เป็นเด็กเนิร์ดก็ลำบากนะ

คือเราของบอกเลยนะว่าเราไม่ได้อยู่ที่เก่งแต่เราอยู่ห้องบ๊วยคือถ้าห้อง1คือห้องที่เก่งที่สุดแล้วห้อง9คือห้องที่โง่ที่สุดเราอยู่ห้องประมาณห้อง7 แล้วที่นี้เราก็พึ่งคิดได้ว่าต้องตั้งใจเรียนเราก็เลยพยายามเปลี่ยนตัวเองจากคนไม่ชอบเรียนนั่งเล่นโทรศัพท์ไปวันก็เริ่มตั้งใจเรียนมากขึ้นเริ่มเรียนพิเศษ แล้วผลของการกระทำครั้งนี้ก็ทำให้เราได้ที่111จาก482ของสายชั้น ฟังดูดีใช่มั้ยล่ะจากคนที่ระดับอยู่ที่ที่300กว่ามาตลอดเราได้เกรด3.43ด้วยนะจากเกรด1มันก็น่าจะดีใช่มั้ยจากคนที่ดูไม่เอาการเอางานมาตลอด แต่มันจะดดีกว่านี้ถ้าเราได้อยู่ในที่เราควรอยู่อย่างที่รู้ๆกันเราอยู่ห้องบ๊วยการที่เราได้เกรด3กว่าแต่เพื่อนในห้องได้เกรดไม่เกิน2.50มันดูแปลกประหลาดมากเลยนะ เวลาเราเรียนในห้องเราจะนั่งอยู่หน้าห้องเวลาเรียนเพื่อนในห้องเราก็ไม่เรียนนั่งเล่นโทรศัพท์กันบ้างคนก็นอนมันทำให้คุณครูจะมองที่เราบ่อยมากๆ ทำให้เพื่อนในห้องชอบบอกว่าเราประจบคุณครูเลยได้คะแนนเยอะ อ้าว! เห้ย! ก็พวกแกหลับกันอ่ะ(รร.เราเป็นรร.หญิงล้วน) จริงๆที่เราจะบอกก็คือตั้งแต่เราตั้งใจเรียนมาเราโดนนินทาบ่อยมาก โดนแกล้งก็บ่อย ทั้งที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย บางทีก็โดนด่าว่าสร้างภาพ แต่เราก็คงจะชินได้ล่ะมั้ง555 ตะร้องไห้เป็นเด็กเนิร์ดมันยากนะเนี่ย😂