เราเห็นแก่ตัวเกินไปหรือใครกันนะที่หวังผลประโยชน์จากเรา?

เพิ่งเคยตั้งกะทู้เป็นครั้งแรก ผิดพลาดยังไงขอโทษด้วยนะค่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ เราเป็นเด็กที่ภายนอกอาจจะดูซื่อๆ โง่ๆ ตามคนไม่ทันและดูแรดมากมายในสายตาเพื่อนมหาลัย ตอนเข้าปี1แรกๆ เราเชื่อมาตลอดว่า ใจแลกใจก็ต้องได้ความจริงใจกลับคืนมา แต่เปล่าเลยค่ะ คำนี้ใช้ไม่ได้กับเพื่อนมหาลัย ด้วยความที่เราเจอสังคมเพื่อนอนุบาลจนถึงมอปลายเป็นสังคมที่ดีมาตลอดเลยทำให้ไม่ค่อยมีภูมิคุ้มกันเรื่องเพื่อนสักเท่าไหร่ เข้าปี1แรกๆก็ช่วยหมดค่ะ ใครขอความช่วยเหลืออะไรยื่นมือเข้าไปช่วยทุกเรื่อง ไม่ว่าจะไปรับไปส่งที่บ้าน ยืมเงิน ออนไลน์เงิน พาไปทุกสถานที่ที่เพื่อนอยากไป ไปรับเพื่อนเมาจากร้านเหล้า (อันนี้เคยไปร้านเหล้ามาก่อนนะค่ะกับเพื่อนสมัยมอ.ปลาย พ่อแม่เลี้ยงแบบเปิดแต่ไม่ถึงขั้นเมาจนไม่รู้เรื่องนะค่ะ จะอยู่ในฝ่ายดูแลเพื่อนมากกว่าเมา) สารพัดช่วยค่ะ แต่พอเรามีปัญหาคนที่เราเคยช่วยหายเกลี้ยงเลยค่ะ ไม่แม้แต่รับฟังเรา จากเด็กร่าเริง ยิ้มเก่ง ก็เข้าสู่โหมดเด็กที่นิ่งๆ เงียบๆ แต่จะร่าเริงเฉพาะกับคนที่อยู่ด้วยกันค่ะ เวลาผ่านไป 1 เทอมเกรดก็ออกแล้วค่ะ เราได้คะแนนเยอะ เกรดเฉลี่ย 3.95 อีก0.5ที่หายไปก็เพราะเพื่อนมาของานไปดูเป็นแนวทางแต่แอบส่งงานเราซ้ำไปคะ โดนอาจารย์หักไปได้ B+  ซึ่งเป็นโปรเจ็คที่ทำคนเดียวทั่งเล่มค่ะ สมาชิกในกลุ่มหายสาบสูญแบบไร้ร่องรอย จุดเริ่มต้นก็คือ การที่เด็กซื่อๆโง่ๆแรดๆคนนี้ได้คะแนนสูงแทนที่จะเป็นเพื่อนตัวเองและตัวเอง แซะมาเลยค่ะ จากที่ไม่เคยมีใครมาอะไรกับเราก็กลับมีเพื่อนที่ไม่ชอบขี้หน้าเราซะงั้น แล้วกลุ่มนี้ก็ชอบว่าๆเราแรด เพราะเรามีเพื่อนผช. ที่สนิทกันไม่ถึงกับเยอะนะค่ะ ผญ.เยอะกว่าแต่นี่ก็งงเหมือนกันเวลากอดคุยกับเพื่อนผญ.ทำไมไม่เห็น แต่ทำไมพอยืนยิ้มหัวเราะร่าเริงกับเพื่อนผช.ถึงได้ตาดีดี๊จังเลย แต่เราก็มีแฟนแล้วนะค่ะ เป็นเพื่อนกันกับเพื่อนผช.เราด้วย แล้วด้วยความที่เพื่อนไม่รู้ว่าเราคบกันมาก่อนเข้ามหาลัย มันก็จะมีกระแสปากต่อปากเป่าหูแฟนเรา ว่า เราแรดเงียบบ้างล่ะ เราจะเข้าไปหลอกบ้างล่ะ นี่ก็งงเลยทำไมรู้ดีกว่าตัวเราอีก ผ่านไปเทอม2 ก็แล้ว ตอนนี้ปี2 แล้วค่ะ เพื่อนไม่ได้แซะลดลงเลย มีแต่แซะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เรามาเรียนสาขานี้คนเดียว แต่เพื่อนเขามากันเป็นแก๊งๆ รู้สึกท้อแท้มากค่ะ เราทำผิดอะไร ได้คะแนนเยอะกว่าก็ว่าเราหวงความรู้ เวลาทำงานอาจารย์ชมเรา มองบนกันเป็นแถบๆค่ะ แต่คนที่มองนี่ก็คือคนที่ชอบพูดกับเราว่า เธอๆสอบรอบนี้เราลอกเธอด้วยนะ ตลอดทุกรอบ แล้วพวกนางๆก็ชอบไปยุคนอื่นๆด้วยนะสิค่ะ เราเงียบมาตลอดจนโดนเพื่อนสมัยมอปลายที่เรียนตจว. จะมาตบเพื่อนมหาลัยให้แล้วค่ะ เพื่อนก็ให้กำลังใจตลอดนะค่ะ เคยร้องไห้โอใส่เพื่อนหลายครั้งมากเรื่องเพื่อนมหาลัย คือ เพื่อนในกลุ่มเองก็นินทากันลับหลัง พอคนนี้ไม่อยู่อีกคนก็มานินทาคนนี้ให้ฟังแล้วเราจะเป็นคนกลางรับฟัง สุดท้ายค่ะไปนินทาเราให้อีกคนฟังเฉยเลยค่ะ ใส่ร้ายเราด้วยเราไม่ได้ร่วมวงนินทาด้วยเลยสักครั้ง. ล่าสุดโดนด่าเป็นนกสองหัวแล้วค่ะ แล้วเขาก็ดีกัน กลิ่นหมาหัวเน่านี่ลอยมาเลยค่ะ แต่เพื่อนในกลุ่มเองเราก็ไม่ได้สนิทนะ แค่อยู่ด้วยกันแค่กลุ่มงาน แต่เพื่อนก็ไม่เคยทำงานเลยค่ะ พอแชทถามเงียบกริบค่ะ แต่เช็คอินกินชาบู ไปเที่ยวกับแฟน ที่เหลือก็หายไร้ร่องรอยทุกทีที่มีจะแบ่งงานให้ค่ะ พอเราทำเสร็จก็ อ้าววว ไม่บอกเราอะ คือไม่มีใครอ่านเลยค่ะ...  งานไหนแบ่งให้ทำก็ทำเหมือนไม่อยากทำให้แก้ไม่แก้นะค่ะแต่เวลาคนอื่นแก้ให้ก็กลับกลายเป็นไม่พอใจ สุดท้ายตอนสอบก็นั่งทำโปรเจ็คงกๆ คนเดียวอีกตามเคย เพื่อนในกลุ่มก็ไม่ช่วยเรื่องงานแล้วยังนินทาลับหลังอีก เพื่อนร่วมห้องก็แซะจังเลยค่ะทั้งเรื่องแฟนเรื่องแรดเงียบเรื่องว้ายๆๆๆไม่มีใครคบมันว่ะ เก่งแต่ไม่มีใครคบเพราะไม่เคยช่วยเหลือใครเห็นแก่ตัว หืมมมม?? ไม่เคยช่วยเลย ณ ปัจบุบันเพื่อนคนที่แซะก็ทักมาขอการบ้านคนในกลุ่มตลอดค่ะ เวลาสอบทักมาขอสรุปล่วงหน้าไป2วันแล้ว ขอสรุปว่าเงิบเลย บางคนทักมาขอไฟล์งานไปแก้งานด้วยค่ะ เราก็ถามเพื่อนในกลุ่มนะค่ะ ให้ดีไหม ทุกคนตอบเสียงเดียวกันว่า ไม่ แต่.... เวลาคุยกับเพื่อนคนที่ขอคือพวกเขาคุยกันว่า เราไม่ให้แค่คนเดียว55555555 ตลกดีค่ะโยนให้เราคนเดียวซะงั้น แต่คนในกลุ่มก็แอบเอางานให้คนที่มาขออยู่ดีค่ะ แต่......เราเป็นคนทำงานคนเดียว เอาใหญ่เลยค่ะทีนี้ ว่าเราเรียนเก่งแต่เห็นแก่ตัวไม่ช่วยเพื่อน เอาตัวรอดเก่ง สมควรแล้วที่ไม่มีใครคบ ล่าสุดเพื่อนที่อยู่ด้วยกันก็แอบนินทาเรากับคนอื่นค่ะ เสียแรงที่เคยช่วยเคยสงสารมาตลอด นิสัยแย่แค่ไหนก็มองข้ามมาตลอดเพราะนางมีปมที่น่าสงสารมากๆ แต่เหมือนนางใช้ปมนั้นทำลายคนอื่น จนตอนนี้เราดูแย่มากในสายตาเพื่อน มันมีอีกหลายเหตุการณ์มากๆค่ะที่เสียความรู้สึก พิมทั้งคืนคงไม่หมด นี่แค่ขนาดปี2เทอม1นะค่ะ จบปี5 จะขนาดไหน นี่เราเอาตัวรอดเห็นแก่ตัวแบบเพื่อนว่าจริงๆหรือเพื่อนกันแน่ค่ะที่หวังผลประโยชน์จากเรา เบื่อสังคมมหาลัยมากค่ะ  จริงๆความคิดและสังคมควรดีกว่านี้เพราะคนที่มาเรียนก็ต่างมีวุฒิภาวะมีศักยภาพ แต่ความจริงตรงกันข้ามหมดเลยค่ะ ผิดหวังจริงๆ คนที่เข้ามาอ่านถ้าเคยทำนิสัยแบบนี้กับคนอื่นก็เลิกได้แล้วนะค่ะ อยากให้เพื่อนช่วยก็ควรช่วยพูดกับเพื่อนดีๆทำดีกับเพื่อนค่ะ ไม่ใช่ทำตัวไม่น่ารักใส่คนอื่นแล้วคนอื่นไม่ช่วยก็ด่าก็ว่าเขาเห็นแก่ตัว ทั้งๆที่ตัวเองเห็นแก่ตัวยิ่งกว่า ฝากถึงเพื่อนประเภทที่ใกล้ส่งงานไปเที่ยวเริงร่าสบายใจในร้านเหล้า ในขณะที่ใครอีกคนกำลังทำงานงกๆ พอใกล้เวลาส่งก็ทักมาขอไฟล์งาน ก็เลิกได้แล้วค่ะ ถ้าไม่มีศักยภาพมากพอก็ไม่ควรมาเรียนมหาวิทยาลัย (อันนี้ความคิดส่วนตัวนะค่ะ) ฝากถึงคนบางคนที่ไม่ช่วยงานเพื่อนด้วยนะค่ะ สงสารคนอื่นบ้างก็ได้ค่ะถ้ายังพอมีจิตสำนึกอยู่ ฝากถึงคนเก่งๆทั้งหลาย อย่าแข่งกับใครเลยแข่งกับตัวเองดีที่สุดแล้วค่ะแล้วก็ควรมีน้ำใจนักกีฬาด้วยค่ะ ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับสามัญสำนึกล้วนๆค่ะ ขอให้คิดได้เร็วๆนะค่ะ มันเป็นบาป คนที่เจออยู่ก็ขอให้สู้ๆนะค่ะ ถ้าคุณเจอเพื่อนมหาลัยเห็นแก่ตัวเราคือเพื่อนกันค่ะ ปลงค่ะ คิดถึงคนที่เขาส่งเราเรียนแล้วเราจะมีกำลังใจสู้ต่อไปค่ะ ทาเคชิ ขอบคุณค่ะ