การที่เราเลิกกับแฟนโดยที่อีกฝ่าย ไม่พยายาม ไม่ดิ้นรน คบแบบหลบๆซ่อนๆกับที่บ้าน เพื่อน คนรู้จัก(เพราะกลัวที่บ้านรู้) ไม่ทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ความสัมพันธ์ที่เป็นอยู่มันดีขึ้น
อ้างแค่ว่ากลัวโน่นกลัวนี่ ไม่กล้าเปลี่ยนแปลง ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเอง ซึ่งผมดิ้นรนทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน จะเข้าไปคุยกับแม่ก็ไม่ให้ไป
แล้วด้วยความที่ผมเก็บความรู้สึกอัดอัดพวกนี้มานาน พอเจอคำพูดบางคำมันสะกิดใจทำให้ผมระเบิดแล้วเลือกที่จะตัดเค้าออกจากชีวิต
พอเค้าเห็นผมมีความสุขโดยที่ไม่มีเค้าเหมือนเค้าจะมีอาการไม่ชอบใจในสิ่งที่ผมทำ
เค้าทำตัวเหมือนเค้าโดนทิ้งโดนกระทำมาเยอะเค้ารู้ตัวมั้ยว่าสิ่งที่เค้าทำกับผมมาตลอด 3ปี มันโคตรเห็นแก่ตัว จะไปก็ไม่ให้ไป ยื้อกับความสัมพันธ์ที่มันอึดอัด ความรู้สึกแย่ๆ
ผมอยากรู้ความเห็นทุกคนหน่อยครับ การเลิกกับใครสักคนแทนที่เราจะมานั่งทุกข์กับความรู้สึกและความสัมพันธ์แย่ๆ แต่เราเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมันแย่มากเลยเหรอ
การเลิกกับใครสักคนเราต้องมานั่งทุกข์เหมือนเค้าเหรอครับ ?
อ้างแค่ว่ากลัวโน่นกลัวนี่ ไม่กล้าเปลี่ยนแปลง ไม่กล้าตัดสินใจอะไรเอง ซึ่งผมดิ้นรนทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกัน จะเข้าไปคุยกับแม่ก็ไม่ให้ไป
แล้วด้วยความที่ผมเก็บความรู้สึกอัดอัดพวกนี้มานาน พอเจอคำพูดบางคำมันสะกิดใจทำให้ผมระเบิดแล้วเลือกที่จะตัดเค้าออกจากชีวิต
พอเค้าเห็นผมมีความสุขโดยที่ไม่มีเค้าเหมือนเค้าจะมีอาการไม่ชอบใจในสิ่งที่ผมทำ
เค้าทำตัวเหมือนเค้าโดนทิ้งโดนกระทำมาเยอะเค้ารู้ตัวมั้ยว่าสิ่งที่เค้าทำกับผมมาตลอด 3ปี มันโคตรเห็นแก่ตัว จะไปก็ไม่ให้ไป ยื้อกับความสัมพันธ์ที่มันอึดอัด ความรู้สึกแย่ๆ
ผมอยากรู้ความเห็นทุกคนหน่อยครับ การเลิกกับใครสักคนแทนที่เราจะมานั่งทุกข์กับความรู้สึกและความสัมพันธ์แย่ๆ แต่เราเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมันแย่มากเลยเหรอ