เคยโพสกระทู้ไปก่อนหน้านี้เรื่องแมวมันร้องจนเพื่อนบ้านบ่น ไม่อยากมีปัญหา อีกตัวไปไกลขึ้นทุกวัน ข้างหมู่บ้านเป็นโรงงานร้าง มีบอมน้ำ เคยมีงูเหลือมมารัดแมวในหมู่บ้าน จึงตัดสินใจเอาแมวกับมาไว้บ้าน เทอาหาร น้ำ วางไว้ จ้างเพื่อนบ้านคลุกปลาทูให้อีกแรงตอนเย็น วันนี้พาไปฉีดวัคซีนกันโรคมา แมวเราทำหมันแล้ว ไอ้ตัวที่ร้องพอกับมาบ้านเก่าหายร้องเลย ไม่ร้องอีกต่อไป คิดว่าทำดีที่สุดแล้วเพื่อพวกมัน  จะได้ไม่ต้อง คอยไปนั่งใต้รถ ค่อยระวังคนในหมู่บ้านที่ไม่ชอบเอารองเท้าเควี้ยง ที่บ้านมีพื้นที่เป็นสวนกว้าง แต่ต้องระวังหมานิดหน่อย แต่เทียบกับอยุ่บ้านที่ กทม. อยุ่นี้มันคงมีความสูขกว่า อยู่ที่นี้เราสบายใจกว่าเพราะมันอยุ่กันมาตั้งแต่เล็ก แต่สำคัญตอนนี้อยู่ทที่เราเอง ทำไมมานั่งร้องไห้ที่ต้องจากกันก็ไม่รู้  ทำใจไม่ได้ที่ต้องจากพวกมัน มันคงเหงา กับมาจากทำงานคงไม่มีแมวมาเสนอหน้าให้คลุกข้าวว ให้เทนม จนกว่าจะกับมาวันศุกร์อีกครั้งถึงจะได้เจอ ทำไมมันเศร้าอย่างนี้