เรื่องมีอยู่ว่า ผช.คนนี้กับดิฉันได้คบหาคุยกันและเรากำลังจะแต่งงานกันอีกไม่กี่อาทิตย์.และแล้วก็มีผญ.อีกคนซึ่งเป็นญาติห่างและบ้านเราอยู่ตรงข้ามกันคะ~เมื่อแม่ของผญ.นั้นได้ทราบว่าชายคนนี้มีคุณสมบัติดีโอเค จึงพาลูกสาวนัดเจอกับแฟนเราคะและไปออกเดท , ทั้งสองก็ได้ค้างคืนด้วยกัน(ผช.เลว ผญ.ร้าย)
พอรุ่งเช้า เขามาส่งที่บ้าน แม่ผญ.จึงไม่ยอมคะบอกต้องรับผิดชอบลูกสาวเขา ด้วยการแต่งงานกับเธอ ....ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาก็รู้ๆอยู่เต็มอกว่าเรากำลังจะแต่งงานกันและญาติๆฝ่ายดิฉันก็เชียร์และปลื้มผช.คนนี้มาก
และแล้วสุดท้ายแล้วเขาก็แต่งงานกันโดยไม่กล่าวลาอะไรกับดิฉันเลย😂......ฉันทั้งเจ็บปวดทั้งเกลียดแค้นพวกเขามาตลอด
หลังแต่งงานเขาผ่านไป5ปี เขามีลูก2คนด้วยกันคุณพ่อของผช.นั้นก็เสียไป ฐานะชายก็แย่ลงทำอะไรก็โดนโกงขัดข้อไปหมด เมียแกก็ไม่เข้าใจ คอยหาเรื่อง ด่า สามีบ่อยๆ และแล้วผช.คนนี้ก็กลับมาหาดิฉันคะ โทรมาหาเรา และในช่วงจังหวะนั้นดิฉันก็กำลังอกหักรอบ2คะ โดนเทอีกเช่นเคย ฉันเสียใจมากต้องการใครสักคนที่เข้าใจและรับฟัง และเป็นเขาที่มีปัญหาคล้ายกันแต่ดิฉันก็ไม่คิดที่จะเอาคืนอีก แค่คุยในฐานะคนเคยรู้จักอ่ะน่ะคุยไปคุยมาสงสารเห็นใจเขามากที่มีความทุกข์มากขนาดนั้นแต่ไม่มีใครที่จะเข้าใจ,คอยให้กำลังใจเลยสักคน จากเห็นใจ กลายเป็นคนใจอ่อน หน้าโง่ไปหลงรักเขาอีกครั้งและเราก็รักกันแอบคบกัน ดิฉันทั้งรัก ทั้งแค้น เจ็บปวดมากที่เราต้องกลายเป็นแบบนี้ ตลอดมาคอยหาเรื่อง งอน น้อยใจ เมื่อเขากลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาก็เป็นคนมาง้อ มาทำดีกับเราอีก และแล้วตอนฉันเรียนอยู่ปี 3เราตั้งครรภ์ เขาพยายามให้เราทำแท้ง แต่เราก็ไม่กล้าทำ จึงไม่ยอมทำแท้ง เลือกที่จะเก็บลูกไว้และตอนนั้นคิดว่าเรายอมรับได้ ขอแค่ได้อยู่กับเขาบ้าง จึงพักการเรียนไว้ปีหนึ่ง แต่แล้วยิ่งนานวันเขาก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา นานๆทีจะเจอกัน เช่าหอให้ค่ากินก็เท่านี้ตลอดท้อง พ่อแม่เราก็ไม่รู้นะคะ ดิฉันอยู่คนเดียว กินนอนทำอะไรด้วยคนเดียวหมด ซึ่งเขาไม่เคยคิดมาดูแลฉันได้แม้1วันคืนเลย ผ่านมาแค่แวะมาตลอดจนตอนนี้ลูกได้3.6ขวบ เราจึงแค้นโทษผญ.คนนั่นถ้าตอนนั้นเขาไม่แย่งไป เราคงไม่เป็นแบบนี้ลูกเราคงได้เจอ ตายาย พี่น้อง ตอนนั่นคิดได้แค่ เราเจ็บ เขาก็ต้องเจ็บมากกว่าเรา จึงหาเฟสคุยกะเมียเขา ยิ่งผช.คนนี้รู้ว่าเราติดต่อเมียเขา กลัวเมียจะเสียใจ กลัวเมียจะรู้ความลับ เขาเลยทำดีกับลูกกับเรามากๆยิ่งเขาทำดี ฉันก็ยิ่งรักเขา และเลิกวุานวายกับเมียเขา เขาฝืนทำดีกับเรา เพื่อให้เรากลับไปเรียนต่อ เรียนจบ มีงานทำ และให้เราเดินจากไปเอง ยังไงๆเขาก็ไม่มีวันเปิดเผยเรื่องของเรา ......................
สุดท้ายแล้ววันนี้ก็มาถึงคะ วันที่เราสัญญากันไว้ว่าเรื่องระหว่างเราจะจบลงกัน และเขาก็บอกจะส่งลูกไปอยู่โรงเรียนประจำ(กินนอนที่รร.ซึ่งลูกอายุเพียง 4ขวบ)แล้วดิฉันจะต้องทำอย่างไงดีคะ รักสงสารลูกมาก ทำใจไม่ได้เลยที่ต้องให้ไปอยู่รร.ประจำแต่ยังเล็ก.และเรากำลังจะจบกันทั้งๆที่ฉันยังรักเขามากเช่นกัน€€€ย้อนเวลาได้ดิฉันไม่น่าโง่ หลงรักเขา อีกเลย เราไม่น่าจะมารู้จักกันเลยคะ ได้เพียงเจ็บปวดกับสิ่งที่เราได้ทำผิดพลาด😂😂¥¥.
ปล. ดิฉันเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกคะ เขียนผิดเขียนถูก งงๆ ยังไงก็ต้องขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ🙏
ขอบคุณค่า😊
ถ้าเป็นคุณจะต้องทำอย่างไรคะ?เมื่อคนรักก่อนกลับมาปันใจให้เราหลงรักอีกครั้งพร้อมกับเขามีภรรยมีครอบครัวแล้วคะ.
พอรุ่งเช้า เขามาส่งที่บ้าน แม่ผญ.จึงไม่ยอมคะบอกต้องรับผิดชอบลูกสาวเขา ด้วยการแต่งงานกับเธอ ....ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาก็รู้ๆอยู่เต็มอกว่าเรากำลังจะแต่งงานกันและญาติๆฝ่ายดิฉันก็เชียร์และปลื้มผช.คนนี้มาก
และแล้วสุดท้ายแล้วเขาก็แต่งงานกันโดยไม่กล่าวลาอะไรกับดิฉันเลย😂......ฉันทั้งเจ็บปวดทั้งเกลียดแค้นพวกเขามาตลอด
หลังแต่งงานเขาผ่านไป5ปี เขามีลูก2คนด้วยกันคุณพ่อของผช.นั้นก็เสียไป ฐานะชายก็แย่ลงทำอะไรก็โดนโกงขัดข้อไปหมด เมียแกก็ไม่เข้าใจ คอยหาเรื่อง ด่า สามีบ่อยๆ และแล้วผช.คนนี้ก็กลับมาหาดิฉันคะ โทรมาหาเรา และในช่วงจังหวะนั้นดิฉันก็กำลังอกหักรอบ2คะ โดนเทอีกเช่นเคย ฉันเสียใจมากต้องการใครสักคนที่เข้าใจและรับฟัง และเป็นเขาที่มีปัญหาคล้ายกันแต่ดิฉันก็ไม่คิดที่จะเอาคืนอีก แค่คุยในฐานะคนเคยรู้จักอ่ะน่ะคุยไปคุยมาสงสารเห็นใจเขามากที่มีความทุกข์มากขนาดนั้นแต่ไม่มีใครที่จะเข้าใจ,คอยให้กำลังใจเลยสักคน จากเห็นใจ กลายเป็นคนใจอ่อน หน้าโง่ไปหลงรักเขาอีกครั้งและเราก็รักกันแอบคบกัน ดิฉันทั้งรัก ทั้งแค้น เจ็บปวดมากที่เราต้องกลายเป็นแบบนี้ ตลอดมาคอยหาเรื่อง งอน น้อยใจ เมื่อเขากลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาก็เป็นคนมาง้อ มาทำดีกับเราอีก และแล้วตอนฉันเรียนอยู่ปี 3เราตั้งครรภ์ เขาพยายามให้เราทำแท้ง แต่เราก็ไม่กล้าทำ จึงไม่ยอมทำแท้ง เลือกที่จะเก็บลูกไว้และตอนนั้นคิดว่าเรายอมรับได้ ขอแค่ได้อยู่กับเขาบ้าง จึงพักการเรียนไว้ปีหนึ่ง แต่แล้วยิ่งนานวันเขาก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เรา นานๆทีจะเจอกัน เช่าหอให้ค่ากินก็เท่านี้ตลอดท้อง พ่อแม่เราก็ไม่รู้นะคะ ดิฉันอยู่คนเดียว กินนอนทำอะไรด้วยคนเดียวหมด ซึ่งเขาไม่เคยคิดมาดูแลฉันได้แม้1วันคืนเลย ผ่านมาแค่แวะมาตลอดจนตอนนี้ลูกได้3.6ขวบ เราจึงแค้นโทษผญ.คนนั่นถ้าตอนนั้นเขาไม่แย่งไป เราคงไม่เป็นแบบนี้ลูกเราคงได้เจอ ตายาย พี่น้อง ตอนนั่นคิดได้แค่ เราเจ็บ เขาก็ต้องเจ็บมากกว่าเรา จึงหาเฟสคุยกะเมียเขา ยิ่งผช.คนนี้รู้ว่าเราติดต่อเมียเขา กลัวเมียจะเสียใจ กลัวเมียจะรู้ความลับ เขาเลยทำดีกับลูกกับเรามากๆยิ่งเขาทำดี ฉันก็ยิ่งรักเขา และเลิกวุานวายกับเมียเขา เขาฝืนทำดีกับเรา เพื่อให้เรากลับไปเรียนต่อ เรียนจบ มีงานทำ และให้เราเดินจากไปเอง ยังไงๆเขาก็ไม่มีวันเปิดเผยเรื่องของเรา ......................
สุดท้ายแล้ววันนี้ก็มาถึงคะ วันที่เราสัญญากันไว้ว่าเรื่องระหว่างเราจะจบลงกัน และเขาก็บอกจะส่งลูกไปอยู่โรงเรียนประจำ(กินนอนที่รร.ซึ่งลูกอายุเพียง 4ขวบ)แล้วดิฉันจะต้องทำอย่างไงดีคะ รักสงสารลูกมาก ทำใจไม่ได้เลยที่ต้องให้ไปอยู่รร.ประจำแต่ยังเล็ก.และเรากำลังจะจบกันทั้งๆที่ฉันยังรักเขามากเช่นกัน€€€ย้อนเวลาได้ดิฉันไม่น่าโง่ หลงรักเขา อีกเลย เราไม่น่าจะมารู้จักกันเลยคะ ได้เพียงเจ็บปวดกับสิ่งที่เราได้ทำผิดพลาด😂😂¥¥.
ปล. ดิฉันเขียนกระทู้เป็นครั้งแรกคะ เขียนผิดเขียนถูก งงๆ ยังไงก็ต้องขออภัย ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ🙏
ขอบคุณค่า😊