สวัสดีคะ ขอมาแชร์ประสบการณ์ชีวิตหน่อยค่ะ พิมพ์ผิด พิมพ์ถูก ขออภัยค่ะเรียนมาน้อย
ย้อนไปประมาณ10กว่าปีที่แล้วเราทำงานเป็นเด็กเสริฟ ที่ร้านอาหารของน้าเพื่อน พักอยู่ในร้านเงินเดือนแค่2พัน อาศัยติปเอาคะมีอยู่วันนึง พ่อของลูก ขับรถผ่านร้านแล้ววนกลับมา เข้ามาถามว่าเบียร์ที่ร้านขวดเท่าไร เขาไม่ได้ถามกับเรา เขาถามกับ พนง.คนอื่นคะ แล้วคนอื่นคือต้อนรับเขา เขาได้ให้เพื่อนมาเรียกเราไปแล้วขอเบอร์โทรเรา เราก็ให้ไป ก็มีโทรคุยกันแต่เขาจะเป็นฝ่ายโทรมาคะเพราะตอนนั้นเราไม่ได้ชอบเขา เขาก็เล่าให้เราฟังว่าเขาไปบวชพึ่งสึกมาคะ เขาโดนเมียทิ้ง เขากู้เงินหัวหน้าเขาไปแต่งเมียมา แล้วพอแต่งแม่ให้บวช3เดือนคะ พอบวชเขาบอกเมียก็เอาแฟนเก่ามานอนด้วย เพราะเขาบวชบ้านที่ต่างจังหวัด พอสึกเลยเลิกกันจนมาเจอกับเรา เราก็คุยกันนานคะ ปีใหม่เขาชวนเรากลับบ้านเขาเราไม่ไปคะเพราะยังไม่รัก สงการน์เขามาชวนอีกเราเลยยอมไป ตอนนั้นก็พอรับรู้แล้วว่าเขามีหนี้สินจากการที่กู้ยืมมาแต่งเมียประมาณ50,000บาท เขาทำงานก็ไม่เหลือเงินหลอกคะหัวหน้าหักทุกเดือน เราทำงานเวลาเขาเลิกงานเราก็ให้เขามากินข้าวกับเรา เลี้ยงข้าวเขาซื้อขนมให้เขาไว้กิน จนนานไปตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่ยอมให้เราทำงานร้านอาหาร รายจ่ายมันก็ไม่พอเขามีความหวังที่อยากจะมีร้านกิจการเล็กๆเป็นของตัวเองคะเพราะเขาเป็นลูกน้องมานานแล้วพอมีฝีมือ แต่ติดที่เงินคะ พออยู่กันได้1ปีเราก็ท้องแล้วช่วงนั้นเขาไปขอให้ลูกพี่อีกคนนึงช่วยคะ ลูกพี่ก็ขอตัวเขาไปช่วยงานที่ร้านกับเครียหนี้ กับหัวหน้าเก่าให้ แต่เขาก็หักเหมือนเดิมคะ แต่กับลูกพี่คนนี้เงินเดือนน้อยกว่ามากคะ แต่กินอยู่กับเขา เราก็ช่วยเขาทำงานใช้หนี้เมียเก่าเขานะคะ ไปรับจานร้านข้าวแกงทำตั้งแต่ตี2ถึงบ่าย2 ทำทุกอย่างได้เงินวันละ200
ตอนนั้นคลอดลูกคนแรกกับเขาแล้วคะ ฝากแม่เขาเลี้ยง ก็มีความสุขนะคะเขาไม่กินเหล้าแต่สูบบุหรี่ เราก็ขอให้เขาเลิกพอคลอดลูกชายเขาก็เลิกให้เราคะ ก็คุยกันว่าสักวันนึงเราจะต้องมีร้านเป็นของตัวเองกันให้ได้
เรากับเขาจบแค่ ป.6 ด้วยกันทั้งคู่คะ ฐานะทางบ้านเรียกได้ว่ายากจนทั้งคู่คะ แต่กับเราเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องแต่งงานคะ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ
ชีวิตคู่10ปีลูก4คน เหตุผลที่รักษาไว้ไม่ได้
ย้อนไปประมาณ10กว่าปีที่แล้วเราทำงานเป็นเด็กเสริฟ ที่ร้านอาหารของน้าเพื่อน พักอยู่ในร้านเงินเดือนแค่2พัน อาศัยติปเอาคะมีอยู่วันนึง พ่อของลูก ขับรถผ่านร้านแล้ววนกลับมา เข้ามาถามว่าเบียร์ที่ร้านขวดเท่าไร เขาไม่ได้ถามกับเรา เขาถามกับ พนง.คนอื่นคะ แล้วคนอื่นคือต้อนรับเขา เขาได้ให้เพื่อนมาเรียกเราไปแล้วขอเบอร์โทรเรา เราก็ให้ไป ก็มีโทรคุยกันแต่เขาจะเป็นฝ่ายโทรมาคะเพราะตอนนั้นเราไม่ได้ชอบเขา เขาก็เล่าให้เราฟังว่าเขาไปบวชพึ่งสึกมาคะ เขาโดนเมียทิ้ง เขากู้เงินหัวหน้าเขาไปแต่งเมียมา แล้วพอแต่งแม่ให้บวช3เดือนคะ พอบวชเขาบอกเมียก็เอาแฟนเก่ามานอนด้วย เพราะเขาบวชบ้านที่ต่างจังหวัด พอสึกเลยเลิกกันจนมาเจอกับเรา เราก็คุยกันนานคะ ปีใหม่เขาชวนเรากลับบ้านเขาเราไม่ไปคะเพราะยังไม่รัก สงการน์เขามาชวนอีกเราเลยยอมไป ตอนนั้นก็พอรับรู้แล้วว่าเขามีหนี้สินจากการที่กู้ยืมมาแต่งเมียประมาณ50,000บาท เขาทำงานก็ไม่เหลือเงินหลอกคะหัวหน้าหักทุกเดือน เราทำงานเวลาเขาเลิกงานเราก็ให้เขามากินข้าวกับเรา เลี้ยงข้าวเขาซื้อขนมให้เขาไว้กิน จนนานไปตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกันเขาก็ไม่ยอมให้เราทำงานร้านอาหาร รายจ่ายมันก็ไม่พอเขามีความหวังที่อยากจะมีร้านกิจการเล็กๆเป็นของตัวเองคะเพราะเขาเป็นลูกน้องมานานแล้วพอมีฝีมือ แต่ติดที่เงินคะ พออยู่กันได้1ปีเราก็ท้องแล้วช่วงนั้นเขาไปขอให้ลูกพี่อีกคนนึงช่วยคะ ลูกพี่ก็ขอตัวเขาไปช่วยงานที่ร้านกับเครียหนี้ กับหัวหน้าเก่าให้ แต่เขาก็หักเหมือนเดิมคะ แต่กับลูกพี่คนนี้เงินเดือนน้อยกว่ามากคะ แต่กินอยู่กับเขา เราก็ช่วยเขาทำงานใช้หนี้เมียเก่าเขานะคะ ไปรับจานร้านข้าวแกงทำตั้งแต่ตี2ถึงบ่าย2 ทำทุกอย่างได้เงินวันละ200
ตอนนั้นคลอดลูกคนแรกกับเขาแล้วคะ ฝากแม่เขาเลี้ยง ก็มีความสุขนะคะเขาไม่กินเหล้าแต่สูบบุหรี่ เราก็ขอให้เขาเลิกพอคลอดลูกชายเขาก็เลิกให้เราคะ ก็คุยกันว่าสักวันนึงเราจะต้องมีร้านเป็นของตัวเองกันให้ได้
เรากับเขาจบแค่ ป.6 ด้วยกันทั้งคู่คะ ฐานะทางบ้านเรียกได้ว่ายากจนทั้งคู่คะ แต่กับเราเขาไม่เคยพูดถึงเรื่องแต่งงานคะ
เดี๋ยวมาต่อนะคะ