คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนเราม.1เราย้ายเข้ามาเรียนร.ร. ในจว.นครปฐม คือเรามาจากกรุงเทพฯร.ร. เก่าเรามีแค่ถึงป. 6 (คือแล้วที่นี้เราไม่ใช่คนที่จะมีเพื่อนเยอะแยะอะไรเลยนะ คือพูดง่ายๆ คือไม่ค่อยจะพูดคุยหรือสนิทกับใครเท่าไหร่) ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดินคนเดียวมาตลอด แต่พอมาช่วงหลังๆก็เริ่มมาสนิทกันพูดคุยกันทำการบ้านด้วยกัน เพื่อนในกลุ่มเป็นเด็กใหม่เหมือนเราก็มีเยอะแยะเลยแต่เป็นเด็กเก่าในร.รก็มีเหมือนกัน สุดท้ายก็คบหากันเป็นเพื่อนรักกันในกลุ่มถึงจะทะเลาะกับเพื่อนชายในกลุ่ม (คือเราชอบตีกันบ่อยกับเพื่อนชายในกลุ่มอะแต่เพื่อนผู้หญิงไม่เคย) แต่กลุ่มนี้ เป็นกลุ่มเพื่อนที่สนิทกันมากๆไปกินข้าวด้วยกัน ไปไหนด้วยกันมาตลอด แต่ที่นี้พอถึงเวลาต้องจากกันก็คือ
ก็ต้องหาที่เรียนศึกษาต่อกันเราต้องย้ายกลับไปอยู่กรุงเทพฯ (คือเราเรียนก.ศ.น.) แต่มันเรียนป.ว.ช กัน พอถึงเวลาที่ต้องจากกันจริงๆเราก็อำลากันเพื่อนก็จบม. 3เราก็จบม.3 พอหลังจบเราก็ได้ย้ายกลับมาอยู่ที่กรุงเทพฯพวกเพื่อนก็ทักมาถามว่า "เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?"เราก็เลยตอบว่า "อืม กูสบายดี"ก็คุยกันไปเรื่อยๆตามปรกติ แต่พอหลังๆจากนั้นเราก็เริ่มรู้สึกว่าเริ่มไม่เหมือนเดิมเริ่มห่างหายกันไปมากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันก็เริ่มจะเรียนร.รใหม่เปิดเทอมใหม่แล้วช่ะ เราก็เลยเริ่มจะถอยห่างจากพวกมันไม่ได้ติดต่อไม่ได้พูดคุยกันเหมือนแต่ก่อนเพราะว่าเรากลัวจะทำให้พวกมันเสียการเรียนพวกมันก็มีสังคมใหม่กันแล้ว แต่เราเข้าใจดีว่าการมีสังคมใหม่ก็ต้องมีเพื่อนใหม่รู้จักกับคนใหม่ๆเรื่อยๆเราอยากให้พวกมันประสบความสำเร็จกับชีวิตข้างหน้าไม่อยากให้ต้องมามัวหมองกับคนที่มองไม่เห็นอนาคตแบบเรา😥😓เราเลยตัดสินใจที่จะบล็อคพวกมันทุกคน (เราไม่คิดเลยว่าช่วงหลังสงกรานต์เราจะไม่ได้คุยกันเหมือนแต่ก่อนแล้ว) เราเสียใจนะที่เราทำแบบนั้นแล้วเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันถูกหรือผิด แต่ที่เราทำไปเพราะอยากให้มันพบเจอกับสิ่งดีๆจริง เราไม่รู้หรอกว่ามันรู้หรือป่าวว่าเราบล็อคมัน ก็ไม่ได้ติดต่อกันมา 7เดือนกว่า ละ ตั้งแต่พวกมันเรียน ตอนนี้ก็เปิดเทอม2ของพวกมันละมั้ง ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตัวเองอะเนอะ พอบล็อคเสร็จเพื่อนก็ไม่ได้ว่าจะลองสมัครเฟสอีกเฟสเพื่อทักหรือติดต่อเรามาอีกเลย แล้วเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะได้พบเจอกันรึป่าว แต่สิ่งสุดท้ายนี้ เราอยากจะบอกพวกมันว่าเรารักและคิดถึงพวกมันเสมอ 😔❤️
(เรื่องอาจจะยาวมากแต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น)
*สามารถแสดงความคิดเห็นติชมเกี่ยวกับกระทู้ของเราได้ที่ข้างล่างเลยนะคะ
#ขอบพระคุณ ใครก็ตามที่เข้ามาอ่านนะคะ 🙏จากใจ จขกท. ❤️
เพื่อนคงลืมเราแล้วจริงๆใช่ไหม?
ก็ต้องหาที่เรียนศึกษาต่อกันเราต้องย้ายกลับไปอยู่กรุงเทพฯ (คือเราเรียนก.ศ.น.) แต่มันเรียนป.ว.ช กัน พอถึงเวลาที่ต้องจากกันจริงๆเราก็อำลากันเพื่อนก็จบม. 3เราก็จบม.3 พอหลังจบเราก็ได้ย้ายกลับมาอยู่ที่กรุงเทพฯพวกเพื่อนก็ทักมาถามว่า "เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?"เราก็เลยตอบว่า "อืม กูสบายดี"ก็คุยกันไปเรื่อยๆตามปรกติ แต่พอหลังๆจากนั้นเราก็เริ่มรู้สึกว่าเริ่มไม่เหมือนเดิมเริ่มห่างหายกันไปมากขึ้นเรื่อยๆ พวกมันก็เริ่มจะเรียนร.รใหม่เปิดเทอมใหม่แล้วช่ะ เราก็เลยเริ่มจะถอยห่างจากพวกมันไม่ได้ติดต่อไม่ได้พูดคุยกันเหมือนแต่ก่อนเพราะว่าเรากลัวจะทำให้พวกมันเสียการเรียนพวกมันก็มีสังคมใหม่กันแล้ว แต่เราเข้าใจดีว่าการมีสังคมใหม่ก็ต้องมีเพื่อนใหม่รู้จักกับคนใหม่ๆเรื่อยๆเราอยากให้พวกมันประสบความสำเร็จกับชีวิตข้างหน้าไม่อยากให้ต้องมามัวหมองกับคนที่มองไม่เห็นอนาคตแบบเรา😥😓เราเลยตัดสินใจที่จะบล็อคพวกมันทุกคน (เราไม่คิดเลยว่าช่วงหลังสงกรานต์เราจะไม่ได้คุยกันเหมือนแต่ก่อนแล้ว) เราเสียใจนะที่เราทำแบบนั้นแล้วเราก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันถูกหรือผิด แต่ที่เราทำไปเพราะอยากให้มันพบเจอกับสิ่งดีๆจริง เราไม่รู้หรอกว่ามันรู้หรือป่าวว่าเราบล็อคมัน ก็ไม่ได้ติดต่อกันมา 7เดือนกว่า ละ ตั้งแต่พวกมันเรียน ตอนนี้ก็เปิดเทอม2ของพวกมันละมั้ง ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตัวเองอะเนอะ พอบล็อคเสร็จเพื่อนก็ไม่ได้ว่าจะลองสมัครเฟสอีกเฟสเพื่อทักหรือติดต่อเรามาอีกเลย แล้วเราก็ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะได้พบเจอกันรึป่าว แต่สิ่งสุดท้ายนี้ เราอยากจะบอกพวกมันว่าเรารักและคิดถึงพวกมันเสมอ 😔❤️
(เรื่องอาจจะยาวมากแต่มันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น)
*สามารถแสดงความคิดเห็นติชมเกี่ยวกับกระทู้ของเราได้ที่ข้างล่างเลยนะคะ
#ขอบพระคุณ ใครก็ตามที่เข้ามาอ่านนะคะ 🙏จากใจ จขกท. ❤️