เรื่องนี้เป็นเรื่องของเราโดยตรงเลยค่ะ
เราคบกับแฟนที่อายุน้อยกว่าเรา (ประมาณ 4 ปี)
คบกันตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปลาย จนตอนนี้เขาเรียนจบและเริ่มทำงานแล้วค่ะ
เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนก็คบกันมาด้วยดีตลอด ทะเลาะกันบ้างแต่ก็จะเคลียร์กันได้เร็วค่ะ
ช่วงที่คบแรกๆ ทะเลาะกันทุกวัน แต่มันมีจุดเปลี่ยนนึงคือแฟนนอกใจเรา แล้วเราให้อภัยเขา
หลังจากนั้นมาเราสองคนจึงเรียนรู้วิธีที่จะรักและถนอมน้ำใจกันค่ะ
เวลาผ่านไปไม่มีท่าทีเลยว่าแฟนจะนอกใจหรือทำอะไรแบบนั้นอีก และเราเชื่อใจแฟนเรามาก
เราทำให้เขาทุกอย่างค่ะ อยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจ ช่วยดูแลเรื่องที่บ้าน เรื่องงานช่วยได้บ้างก็พยายามช่วย
จนเขาเรียนจบแล้ว เราเริ่มมีการพูดคุยวางแผนอนาคตร่วมกัน เรื่องแต่งงาน เรื่องเปิดร้าน เรื่องจะมีลูก
(บอกตามตรงนะคะ คบกันมา 7 ปี กว่าไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันเลยค่ะ)
แต่เมื่อต้นเดือนกันยาที่ผ่านมา เราไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ แล้วเขาเอารุ่นน้องผู้หญิงคนนึงมาที่บ้าน
เพื่อทำโปรเจคงานร่วมกัน และมีเพื่อนอีกคนมาด้วย (แต่เพื่อนคนนั้นกลับก่อน)
ระหว่างที่รุ่นน้องผู้หญิงรอพ่อแม่มารับ แฟนเราไปเปิดประเด็นว่า "เคยชอบ"
แล้วเขาสองคนก็คุยกันไปมา เลยรู้สึกว่ายังชอบกันอยู่ รุ่นน้องคนนั้นเรารู้จักดีด้วยค่ะ
และน้องก็รู้ด้วยค่ะว่าแฟนเรามีเราอยู่แล้ว แต่สุดท้ายเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆ ดำเนินความสัมพันธ์กันมาจนเริ่มมากขึ้น
แฟนเราจึงมาสารภาพกับเราว่า มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เราเลยถามว่าแล้วไปเปิดประเด็นทำไม
แฟนบอกว่าเพราะต้องการเดินหน้ากับเราต่ออย่างสบายใจ อยากจบอยากพูดเรื่องที่ค้างคาในใจมานานให้รุ่นน้องคนนั้นรู้
สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกน้องคนนั้น.. ในตอนแรกเขาบอกว่าเขาตัดสินใจไม่ได้ เขาไม่กล้ารับผลที่จะตามมา
เขาไม่อยากเสียใครไปเลย เขาเครียดมาก และสุดท้ายเขาพยายามจะกินยาฆ่าตัวตาย
เขาบอกน้องคนนั้น แต่น้องคนนั้นบอกเพื่อนอีกคน เพื่อนคนนั้นก็มาบอกเรา พอเรารู้เราตัดสินใจไปอยู่กับเขาที่บ้าน
ไม่เปิดโอกาสให้เขาทำอะไรเลย เขาบอกเพราะเราอยู่เขาเลยทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ เขาเลยบอกน้องไปว่าไม่ต้องมาแล้ว
แต่เช้าอีกวัน เขาเรียกน้องคนนั้นมา และกินยาลงไป และเขาไปสัญญากับรุ่นน้องคนนั้นว่าถ้ารอดมาได้ตั้งคบกันนะ
แล้วพอเป็นแบบนั้น เขาก็เลือกอีกฝ่าย แต่ไม่ปล่อยเราค่ะ เขายื้อเรา เขาบอกเขากำลังหลงทาง
เขาอยากกลับมาให้ได้ เขาจะกลับมา ขอให้เรารอเขาหน่อย อดทนอีกนิด และพยายามดึงเขากลับมาให้ได้
ตอนแรกเราดึงเขาหนักมากค่ะ พูดตามมุมมองตามความเป็นจริง เขาก็ไม่ฟังอะไรเลย
เขาบอกว่าเขากำลังพยายามจะรักเราเหมือนเดิมให้ได้ พยายามขุดหาเราในใจเขาตอนนี้ออกมา
ซึ่งเขาบอกกับเราว่าตอนนี้เขารักรุ่นน้องคนนั้นมากกว่า ถ้าให้เลือกตอนนี้เขาก็คงจะเลือกฝั่งนั้น
เขาไม่ปล่อยเราไปจริงๆ นะ เขาพยายามทักเรา บอกเราว่าอยากให้เราอยู่ในชีวิตเขาตลอดไป
อยากให้อยู่เหมือนเดิม เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เขา พอเราใจอ่อนกลับเข้าไปในวังวนนั้น เขาก็ไม่รักษาน้ำใจเราเลยค่ะ
เขาอยู่กับเราเขาก็โทรหาคนนั้น พอเขาอยู่กับคนนั้นเราโทรไปเขาก็ใช้น้ำเสียงพูดไม่ดีกับเราค่ะ
มันทำให้เรารู้สึกว่าเราหมดกำลังใจจะอยู่ หมดกำลังใจจะพยายามเรื่องของเขาแล้วค่ะ
เพื่อนก็คอยบอกคอยเตือนเราอยู่ตลอดว่า ถ้าเรายังอยู่อย่างนี้คนที่เจ็บก็เป็นเรา เขาสองคนไม่รู้สึกอะไรหรอก
เราต้องปล่อยให้เขาไปพบเจอกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ตามทางที่เขาเลือก ให้เขารู้ว่าเขาเสียอะไรไปบ้างที่ทำแบบนี้
สักวันนึงที่เขาคิดได้ขึ้นมา เขาจะได้เรียนรู้ว่าเขา เขาไม่ได้เสียอะไรไปเลย นอกจากคนที่รักเขามากที่สุดคนหนึ่ง
ต่อไปนี้เราก็ได้แต่หวังว่าเขาจะดูแลตัวเองให้มากขึ้น รักตัวเองให้มากขึ้น และเห็นคุณค่าของคนที่รักเขามากขึ้น
ตอนนี้เขาดูแย่ลงไปเยอะมากค่ะ ทั้งการพูดจา การคุมอารมณ์ และการตัดสินใจ รวมถึงสภาพร่างกายด้วย
ตอนนี้เราเริ่มไม่ติดต่อเขาไปก่อนแล้ว และเริ่มจะไม่ตอบข้อความหรือพูดคุยอะไรกับเขาเลยค่ะ
ถามว่ายังรักอยู่ไหม เรายังรักเขามากค่ะ รักอยู่ตลอดและไม่ได้ลดลงเลย ยังเป็นห่วง แต่เราอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว
เราคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องเอาตัวเองออกมา รักตัวเองให้มากขึ้นบ้างแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะคะ อาจจะยาวไปหน่อยแต่เราอยากระบายจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
คบกับแฟนมา 7 ปี อยู่ดีๆ ก็โดนเทเพราะมือที่ 3
เราคบกับแฟนที่อายุน้อยกว่าเรา (ประมาณ 4 ปี)
คบกันตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปลาย จนตอนนี้เขาเรียนจบและเริ่มทำงานแล้วค่ะ
เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า เรากับแฟนก็คบกันมาด้วยดีตลอด ทะเลาะกันบ้างแต่ก็จะเคลียร์กันได้เร็วค่ะ
ช่วงที่คบแรกๆ ทะเลาะกันทุกวัน แต่มันมีจุดเปลี่ยนนึงคือแฟนนอกใจเรา แล้วเราให้อภัยเขา
หลังจากนั้นมาเราสองคนจึงเรียนรู้วิธีที่จะรักและถนอมน้ำใจกันค่ะ
เวลาผ่านไปไม่มีท่าทีเลยว่าแฟนจะนอกใจหรือทำอะไรแบบนั้นอีก และเราเชื่อใจแฟนเรามาก
เราทำให้เขาทุกอย่างค่ะ อยู่เคียงข้างเป็นกำลังใจ ช่วยดูแลเรื่องที่บ้าน เรื่องงานช่วยได้บ้างก็พยายามช่วย
จนเขาเรียนจบแล้ว เราเริ่มมีการพูดคุยวางแผนอนาคตร่วมกัน เรื่องแต่งงาน เรื่องเปิดร้าน เรื่องจะมีลูก
(บอกตามตรงนะคะ คบกันมา 7 ปี กว่าไม่เคยมีอะไรเกินเลยกันเลยค่ะ)
แต่เมื่อต้นเดือนกันยาที่ผ่านมา เราไปทำงานต่างจังหวัดค่ะ แล้วเขาเอารุ่นน้องผู้หญิงคนนึงมาที่บ้าน
เพื่อทำโปรเจคงานร่วมกัน และมีเพื่อนอีกคนมาด้วย (แต่เพื่อนคนนั้นกลับก่อน)
ระหว่างที่รุ่นน้องผู้หญิงรอพ่อแม่มารับ แฟนเราไปเปิดประเด็นว่า "เคยชอบ"
แล้วเขาสองคนก็คุยกันไปมา เลยรู้สึกว่ายังชอบกันอยู่ รุ่นน้องคนนั้นเรารู้จักดีด้วยค่ะ
และน้องก็รู้ด้วยค่ะว่าแฟนเรามีเราอยู่แล้ว แต่สุดท้ายเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆ ดำเนินความสัมพันธ์กันมาจนเริ่มมากขึ้น
แฟนเราจึงมาสารภาพกับเราว่า มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น เราเลยถามว่าแล้วไปเปิดประเด็นทำไม
แฟนบอกว่าเพราะต้องการเดินหน้ากับเราต่ออย่างสบายใจ อยากจบอยากพูดเรื่องที่ค้างคาในใจมานานให้รุ่นน้องคนนั้นรู้
สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกน้องคนนั้น.. ในตอนแรกเขาบอกว่าเขาตัดสินใจไม่ได้ เขาไม่กล้ารับผลที่จะตามมา
เขาไม่อยากเสียใครไปเลย เขาเครียดมาก และสุดท้ายเขาพยายามจะกินยาฆ่าตัวตาย
เขาบอกน้องคนนั้น แต่น้องคนนั้นบอกเพื่อนอีกคน เพื่อนคนนั้นก็มาบอกเรา พอเรารู้เราตัดสินใจไปอยู่กับเขาที่บ้าน
ไม่เปิดโอกาสให้เขาทำอะไรเลย เขาบอกเพราะเราอยู่เขาเลยทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ เขาเลยบอกน้องไปว่าไม่ต้องมาแล้ว
แต่เช้าอีกวัน เขาเรียกน้องคนนั้นมา และกินยาลงไป และเขาไปสัญญากับรุ่นน้องคนนั้นว่าถ้ารอดมาได้ตั้งคบกันนะ
แล้วพอเป็นแบบนั้น เขาก็เลือกอีกฝ่าย แต่ไม่ปล่อยเราค่ะ เขายื้อเรา เขาบอกเขากำลังหลงทาง
เขาอยากกลับมาให้ได้ เขาจะกลับมา ขอให้เรารอเขาหน่อย อดทนอีกนิด และพยายามดึงเขากลับมาให้ได้
ตอนแรกเราดึงเขาหนักมากค่ะ พูดตามมุมมองตามความเป็นจริง เขาก็ไม่ฟังอะไรเลย
เขาบอกว่าเขากำลังพยายามจะรักเราเหมือนเดิมให้ได้ พยายามขุดหาเราในใจเขาตอนนี้ออกมา
ซึ่งเขาบอกกับเราว่าตอนนี้เขารักรุ่นน้องคนนั้นมากกว่า ถ้าให้เลือกตอนนี้เขาก็คงจะเลือกฝั่งนั้น
เขาไม่ปล่อยเราไปจริงๆ นะ เขาพยายามทักเรา บอกเราว่าอยากให้เราอยู่ในชีวิตเขาตลอดไป
อยากให้อยู่เหมือนเดิม เป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้เขา พอเราใจอ่อนกลับเข้าไปในวังวนนั้น เขาก็ไม่รักษาน้ำใจเราเลยค่ะ
เขาอยู่กับเราเขาก็โทรหาคนนั้น พอเขาอยู่กับคนนั้นเราโทรไปเขาก็ใช้น้ำเสียงพูดไม่ดีกับเราค่ะ
มันทำให้เรารู้สึกว่าเราหมดกำลังใจจะอยู่ หมดกำลังใจจะพยายามเรื่องของเขาแล้วค่ะ
เพื่อนก็คอยบอกคอยเตือนเราอยู่ตลอดว่า ถ้าเรายังอยู่อย่างนี้คนที่เจ็บก็เป็นเรา เขาสองคนไม่รู้สึกอะไรหรอก
เราต้องปล่อยให้เขาไปพบเจอกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ตามทางที่เขาเลือก ให้เขารู้ว่าเขาเสียอะไรไปบ้างที่ทำแบบนี้
สักวันนึงที่เขาคิดได้ขึ้นมา เขาจะได้เรียนรู้ว่าเขา เขาไม่ได้เสียอะไรไปเลย นอกจากคนที่รักเขามากที่สุดคนหนึ่ง
ต่อไปนี้เราก็ได้แต่หวังว่าเขาจะดูแลตัวเองให้มากขึ้น รักตัวเองให้มากขึ้น และเห็นคุณค่าของคนที่รักเขามากขึ้น
ตอนนี้เขาดูแย่ลงไปเยอะมากค่ะ ทั้งการพูดจา การคุมอารมณ์ และการตัดสินใจ รวมถึงสภาพร่างกายด้วย
ตอนนี้เราเริ่มไม่ติดต่อเขาไปก่อนแล้ว และเริ่มจะไม่ตอบข้อความหรือพูดคุยอะไรกับเขาเลยค่ะ
ถามว่ายังรักอยู่ไหม เรายังรักเขามากค่ะ รักอยู่ตลอดและไม่ได้ลดลงเลย ยังเป็นห่วง แต่เราอยู่ตรงนั้นไม่ได้แล้ว
เราคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องเอาตัวเองออกมา รักตัวเองให้มากขึ้นบ้างแล้ว
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบนะคะ อาจจะยาวไปหน่อยแต่เราอยากระบายจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณค่ะ