว่าถ้าวันใดวันหนึ่งไม่มีอีกฝ่ายอยู่แล้วจะทำยังไง เค้าก็ตอบเรามาว่าคงมีแต่ความตายเท่านั้น ที่จะทำให้เราแยกจากกัน ซึ่งเราก็ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ทั้งๆที่คุยกันไว้ถึงขั้นวางแผนอนาคตด้วยกัน และวันนั้นวันที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นระหว่างเรา ก็เกิดขึ้นในวันที่เค้าจากเราไป... เค้าควรจะอยู่กับเราได้นานกว่านี้ เราควรจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันนานกว่านี้ เราเข้าใจทุกอย่าง แต่เราก็ยังอดคิดถึง และเป็นห่วงไม่ได้ เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเค้าเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่วันแรกที่คบกันจนถึงวันสุดท้าย เค้าก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน เราไม่คิดเลยว่าเรื่องราวพวกนี้จะเกิดขึ้นกับเรา ทุกวันนี้เราต้องทำเป็นเข้มแข็ง ต้องทำตัวเองให้ปกติที่สุด เพื่อไม่ให้ที่บ้านและคนรอบข้างเป็นห่วง แต่เราต้องแอบร้องไห้ทุกคืน คิดถึงมาก มันเป็นความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้ จนถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบจะ 1 ปีแล้ว ที่เค้าไม่อยู่ ความรู้สึกของเราก็ยังคิดถึงเค้าเหมือนเดิม ยิ่งรัก ยิ่งอ่อนแอลงไปทุกที เป็นความรู้สึกที่โคตรจะทรมาน คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้ อยากกอดแต่กอดไม่ได้ อยากได้ยินเสียง แต่ก็ไม่ได้ยิน บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจและน้อยใจว่าทำไมเรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรา และเราก็พึ่งเข้าใจคำว่าจากกันทั้งๆ ที่ยังรักนี้เอง เราขอบคุณเธอนะที่คอยดูแลเราไม่ห่าง ขอโทษที่ดื้อทำให้ต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ ทำตัวให้หน้าเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา เราสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี เราจะเข้มแข็ง เราไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมาเลย เธอทำให้เราได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดคนนึง...รักเธอเสมอ และตลอดไป... ขอเก็บเรื่องราวดีๆเอาไว้ในความทรงจำของเราตลอดไป
และฝากถึงคนที่กำลังมีปัญหากันอยู่ เราว่าควรจะคิดถึงใจเขาใจเรา เราไม่อยากให้เค้าทำแบบนั้นแบบนี้ แต่ลืมคิดไป ว่าตัวเราเองก็ทำ ฉะนั้น เมื่อมีกันอยู่ก็ควรจะรักษาน้ำใจกัน อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆ เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่าเราจะมีพรุ่งนี้ด้วยกันอีกรึป่าว คนเราสามารถแก้ไขอะไรต่างๆได้ แต่มีสิ่งเดียวที่แก้ไขไม่ได้ คือ เวลา...
ปล.ที่เรามาในวันนี้ เราแค่ต้องการพื้นที่ระบาย แบ่งปันความรู้สึกส่วนตัว ไม่ดราม่านะจ้ะ
และไม่รู้ว่ามาถูกห้องรึป่าว หากพิมพ์ผิดหรือยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
จากกันทั้งๆที่ยังรัก...
เรากับแฟนคบกันมาได้ 8 ปี กำลังจะเข้าสู่ปีที่ 9 ค่ะ เค้าเป็นรักแรก และเราก็รักเค้ามาก เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงได้มาเป็นแฟนกัน คิดย้อนกลับไปก็เป็นเรื่องตลกดี เค้าเป็นคนที่ดีมากในสายตาเรา ไม่มีเรื่องผู้หญิงให้กวนใจ ไม่มีเรื่องอะไรให้เราต้องกังวล เค้าจะคอยดูแล ตามใจทุกอย่าง ทำให้เราทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เราเป็นคนชอบวีนชอบเหวี่ยง หงุดหงิดง่าย หายเร็ว ซึ่งเค้าก็เป็นคนเดียวที่รู้ใจเราขนาดนี้ และก็ไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คนที่คอยตามใจ และเข้าใจเราได้มากขนาดนี้ เค้าเป็นทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งพี่น้อง เป็นทุกๆอย่างสำหรับเรา เราคุยกันเสมอว่าถ้าวันใดวันหนึ่งไม่มีอีกฝ่ายอยู่แล้วจะทำยังไง เค้าก็ตอบเรามาว่าคงมีแต่ความตายเท่านั้น ที่จะทำให้เราแยกจากกัน ซึ่งเราก็ไม่คิดว่าเรื่องราวมันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ทั้งๆที่คุยกันไว้ถึงขั้นวางแผนอนาคตด้วยกัน และวันนั้นวันที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นระหว่างเรา ก็เกิดขึ้นในวันที่เค้าจากเราไป... เค้าควรจะอยู่กับเราได้นานกว่านี้ เราควรจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันนานกว่านี้ เราเข้าใจทุกอย่าง แต่เราก็ยังอดคิดถึง และเป็นห่วงไม่ได้ เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเค้าเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่วันแรกที่คบกันจนถึงวันสุดท้าย เค้าก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน เราไม่คิดเลยว่าเรื่องราวพวกนี้จะเกิดขึ้นกับเรา ทุกวันนี้เราต้องทำเป็นเข้มแข็ง ต้องทำตัวเองให้ปกติที่สุด เพื่อไม่ให้ที่บ้านและคนรอบข้างเป็นห่วง แต่เราต้องแอบร้องไห้ทุกคืน คิดถึงมาก มันเป็นความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้ จนถึงวันนี้เป็นเวลาเกือบจะ 1 ปีแล้ว ที่เค้าไม่อยู่ ความรู้สึกของเราก็ยังคิดถึงเค้าเหมือนเดิม ยิ่งรัก ยิ่งอ่อนแอลงไปทุกที เป็นความรู้สึกที่โคตรจะทรมาน คิดถึงแต่ทำอะไรไม่ได้ อยากกอดแต่กอดไม่ได้ อยากได้ยินเสียง แต่ก็ไม่ได้ยิน บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจและน้อยใจว่าทำไมเรื่องพวกนี้ต้องเกิดขึ้นกับเรา และเราก็พึ่งเข้าใจคำว่าจากกันทั้งๆ ที่ยังรักนี้เอง เราขอบคุณเธอนะที่คอยดูแลเราไม่ห่าง ขอโทษที่ดื้อทำให้ต้องปวดหัวอยู่บ่อยๆ ทำตัวให้หน้าเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา เราสัญญาว่าจะดูแลตัวเองให้ดี เราจะเข้มแข็ง เราไม่เคยเสียดายเวลาที่ผ่านมาเลย เธอทำให้เราได้เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดคนนึง...รักเธอเสมอ และตลอดไป... ขอเก็บเรื่องราวดีๆเอาไว้ในความทรงจำของเราตลอดไป
และฝากถึงคนที่กำลังมีปัญหากันอยู่ เราว่าควรจะคิดถึงใจเขาใจเรา เราไม่อยากให้เค้าทำแบบนั้นแบบนี้ แต่ลืมคิดไป ว่าตัวเราเองก็ทำ ฉะนั้น เมื่อมีกันอยู่ก็ควรจะรักษาน้ำใจกัน อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆ เพราะเราจะไม่มีวันรู้เลยว่าเราจะมีพรุ่งนี้ด้วยกันอีกรึป่าว คนเราสามารถแก้ไขอะไรต่างๆได้ แต่มีสิ่งเดียวที่แก้ไขไม่ได้ คือ เวลา...
ปล.ที่เรามาในวันนี้ เราแค่ต้องการพื้นที่ระบาย แบ่งปันความรู้สึกส่วนตัว ไม่ดราม่านะจ้ะ
และไม่รู้ว่ามาถูกห้องรึป่าว หากพิมพ์ผิดหรือยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ