บทกวีนี้มีความหมายว่าอะไร

เส้นทางริมขอบฟ้า อยู่ห่างไกล
บุตรสาวอยากไขว่คว้า โง่เขลานัก
ฟ้าสูง ทะเลกว้างแปดหมื่นจั้ง
สิ่งมีชีวิตทั้งหลาย สุดท้ายต้องนอนราบ
หมื่นประกายดารา จันทราส่องแสง
ฟ้าครามเย็นเยือก เยือกเย็นราวหิมะ
สรรพสิ่งแย้มยิ้มให้กลับฤดูร้อนที่จากไป
เพื่อใครจึงคลุมพิรุณ ใครจึงพลึกเมฆา


มีใครเข้าใจความหมายบทนี้ไหมครับ