ขอกำลังใจและคำแนะนำให้แม่บ้านคนหนึ่งหน่อยค่ะ

เรากับลูกติดตามสามีมาต่างประเทศเพราะเขามีงานโครงการหนึ่งหลายปี รายได้ดี ทำให้ลูกได้เรียนโรงเรียนดีมากที่นี่ เราเป็นฟรีแลนเซอร์ ทำงานเต็มเวลาทั้งตอนอยู่ไทยและอยู่นี่ รายได้ดีกว่าเงินเดือนสามี แต่พอมานี่พอบวกเงินค่าโครงการแล้วสามีมีรายได้พอกับเราเลยทำให้ส่งลูกได้ดี อยู่ไทยเราเป็นคนดูแลลูกเป็นหลัก ทำงานบ้านบางอย่างแต่จ้างทำความสะอาดและรีดผ้า อยู่นี่ทำกันเองหมด ปัญหาคือสามีอารมณ์ไม่ดีเวลาต้องทำความสะอาดหรือบ้านไม่เรียบร้อย เปิดอกคุยกันแล้วกลายเป็นว่าเราบกพร่อง ไม่ขัดครัวและพื้นห้องน้ำ มีฝุ่นและเส้นผมบนพื้นบ้าน รีดผ้าไม่เรียบ มีผ้ายังไม่ซักเหลือในตะกร้า เราไม่ใช่คนขี้เกียจ อยู่บ้านก็ทำงานของเรา ไม่ได้เปิดทีวีหรือนอน พอ 6 โมงเย็นปุ๊บและวันหยุดก็หยุดทำงานของตัวเอง ระหว่างวันงานยุ่งยังไงก็ซักผ้า ซื้อของสดของใช้ ทำอาหาร บ้านเราก็ทำความสะอาดระดับหนึ่ง แต่ตอนนี้กลายเป็นไม่ดี ไม่สมบูรณ์ สามีทราบว่างานบ้านต้องช่วยกัน แต่เวลาเขาทำเขาหงุดหงิดค่ะ ความเกรงใจเราก็ลดลงทุกวัน พูดหยาบใส่ก็มี เราสงสัยว่าเพราะเขาคิดว่าเขาทำงานเยอะทำให้ส่งลูกได้ตอนนี้ ส่วนเราอยู่บ้านทั้งวัน เราเลยต้องทำดีกว่านี้หรือเปล่า เขาบอกไม่ใช่ แต่การกระทำเขามันทำให้เราอดคิดไม่ได้ อยากกลับไทยมาก เพียงแต่โรงเรียนที่นี่เหมาะกับลูกจริงๆ หรือเราควรลดงานตัวเอง ทำงานบ้านสุดๆ ทั้งที่มันไม่ใช่เราและจริงๆ แล้วพอจบโครงการนี้งานเราจะเป็นรายได้หลักเหมือนเดิม เราหาบริการทำความสะอาดที่นี่ก็ไม่เจอ ร้องไห้จนตาบวมแล้ว รู้สึกไร้ค่า ช่วยบอกเราหน่อยว่าเราไม่ใช่ไม่ได้เรื่อง หรือแนะนำหน่อยค่ะ แต่กรุณาอย่าดุซ้ำนะคะ พิมพ์ไปร้องไห้ไปแล้ว