สัตว์เลี้ยงตายแต่ทำไมผมไม่ค่อยรู้สึกเสียใจ

ผมมีหมาตัวหนึ่งที่ผมรักมันมากๆ มันนอนกับผมทุกคืน ใครมาใครไปมันจะช่วยเห่าให้ผมรู้ตลอด ผมถูกชตากับหมาตัวนี้มาก แต่มีวันหนึ่งที่หมาผมอยู่ๆก็ป่วย มันซึมไปไม่กินข้าวไม่กินนํ้า นอนอย่างเดียวหายใจแรงมากตัวก็ร้อน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรคิดว่ามันป่วยธรรมดาเลยให้มันนอนพัก แต่ช่วงเย็นผมเห็นมันนอนอ้าปากแปลกๆ เห็นเห็บหมัดวิ่งออกมาเต็มไปหมด ผมนึกได้ว่าถ้าสัตว์ที่เป็นโฮสต์ตาย พวกปรสิตจะออกมาจากตัวสัตว์ที่เป็นโฮสต์ ผมตกใจมากเลยไปเรียกพ่อมาดู เราเลยเอามันใส่ถุงไปฝังกัน ผมร้องไห้อยู่รวมๆได้ซัก 5 นาที(ร้องบ้างหยุดบ้าง) แต่หลังจาก5นาทีนั้นผมก็แค่รู้สึกเซ็ง รู้สึกเสียดายแทนที่จะรู้สึกเสียใจที่มันตาย ผมรู้สึกเพียงว่าผมเสียดายที่สัตว์ที่อาจเป็นเพื่อนเป็นญาตืกลับชาติมาเกิด เพราะมันไม่ธรรมดากว่าหมาหรือแมวที่ผมเคยเลี้ยงมา วันแรกที่เจอกันมันไม่เห่าผมเลยซักนิด มันแค่กลัวนิดๆหน่อยๆ แต่คนอื่นมาบ้านผมเป็นปีแล้วมันยังเห่าเหมือนเดิม อันที่จริงพ่อผมเป็นคนเอามันมา คือพ่อผมไปบ้านเพื่อนที่เขาเลี้ยงหมาตัวนี้ แล้วอยู่ๆมันก็วิ่งขึ้นมานั่งบนตักพ่อผม เพื่อนพ่อผมก็งง ว่าทำไม ปกติมันจะเห่าทุกคนเลย วันนั้นเพื่อนพ่อผมก็เลยยกหมาตัวนั้นให้ หรือเพราะผมรู้เรื่องนี้ผมเลยรู้สึกเสียดายมัน ใครรู้ช่วยบอกทีว่าผมเป็นอะไร ผมเป็นโรคอะไรหรือเปล่า อันที่จริงผมก็เลี้ยงสัตว์มาหลายตัวแล้ว มีตายบ้างหายบ้าง แรกๆผมก็เสียใจเหมือนคนปกติ หรือว่าผมชินแล้ว ผมเป็นอะไรถ้าใครรู้ก็ช่วยบอกหน่อยนะคับ