เคยเข้าใจและก็พยายามจะเข้าใจว่า ในชีวิตของแต่ละคนกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ต้องก้าวผ่านมาอะไรมาบ้าง
ในฐานะเจ้าของกิจการหรือธุรกิจ ก็เข้าใจได้ว่าอาจจะหวงวิชาความรู้ เทคนิค ประสบการณ์ หรือความชำนาญงาน
กับคนรุ่นใหม่หรือเด็กใหม่ที่อาจจะอยากได้ความรู้ อยากได้ประสบการณ์จากงานที่ทำ กลับไม่ได้โอกาสที่จะเรียนรู้
ทุกครั้งและก็ทุกครั้งก็จะถามกลับก็โดนปฎิกิริยากลับมา เงียบบ้าง ไม่คุยต่อเลยบ้าง ไม่ให้งานที่ต้องการจะเรียนรู้
คือถามว่างานนี้มีขั้นตอนกระบวนการอย่างไร กลับตอบว่า "ทำตามที่สั่งก็พอไม่ต้องถามอะไรมาก"
หรือจะพูดทำนองว่า เราไม่มีโอกาสที่ไปไกลได้กว่านี้เรียนรู้แค่นี้ก็พอแล้วอย่างอื่นไม่ต้องไปถามให้รู้หรอก เสียเวลา
คืออยากจะบอกกับท่านเจ้าของธุรกิจหลายๆ ให้ทราบไว้ด้วย ว่าแค่พนักงานคนนึงแค่ลูกจ้างคนนึง นี่คือฟันเฟือง
การนำธุรกิจของท่านได้ก้าวไป คุณไม่ได้ทำบริหารกิจการงานแต่เพียงผู้เดียว
มันก็อาจจะใช่ แค่ลูกจ้างคนนึงจะทำไมอะไรนักหนา ก็ลาออกไปสิ ทนอยู่ทำไม แล้วคนต่อไปก็จะเป็นเหมือนเราแทน
นี่แหล่ะ สังคมการทำงานที่แสนเบื่อหน่าย (เฉพาะบางที่เท่านั้นนะ ไม่ได้เหมารวม)
ในที่ทำงานมีอะไรบ้างที่คุณอยากรู้อยากถามเกี่ยวกับงานที่ทำ แต่เจ้าของธุรกิจมองว่าเป็นเรื่องส่วนตัว
ในฐานะเจ้าของกิจการหรือธุรกิจ ก็เข้าใจได้ว่าอาจจะหวงวิชาความรู้ เทคนิค ประสบการณ์ หรือความชำนาญงาน
กับคนรุ่นใหม่หรือเด็กใหม่ที่อาจจะอยากได้ความรู้ อยากได้ประสบการณ์จากงานที่ทำ กลับไม่ได้โอกาสที่จะเรียนรู้
ทุกครั้งและก็ทุกครั้งก็จะถามกลับก็โดนปฎิกิริยากลับมา เงียบบ้าง ไม่คุยต่อเลยบ้าง ไม่ให้งานที่ต้องการจะเรียนรู้
คือถามว่างานนี้มีขั้นตอนกระบวนการอย่างไร กลับตอบว่า "ทำตามที่สั่งก็พอไม่ต้องถามอะไรมาก"
หรือจะพูดทำนองว่า เราไม่มีโอกาสที่ไปไกลได้กว่านี้เรียนรู้แค่นี้ก็พอแล้วอย่างอื่นไม่ต้องไปถามให้รู้หรอก เสียเวลา
คืออยากจะบอกกับท่านเจ้าของธุรกิจหลายๆ ให้ทราบไว้ด้วย ว่าแค่พนักงานคนนึงแค่ลูกจ้างคนนึง นี่คือฟันเฟือง
การนำธุรกิจของท่านได้ก้าวไป คุณไม่ได้ทำบริหารกิจการงานแต่เพียงผู้เดียว
มันก็อาจจะใช่ แค่ลูกจ้างคนนึงจะทำไมอะไรนักหนา ก็ลาออกไปสิ ทนอยู่ทำไม แล้วคนต่อไปก็จะเป็นเหมือนเราแทน
นี่แหล่ะ สังคมการทำงานที่แสนเบื่อหน่าย (เฉพาะบางที่เท่านั้นนะ ไม่ได้เหมารวม)