ในเมื่อคุณจีบคนคนหนึ่งที่
1.อยู่ห่างไกลกัน เช่น ตจว กับกทม บางทีก็ตปท กับกทม ทำให้ไม่สามารถเจอกันได้บ่อย (เดือนล่ะครั้งสองครั้งก็ดีมากแล้ว)
2.เป็นคนไม่ค่อยเล่นโซเชียล แชท ไอจี ไลน์อะไรพวกนี้น้อยมาก น้อยกว่าคนทั่วไป ทำให้สานต่อกันได้ยากพอควร (ระหว่างวันแทบไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ช่วงกลางวัน ถ้าไลน์ไว้นี่อย่างเร็ว 30นาที ตอบกลับก็ดีมากแล้ว บางที สองสามชั่วโมง หรือรอเลิกงานทีเดียว ถ้าจะไวหน่อยคือช่วงก่อนนอนที่สามารถบอกกู๊ดไนท์กันได้ทุกคืน กับช่วงเช้าก่อนทำงานนิดนึง)
3. เมื่อมีโอกาสได้เดินทางมาในจังหวัดเดียวกัน ก็นัดกันได้อยู่ แต่เวลาน้อยมาก คือถ้าวันปกติต้องหลัง 1ทุ่ม (แต่กลับดึกไม่ได้แม่ว่า) หรือว่าวันเสาร์จะได้ไวกว่านั้นหน่อย แต่มีดีตรงที่เวลาจะนัดกัน คือมันดูออกว่าเค้าอยากก็อยากจะมาเจอเราในระดับหนึ่งครับ ไม่ใช่ไม่ตอบสนองเลยอันนี้คงยาก
สิ่งที่อยากทราบคือ จะสามารถประคับประคองความสัมพันธ์นี้ต่อไปได้ยังไง ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ เพราะ เวลาที่จะเจอกันได้หลักๆคือผมเข้ามากทม และนัดช่วงเวลานอกเหนือจากงานเค้า แค่นั้น นอกเวลานั้นยากมาก อาจจะมีบ้างแต่ยากมากๆ และช่วงไม่เจอกัน จะสานสัมพันธ์ต่อก็ยากเพราะอีกฝ่ายไม่ค่อยเล่นพวกโซเชียลไรพวกนี้ด้วย (หลายๆครั้งที่ห่างกันนานหน่อย คนมันก็คิดถึงเนอะ ถ้าบางคนก็อาจจะแชทกันบ้าง โทรคุยกันบ้าง แต่นี่แทบไม่มีโมเม้นนั้นเลย ผมเกรงว่าถ้าห่างกันนานๆมันอีกฝ่ายจะจืดจางไปเองอ่ะครับ ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น(เนื้อเรื่องเต็มรออ่านในสปอยนะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คือผมและอีกคนเจอกันโดยบังเอิญ พอดีคุณอาเป็นคนเลี้ยงข้าวตอนมาทริปที่ตจวของคนที่มาอบรมแห่งหนึ่ง ผมก็เนื่องจากถือว่าเป็นรุ่นพี่ในที่อบรมเลยไปด้วย และได้รู้จักกันโดยบังเอิญ และถูกสาวๆในนั้นถามว่ามีแฟนยัง พอบอกว่ายังก็เลยถูกน้องคนหนึ่งทำตัวเป็นแม่สื่อให้ กับคนที่ผมคุยด้วยนี่แหละ ช่วงนั้นผมก็ขำๆไม่ได้อะไร เฮฮาไปเรื่อย
แต่พอหลังจากหมดที่มาทริปแล้ว ผมนึกไงไม่รู้ตอนนั้นก็ตัดสินใจ ลองจีบคนนี้ดูล่ะกัน เริ่มจากมีไลน์แล้ว(แม่สื่อเอามือถือเค้ามาแอดเราเลย)ก็ลองส่องไอจีไปเรื่อยๆ เจอเค้าและกลุ่มเพื่อนๆ และคนที่มาอบรมด้วย ผมเริ่มจากแอดกลุ่มคนที่ได้คุยด้วยบ่อยหน่อยตอนไปดูแลและก็คนที่ผมจีบด้วยนั่นแหละ
หลังจากนั้นมาก็เริ่มลองเชิงเลยจากตอนแรก แชทไปทักทายนิดหน่อย จำไม่ค่อยได้มาก แต่ก็คือเริ่มจากพูดอ้อมๆว่าเข้ากรุงเทพ ไม่รู้จะทานอะไรดี พอเริ่มๆก็วนว่า กินข้าวคนเดียวเหงา แล้วตามสเต็ปเข้ามา สุดท้ายก็นัดชวนกินข้าวได้ในวันแรกสองวันแรกที่แชทไปเลย แต่คือนัดล่วงหน้าร่วมสองอาทิตย์เลยตอนนั้น หลังจากนั้นก็แชทกันวันล่ะนิดวันล่ะหน่อย ซึ่งก็ตอนนั้นยังไม่ได้อะไรมาก ตอบช้าไม่ค่อยตอบก็เข้าใจแหละอย่างน้อยนัดได้ก็โอเคแล้ว
พอถึงวันนัดก็เจอกันพอดีตอนนั้นวันหยุดพอดี มีเวลาใช้เวลาร่วมกันตอนกลางวันถึงเย็น ก่อนผมและอีกฝ่ายจะแยกไปมีธุระของตัวเองตอนค่ำ สำหรับเดทแรกก็ถือว่าไปได้สวย พอจบครั้งนี้มันก็ต้องมีครั้งต่อไป
ครั้งที่สองก็นัดกันใหม่ตอนผมเข้ามากทมเช่นเคย ห่างจากรอบแรกราวๆสิบกว่าวัน บางทีเวลานัดกันยากๆ(ไม่ลงตัว)ผมชอบเล่นราวๆว่า แบบนี้ไม่ต้องทำงานแล่ว เดี๋ยวลักพาตัวจากที่ทำงาน/ที่บ้านเลย อยากให้ลักพาตัวไปที่ไหนดี? ก่อนลักพาตัวอย่าลืมเขียนหนังสือเรียกค่าไถ่ตัวเองด้วย และอีกฝ่ายก็เล่นกลับแบบว่าลักพาตัวที่บ้านไม่มาไถ่หรอก เราบอกว่าถ้างั้นไม่มาไถ่ ยึกคนเลยนะ 55 และอีกมากมาย แต่มันก็สองแง่สองง่ามหลายครั้งแหละ ก็ถือว่าสนิทกันมากขึ้นไรขึ้นเวลาเจอกันก็ตาม
ครั้งที่สามเป็นครั้งที่สตันมากสุด คือนัดกันหลังจากครั้งสองหนึ่งอาทิตย์ เค้าให้หนังสือ ผมมา (ใส่ห่อมาอย่างดีและบอกว่าห้ามเปิดว่าคืออะไรก่อนกลับบ้านด้วย) พอกลับมาเปิดหนังสือเจอ หนังสือเรื่อง wonderboy เป็นหนังสือพาเที่ยวตปท และคอมเม้นตอนเปิดมาหน้าแรกบอกว่า "ไว้อ่านเล่นเวลาเบื่อๆ เผื่อจะอยากพาเค้าไปเที่ยว และก็ safe flight ka" พร้อมลงชื่อ (คือตอนนั้นผมกำลังจะไปตปทวันรุ่งขึ้นพอดี) เจอแบบนี้ผมด็ลองชวนไปตปทเลย เผื่อจะได้มีเวลาร่วมกันมากขึ้น (แต่ก็รู้อยู่เวลาว่างเค้าน้อย ปีใหม่เค้าก็ไปตปทกับพ่อแม่น้องเค้าไรงี้ นอกนั้นก็ทำงาน ชวนเวลาไม่ได้ก็ลองถามให้ลักพาตัวไหม รอบนี้บอกว่าเดี๋ยวโดนตัดออกกองมรดกพอดี 555 และพูดแปรยๆว่ากลางๆปีหน้าอาจจะพอได้
นัดหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้คือมีอีกราวๆสามครั้งได้(จนปัจจุบัน) แต่ล่ะครั้งก็ห่างกันพอสมควร ก็สนิทกันมากขึ้นอะไรมากขึ้น แต่ปัญหาตอนนี้คือ พอสนิทสนมกันมากขึ้น เวลาห่างกันก็คิดถึงมากขึ้น อยากแชทบ่อยขึ้น แต่มันไม่ได้ไงเพราะอีกฝ่ายไม่ค่อยเล่นโซเชียล เพื่อนๆที่อบรมเค้าอีกต่างหากชอบแชทมาหาเราแทน แนวถามถึงว่าเรากับคนที่เราจีบอยู่เป็นยังไงกันบ้าง แต่สนับสนุนกันดีเวอร์ แต่เท่าที่มองฝ่ายคนที่เราจีบน่าจะยังมีอะไรซักอย่าง คือคงยังไม่กล้าเปิดเผยว่ามาทานข้าวกับใคร เพราะมีคนถามก็ไม่บอกเปลี่ยนเรื่องคุยเลย และที่แน่ๆตอนผมลงภาพในไอจี ถ้ามันตรงกับที่เค้าไปกับเรา(แล้วเค้าถ่ายลงสตอรี่)เค้าจะไม่กดไลค์เลย แต่พออันไหนไม่เกี่ยวถึงกดไลค์ มันก็น่าสงสัยอยู่ครับ
แบบล่าสุดนี่ผมก็มาตปท เดี๋ยวกล้บไป ก็ต้อนรับรถติด นัดเจอกันที่ iconsiam ครับ แต่พอมันว่างๆ มีเวลาคิด ถ้าหากมันทรงๆแบบนี้นานๆเข้า ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะพัฒนา หรือรักษาความสัมพันธ์นี้ต่อไปยังไงดี หรือว่าอย่างงี้ต่อไปดีแล้วครับ และจะก้าวหน้ากว่านี้ได้ยังไง
สุดท้าย โปรไฟล์โดยย่อ
ผช จบ อสังหา/บริหารควบคุมโครงการ ทำงานตจวเป็นหลัก(ธุรกิจครอบครัว) เข้ากทมแน่ๆเดือนล่ะครั้งเป็นอย่างน้อย
ส่วนผญ จบวิศวะ ม.ชื่อดังกลางเมือง ทำงานธุรกิจครอบครัว ไม่เคยมีแฟนมาก่อน(เท่าที่ทราบ)
ปล1 อายุราวๆ ยี่สิบกลางๆค่อนปลายทั้งสองคนครับ
ปล2 พิมพ์ในมือถือ ถ้าคำผิดเยอะ ก็โทษล่วงหน้าครับ
เมื่อจีบคนที่ ไม่มีเวลา ไม่เล่นโซเชียล และอยู่ห่างไกลกันจะเดินหน้าต่ออย่างไรดีให้รอดครับ
1.อยู่ห่างไกลกัน เช่น ตจว กับกทม บางทีก็ตปท กับกทม ทำให้ไม่สามารถเจอกันได้บ่อย (เดือนล่ะครั้งสองครั้งก็ดีมากแล้ว)
2.เป็นคนไม่ค่อยเล่นโซเชียล แชท ไอจี ไลน์อะไรพวกนี้น้อยมาก น้อยกว่าคนทั่วไป ทำให้สานต่อกันได้ยากพอควร (ระหว่างวันแทบไม่ต้องพูดถึง เอาแค่ช่วงกลางวัน ถ้าไลน์ไว้นี่อย่างเร็ว 30นาที ตอบกลับก็ดีมากแล้ว บางที สองสามชั่วโมง หรือรอเลิกงานทีเดียว ถ้าจะไวหน่อยคือช่วงก่อนนอนที่สามารถบอกกู๊ดไนท์กันได้ทุกคืน กับช่วงเช้าก่อนทำงานนิดนึง)
3. เมื่อมีโอกาสได้เดินทางมาในจังหวัดเดียวกัน ก็นัดกันได้อยู่ แต่เวลาน้อยมาก คือถ้าวันปกติต้องหลัง 1ทุ่ม (แต่กลับดึกไม่ได้แม่ว่า) หรือว่าวันเสาร์จะได้ไวกว่านั้นหน่อย แต่มีดีตรงที่เวลาจะนัดกัน คือมันดูออกว่าเค้าอยากก็อยากจะมาเจอเราในระดับหนึ่งครับ ไม่ใช่ไม่ตอบสนองเลยอันนี้คงยาก
สิ่งที่อยากทราบคือ จะสามารถประคับประคองความสัมพันธ์นี้ต่อไปได้ยังไง ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ได้เป็นแฟนกันก็เถอะ เพราะ เวลาที่จะเจอกันได้หลักๆคือผมเข้ามากทม และนัดช่วงเวลานอกเหนือจากงานเค้า แค่นั้น นอกเวลานั้นยากมาก อาจจะมีบ้างแต่ยากมากๆ และช่วงไม่เจอกัน จะสานสัมพันธ์ต่อก็ยากเพราะอีกฝ่ายไม่ค่อยเล่นพวกโซเชียลไรพวกนี้ด้วย (หลายๆครั้งที่ห่างกันนานหน่อย คนมันก็คิดถึงเนอะ ถ้าบางคนก็อาจจะแชทกันบ้าง โทรคุยกันบ้าง แต่นี่แทบไม่มีโมเม้นนั้นเลย ผมเกรงว่าถ้าห่างกันนานๆมันอีกฝ่ายจะจืดจางไปเองอ่ะครับ ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น(เนื้อเรื่องเต็มรออ่านในสปอยนะครับ)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ปล1 อายุราวๆ ยี่สิบกลางๆค่อนปลายทั้งสองคนครับ
ปล2 พิมพ์ในมือถือ ถ้าคำผิดเยอะ ก็โทษล่วงหน้าครับ