เรามีอะไรกับคนที่เพื่อนชอบมากๆ แล้วรู้สึกผิดถึงเพื่อนจะไม่รู้แต่ความรู้สึกผิดมันเต็มอยู่ข้างใน ที่จริงปัญหาของเรื่องนี้เกิดจากแอพหาเพื่อน เราเป็นคนชอบอ่านกระทู้นั่นนี้ไปเรื่อย แล้วก็เราเป็นคนที่ขี้เหงา เราก็ชอบหาคนคุย
เราเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงเราไม่เคยแอดหาใครก่อนเลยสักครั้งพอคนแอดมาเราก็ดูแล้วเลือกรับ มันมีอยู่วันหนึ่งเราก็เล่นตามปกติมีคนแอดมาเข้าไปดู คนที่แอดคือเด็กในมหาลัยเดียวกัน เราก็คิดว่ามหาลัยเดียวกันคงไม่มีปัญหาอะไร เราก็รับเค้าก็ทักมา เราก็ตอบ แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ปกติของผู้ชายที่มักจะเจอกับแอพหาคู่คือหวังค่ะ เข้าใจ ยอมรับว่าโง่ที่ค่อนข้างเชื่อคนง่ายเพราะคิดบวกตลอด เราคิดว่าเราคุยกับเค้ามานานถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเราอายุเยอะกว่าเค้าเลยเรียกเจ้ ไอคำว่าเจ้มันความคิดเราคือไม่ได้คิดอะไรกับกูแน่ๆถึงเรียกกูแบบนั่น แล้วเค้าก็บ่นๆเรื่องงานวันนั่นจำได้ประมาณตีหนึ่งบอกจะปริ้นงานแต่หาร้านไม่ได้ไอเราก็ใจดีไปอีก มาปริ้นห้องเราก็ได้มีเครื่องปริ้น มันก็ถามได้หรอเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าน้องก็ตอบต้องลงเสร็จสรรพ พอเจอหน้ามันครั้งเราก็คิดว่าเคยเห็นที่ไหนแต่ก็คิดบวกเคยเห็นแถวนี้แหละ พอมันมามันก็นั่งโง่สักแปบเราก็มานั่งทำงานข้างล่างเสียสละให้ปริ้นงาน มีความเชิญชวนด้วยจ้า มันก็มานั่งข้างๆเราก็ถามไม่ปริ้นหรอมันก็ยิ้ม คำพูดสารพัดมือไม้มันเริ่มมาจ้า เราก็บอกเห้ยๆเดียวนะทำอะไรมันก็ยิ้มจ้า เราก็สู้แรงมันไม่ได้แล้วพอหลังจากนั่นเราก็คิดว่าทุกอย่างคือความผิดเราเชื่อใจมันเอง หลังจากนั่นเราก็เริ่มคิดว่าหน้ามันทำไมคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน แล้วก็มาบางอ้อเมื่อเพื่อนมารวมตัวกันเพื่อกินข้าวตั้งวง เพื่อนเราคนหนึ่งในกลุ่มมันพูดถึงคนที่มันชอบมากๆเพื่อนเราพูดว่ามันมีแฟนแล้ว เราก็ใครวะไม่รู้เราเพราะนิสัยส่วนตัวไม่ได้ชอบยุ่งกับใครใครอยากเล่าอะไรก็ฟังไม่พูดต่อ เราก็กระซิบถามเพื่อนที่นั่งข้างๆว่าใครเพื่อนคนข้างๆก็บอกแล้วให้ไปดูรูปในเฟส ทีนี้แหละมัน โป๊ะแตกทันที ใช่เลยไอคนที่มันเรียกเราเจ้ เราตัดสินใจทันที เราก็บล็อกมันอีกแล้วมันก็แอดมาอีกเราบล็อกบีมันแอดไลน์แล้วไปเราก็ลืมว่าเคยให้มัน มันก็ทักมายาวเลยค่ะเราอ่านแล้วเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช้ มันของของเพื่อน คนนี้มันคุยกับเพื่อนเราให้ความหวังอ่อยสารพัดอืมจ้า เราเลยคิดว่าต้องคุยกับมัน เราถามมันรู้จักคนนี้ไหมเราส่งรูปไปมันบอกอ่อเจ้ดรีมหรอเคยคุยกัน ทำไมหรอ เราก็แกล้งบอกเพื่อนกัน ทีนี้มันอ่านไม่ตอบ เราเลยถามมันอีก รู้ไหมว่าคนนี้เพื่อนเรามันก็บอกจริงหรอ เราก็พิมพ์ไปอีกแล้วรู้ไหมว่าเพื่อนเราชอบเธอมากชอบมานานแล้ว มันก็ตอบกลับ เห้ยพี่น้องกันไม่เคยรู้เลย เราก็รู้สึกอืมมมมม
เกินไปนะก็น่าจะรู้เอกกูมีแค่ไม่กี่คนเอกกับเอกกูก็รู้จักกันอยู่จะไม่รู้ได้ไง ด้วยความที่เราอยากจบด้วยดีเลยตอบกลับว่าถ้างั้นเราคิดว่าเราจะบล็อกเธอเราไม่ชอบยุ่งกับของๆเพื่อน แล้วเพื่อนก็ชอบมาก มันตอบกลับทันทีว่าเธอจะเลิกกับเค้าเพราะเพื่อนเธอหรอ เราตอบแบบมั่นใจ อืมใช่ เราเลิกคุยเลิกยุ่งกันเถอะมันก็ตอบกลับแบบยาวๆมากๆ เราไม่ได้สนใจไม่ได้อ่านไม่ได้ตอบ แต่ด้วยความที่สงสารมันทักมาตลอด 3 วันเราก็ตอบมันว่าเราเป็นพี่น้องกันเถอะ แค่นี้มันก็มากพอแล้ว แค่นี้น่าจะพอแล้ว หลังจากเรื่องนี้มันทำให้เรารู้สึกผิดกับเพื่อนมากๆ อยากจะบอกแต่ก็กลัวเพื่อนจะโกรธ กลัวเพื่อนจะทิ้ง ก็รู้ว่าไม่มีเพื่อนไม่ตายแต่คือเราก็อยากรักษาเพื่อนของเราไว้ เพื่อนอ่ามันหากันง่ายแต่เพื่อนที่อยู่กับเราแม้วันเราทุกข์เซอร์ไพร์วันเกิดจำวันเกิดได้มันไม่ได้มีทุกคนไหม ความทรงจำกับเพื่อนมันมีค่ามากกว่า แต่เรารู้สึกผิดอึดอัดแล้วไม่รู้จะพูดกับใครระบายกับใครก็ไม่ได้ เราควรบอกเพื่อนดีไหม หรือเราจะเก็บและเงียบต่อไป เราไม่อยากเสียเพื่อนไป
เคยทำผิดกับเพื่อน แต่เรื่องที่ทำไม่รู้ว่าเพื่อนรู้หรือยัง รู้สึกผิดแต่ไม่รู้จะทำไง
เราเป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงเราไม่เคยแอดหาใครก่อนเลยสักครั้งพอคนแอดมาเราก็ดูแล้วเลือกรับ มันมีอยู่วันหนึ่งเราก็เล่นตามปกติมีคนแอดมาเข้าไปดู คนที่แอดคือเด็กในมหาลัยเดียวกัน เราก็คิดว่ามหาลัยเดียวกันคงไม่มีปัญหาอะไร เราก็รับเค้าก็ทักมา เราก็ตอบ แล้วเราก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ปกติของผู้ชายที่มักจะเจอกับแอพหาคู่คือหวังค่ะ เข้าใจ ยอมรับว่าโง่ที่ค่อนข้างเชื่อคนง่ายเพราะคิดบวกตลอด เราคิดว่าเราคุยกับเค้ามานานถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเราอายุเยอะกว่าเค้าเลยเรียกเจ้ ไอคำว่าเจ้มันความคิดเราคือไม่ได้คิดอะไรกับกูแน่ๆถึงเรียกกูแบบนั่น แล้วเค้าก็บ่นๆเรื่องงานวันนั่นจำได้ประมาณตีหนึ่งบอกจะปริ้นงานแต่หาร้านไม่ได้ไอเราก็ใจดีไปอีก มาปริ้นห้องเราก็ได้มีเครื่องปริ้น มันก็ถามได้หรอเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าน้องก็ตอบต้องลงเสร็จสรรพ พอเจอหน้ามันครั้งเราก็คิดว่าเคยเห็นที่ไหนแต่ก็คิดบวกเคยเห็นแถวนี้แหละ พอมันมามันก็นั่งโง่สักแปบเราก็มานั่งทำงานข้างล่างเสียสละให้ปริ้นงาน มีความเชิญชวนด้วยจ้า มันก็มานั่งข้างๆเราก็ถามไม่ปริ้นหรอมันก็ยิ้ม คำพูดสารพัดมือไม้มันเริ่มมาจ้า เราก็บอกเห้ยๆเดียวนะทำอะไรมันก็ยิ้มจ้า เราก็สู้แรงมันไม่ได้แล้วพอหลังจากนั่นเราก็คิดว่าทุกอย่างคือความผิดเราเชื่อใจมันเอง หลังจากนั่นเราก็เริ่มคิดว่าหน้ามันทำไมคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน แล้วก็มาบางอ้อเมื่อเพื่อนมารวมตัวกันเพื่อกินข้าวตั้งวง เพื่อนเราคนหนึ่งในกลุ่มมันพูดถึงคนที่มันชอบมากๆเพื่อนเราพูดว่ามันมีแฟนแล้ว เราก็ใครวะไม่รู้เราเพราะนิสัยส่วนตัวไม่ได้ชอบยุ่งกับใครใครอยากเล่าอะไรก็ฟังไม่พูดต่อ เราก็กระซิบถามเพื่อนที่นั่งข้างๆว่าใครเพื่อนคนข้างๆก็บอกแล้วให้ไปดูรูปในเฟส ทีนี้แหละมัน โป๊ะแตกทันที ใช่เลยไอคนที่มันเรียกเราเจ้ เราตัดสินใจทันที เราก็บล็อกมันอีกแล้วมันก็แอดมาอีกเราบล็อกบีมันแอดไลน์แล้วไปเราก็ลืมว่าเคยให้มัน มันก็ทักมายาวเลยค่ะเราอ่านแล้วเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช้ มันของของเพื่อน คนนี้มันคุยกับเพื่อนเราให้ความหวังอ่อยสารพัดอืมจ้า เราเลยคิดว่าต้องคุยกับมัน เราถามมันรู้จักคนนี้ไหมเราส่งรูปไปมันบอกอ่อเจ้ดรีมหรอเคยคุยกัน ทำไมหรอ เราก็แกล้งบอกเพื่อนกัน ทีนี้มันอ่านไม่ตอบ เราเลยถามมันอีก รู้ไหมว่าคนนี้เพื่อนเรามันก็บอกจริงหรอ เราก็พิมพ์ไปอีกแล้วรู้ไหมว่าเพื่อนเราชอบเธอมากชอบมานานแล้ว มันก็ตอบกลับ เห้ยพี่น้องกันไม่เคยรู้เลย เราก็รู้สึกอืมมมมม