คือเราพยายามมากในการเรียน แต่พอวันหยุดก็เล่นเกมค่ะ แม่ขออะไรก็ช่วยตลอด (เรายืมโทรศัพท์แม่มาใช้นะคะ) แล้วคือวันนี้แม่ก็ขอโทรศัพท์เราก็ขอเวลาแปปนึง แต่อีกสักพัก แม่ก็ดุและก็ด่าค่ะ (พร้อมกับตีเรา) คือไม่เข้าใจว่าทำไม ยอมรับนะค่ะว่าเราก็ผิด ที่พอตอนวันหยุดก็เล่นแต่เกม แต่เรื่องเรียนเราก็พยายามมาก แต่แม่กลับบอกว่าเราไม่สนใจ ยอมรับค่ะว่าเสียใจมากท้อสุดๆ และก็อีกอย่างคือแปปเดียวของแม่คือนานมากเป็นชั่วโมง แต่แปปเดียวของเรา 10 นาทีก็ไม่ได้แล้วค่ะ เศร้ามากทั้งๆที่เราพยายามมากๆแท้ๆ คือวันๆเราต้องนั่งอ่านหนังสือ หรือ ทำการบ้าน ให้แม่เห็นทุกครั้งใช่ไหมค่ะ? บางทีก็คิดนะค่ะว่าเราผิดมากเลยหรอ? ผิดมากเลยใช่มัย? ความดีและความพยายามที่ผ่านมามันไม่มีประโยชน์เลยใช่มัย...???