ทำไมคนเราต้องเปลี่ยนไป

สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอึดอัดใจอยากระบายมากๆ คือตอนนี้เราคบกับแฟนเราอยู่ค่ะ ตอนนี้ปีกว่าเกือบสองปีแล้ว ที่ผ่านมามีความสุขมากคะมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็กลับมาดีกันทุกครั้งเพราะเค้าเป็นคนง้อ เค้าเป็นคนที่นิสัยดีมากๆคือไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยค่ะ เค้ายอมเราทุกอย่างเค้าฟังเราเค้าเชื่อใจเราแล้วเราก็เชื่อใจเค้ามากเหมือนกัน แต่เมื่อเดือนที่แล้วเราไม่ได้อยู่ด้วยกันคือเรากลับบ้านที่ตจวค่ะแล้วเราก็ได้แค่คุยกันในแชทแต่ก็ไม่มากเพราะเราต้องขายของคือเอาง่ายๆเวลาของเราไม่ตรงกันเลยค่ะ เราว่างเค้าไม่ว่างเราไม่ว่างแต่เค้าว่าง มันเลยทำให้เกิดช่องว่างของกันและกัน เราไม่รู้นี่เรียกจุดอิ่มตัวรึป่าวเราไม่แน่ใจแต่ช่วงนั้นเราไม่ได้คิดมาก เพราะแค่ขายของก็เหนื่อยพอแล้วเราต้องการแค่เวลาพักผ่อน เราเลยไม่ค่อยได้สนใจอะไร เราเป็นคนเอาแต่ใจคะ หงุดหงิดง่าย โมโหง่าย ไม่ชอบพูดเวลาเป็นอะไรชอบเก็บไว้คนเดียวแต่เราแสดงออกนะ เค้าก็ยอมเรามาตลอด ดีกับเราทุกอย่างตามใจถึงแม้บางครั้งเราผิดเค้าก็ยังเป็นคนคอยง้อเรา แต่ช่วงนี้เรากลับมาอยู่ด้วยกัน เราเจอกันแต่เรารู้สึกว่าเราสองคนห่างกันมาก จากเมื่อก่อนคุยเล่นกันตลกบ้าบอด้วยกัน แต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันแบบเงียบๆ เรารู้สึกอึดอัด ที่เค้าไม่เหมือนเดิม เราไม่กล้าพูด แต่เราน้อยใจมากๆ เรารู้สึกแย่มากๆ แล้วเรามาได้ยินเพื่อนเรามาบอกเราว่าตอนเราไม่อยู่เค้าเจอแฟนเราบ่อยมากเลย ไปนั่นไปนี่บ้าง แต่เราไม่เคยรู้เลยคะตอนเราได้ยินเราโมโหมากเราเสียใจด้วยที่มาได้ยินจากปากคนอื่นแทนที่จะเป็นปากเค้าเอง ผ่านไป2-3 วันเราเลยตัดสินใจคุยกับเค้าเพราะเรารู้สึกแย่ เราบอกว่าเค้าเปลี่ยนไป เค้าบอกเค้าไม่ได้เปลี่ยนไป เค้าแค่เป็นตัวของเค้าเอง เค้าบอกเราว่าเมื่อก่อนเค้ายอมเรามาตลอดเค้าให้เกียรติเราแต่เราไม่เคยเป็นแบบที่เค้าทำ เค้าอยากให้เรายอมรับในตัวเค้าบ้าง เรารู้ค่ะว่าเรานิสัยไม่ดีแต่เราคิดว่าเค้าน่าจะบอกเราตั้งแต่คบกันช่วงแรกๆทำไมปล่อยให้เรารู้สึกว่าเค้าเป็นแบบนี้มาตั้งเกือบ 2 ปี เราปรับตัวไม่ได้ที่เห็นทุกอย่างไม่เหมือนเดิม แต่เรารักเค้าค่ะเรากำลังพยายามทำตัวใหม่ เราใจเย็นกับเค้ามากขึ้น เราปล่อยเค้า เราให้อิสระเค้า จนเราไม่สบายใจแต่เราไม่พูด เรารู้สึกครึ่งๆกลางๆจะมีความสุขก็สุขไม่สุดจะว่าแย่เราก็ว่าไม่ได้แย่ขนาดนั้น เราควรทำไงดีคะ ช่วยแนะนำเราที (ขอโทษถ้าเราพิมยาวไปนะคะ)