ในห้องใหญ่นั้น
ทุกอย่างกำลังวุ่นวาย
ท่ามกลางความดำมืด และสงัดเงียบ

ความเหนื่อยอ่อน
หลอมเข้ากับความกลัว
อยากจะแยกอณูร่างกาย
แทรกไปในใยอากาศ
เพื่อความดำมืดทั้งมวล จะได้ถูกดูดสลายกระจายหายไป

ในห้องใหญ่นั้น
ยังคงวุ่นวาย เปะปะ
เสียงแห่งความกระหายได้เริ่ม
คิกคัก ตึกตัก
ความคล้องจองดำเนินไป

ดอกไม้เริ่มบาน
ส่งกลิ่นแทรกทั่วละอองอากาศ
ส้มอมชมพู ซึมเข้าแทนที่สีทึมๆก่อนหน้า

วิญญาณ ที่เหลวกองบนหญ้านั้น
เริ่มขยับตัว
ก่อขึ้นเป็นรูปร่าง


พร้อมแล้ว พร้อมแล้ว