เรากับแฟนทำงานกันคนละที่ เค้าทำงานที่บริษัทแล้วมี หน.งานอายุ 40+ ทีแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไร แฟนเราเล่าให้ฟังว่า หน.งานเค้ารักและเอ็นดูเค้ามากๆ เราก็คิดว่าก็ดีแล้วแหละ เวลาผ่านไปประมาณ 5เดือน หัวหน้าเค้าก็เริ่มเยอะ ทำอะไรให้แฟนเราเกินหน้าเกินตาแต่แฟนเราก็มาเล่าให้เราฟังเราเริ่มเอะใจแล้วว่ามันไม่ปกติแน่ๆ เลยคุยกับแฟนไปตรงๆแฟนเราบอกว่าเราคิดมากไปเอง เราก็เฉยๆไป แต่พอเริ่มเข้าเดือนที่ 7-8 แฟนเราก็เริ่มเปลี่ยนมีข้อเปรียบเทียบกับเราว่าเรา ทำไมไม่เป็นแบบนั้น แบบนี้ เราเลยทะเลาะกันเค้าเลือกโทรไปปรึกษาหน.เค้า หัวหน้าเค้าคงคิดว่าเราจะเลิกกันเลยสารภาพว่าแอบชอบแฟนเรามานานแล้ว อยากดูแล แต่แฟนเราบอกว่าเค้ามีแฟนแล้วนะ แต่หน.เค้าก็บอกว่าแค่อยากดูแลเฉยๆ เราหยุดคุยกับแฟนไป4-5 วัน แล้วกลับมาคุยกันเค้าก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟัง ซึ่งเราก็บอกให้เค้าไปเคลียให้จบ ซึ่งระหว่างนั้น หน.เค้าก็โทรหาเค้าแบบเหมือนคนที่เป็นอะไรกัน เรากับแฟนตัดสินใจโทรกลับในตอนที่เค้าโทรมาแฟนเราก็พูดว่าตอนนี้แฟนไม่สบายที่ หน.เค้ามาคิดอะไรเกินลูกน้อง เค้าก็บอกว่าแฟนเราคิดเยอะไปรึป่าวเค้าไม่ได้พูดเลยอะไรประมาณนั้น แล้วมาบอกว่าเราหาเรื่องให้แฟนเราลำบากเรื่องงานที่เลือกให้มาพูดกับเค้าแบบนั้นเค้าปฏิเสธทุกอย่างว่าไม่ได้พูด พอตอนเช้าเราคุยกับแฟนอยู่เค้าก็โทรมาอีกบอกว่าโทรมาปลุกกลัวแฟนเราไปทำงานไม่ทันเราก็อยู่ในสายแต่เค้าไม่รู้ แฟนเราเลยพูดเรื่องเมื่อคืนอีกว่าแฟนไม่สบายใจที่ หน.มาทำแบบนี้ เค้าพูดมาเลยว่าถ้าแฟนหนู้ดีพอจะกลัวทำไมล่ะ เค้าก็แค่อยากดูแลในส่วนของเค้า เค้ารู้สึกดีเป็นพิเศษ คือพูดเหมือนที่แฟนเราเล่าให้ฟังเลย แต่พอตอนเคลียร์บอกไม่ได้พูดมากล่าวหาเค้าเสียหายเสียการปกครองลูกน้อง แต่พอคิดว่าอยู่สองคนเลยพูด ยังบอกมาได้ว่าไม่ให้ดูแลและเป็นห่วงนอกเวลางาน งั้นทำในเวลางานก็ได้ คือสุดๆแล้ว ไม่คิดว่าจะมีคนที่หน้าด้านหน้าทนขนาดนี้ ไม่รู้จะยังไงดี เราอยากให้ลาออกแต่งานมันก็หายากตอนนี้ แต่เราก็คิดเลยว่า หน.เค้าคงเอาจริง อายุห่างกันตั้ง 21 ปี แฟนเราก็บอกว่าจะปรับตัว ไม่สนิทหรือไว้ใจเหมือนเดิมแล้ว ให้เราสบายใจด้วย แต่เราก็คิดว่าขนาดบอกไปแบบนั้นแล้วเค้ายังไม่หยุดเลย คงยากอยู่
อายุและการงานไม่ได้วัดความ รู้ผิด ชอบ ชั่ว ดี เลยใช่ไหม?