ปัญหาทะเลาะกับแฟนแบบเรื้อรัง จนถึงขั้นอยากจะยุติความสัมพันธ์

ผมเป็นอีกคนที่เคยเข้าไปอ่านปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นจากความรักที่ไม่ลงลอยกัน ทะเลาะกันเป็นประจำจนเรื้อรัง เพื่อที่จะมาแก้ปัญหาชีวิตรักของผม ก่อนอื่นผมขอเล่าเรื่องความรักของผมก่อน ผมเป็นผู้ชายที่เคยมีพฤติกรรม เหลวแหลกมาก ทั้งเจ้าชู้ติดเล่นการพนัน แอบนอกใจแฟนไปมีอะไรกับคนอื่นบ่อยๆ ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ 6 ปีแล้วเราคบกันตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย จนเข้ามหาลัยพฤติกรรมแย่ๆ ของผมก้เริ่มขึ้น ผมเคยนอกใจเค้าทั้งหมด 7 ครั้งทุกครั้งจบลงที่การมีสัมพันธ์ลึกซึ้งตลอด แฟนผมจับได้และก็ให้อภัยมาตลอด จนผมเรียนจบผมสัญญากับตนเองว่าผมจะเลิกพฤติกรรมเหล่านี้ให้ได้ และผมก็เลิกได้จริงๆ ตั้งแต่ผมเรียนจบมาทำงานได้ 2 ปี และไม่มีพฤติกรรมเจ้าชู้อีกเลย แต่ผมกับติดการพนันแทน ผมติดการพนันอยู่ประมาณ 5 เดือน ผมเสียเงินไปกับมันเยอะมากพนันฟุตบอล เสียมากสุดเดือนล่ะ 20000 กว่าบาท บอกเลยรู้สึกแย่มาก เงินก็ต้องยืมแฟนใช้ และเราก็เริ่มทะเลาะกันเรื่องเงิน บ่อยๆเรื่อยๆ จนผมตัดสินใจเลิกการพนันได้ ผมกับแฟนดูเหมือนทุกอย่างมันจะดีขึ้น แต่ผมจากที่เคยน้ำหนัก 72 ก็กลายเป็น 87 ภายในระยะเวลาแค่ 3 เดือน ผมกับแฟนเริ่มทะเลาะกันหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเป็นอารมณ์เหมือนพ่อบ้าน คือ ทำกับข้าว ซักผ้า กอกน้ำ ถูบ้าน พับผ้า ล้างห้องน้ำ รีดผ้าให้แฟนถ้าต้องการเล่นเกมส์ ตอนแรกๆผมก็ยินดีทำแต่หลังมันเริ่มหนักไป ผมต้องทำแม้กระทั่งการเสริพอาหารให้แฟน เธอนอนรอกินอย่างเดียว วันไหนผมทำช้าหน่อยงานบ้านที่ผมเคยทำก็ทำน้อยลงเพราะเหนื่อยจากการทำงาน งานผมเป็นฝ่ายบุคคลของบริษัทฝรั่งแห่งนึง ผมก็เข้าใจนะว่ามันเป็นเวรกรรมที่ผมเคยทำไว้กับเธอ มันก็สมควรที่แล้วที่ผมต้องโดนแบบนี้ แต่ผมก็พยายามยอมรับมัน แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมีจุดสิ้นสุดใช่ไหมครับ ผมเริ่มไม่อยากจะทำเริ่มบ่น แล้วเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นแทบทุกวันเลยก็ว่าได้ ทุกครั้งที่มีปัญหากันจะบจบลงด้วยเงินๆทองที่เธอกล่าวมา เธอผมเกาะเธอบ้าง แมงดาบ้าง ทั้งที่ผมก็ทำงานมีเงินเดือนนะผมก็ใช้จ่ายทุกอย่างปกติ หนักทางออกให้มากกว่าด้วยซ้ำ จนวันนึงเราทะเลาะกันจนถึงขั้นทำร้ายกัน เธอด่าถึงพ่อแม่ของผมผมเผลอไปตบเธอ ผมยอมรับเลยว่าผมร้องไห้และเสียใจมากที่ทำแบบนั้นไปผมบอกว่าผมจะไม่ทำอีกแต่เค้า ต้องไม่พูดถึงครอบครัวผมแบบเสียๆหายอีก สุดท้ายมันก็เป็นแบบเดิม เราก็ปฎิบัติต่อกันเช่นเดิม จนมีอยู่วันนึงผมเล่น ROV เธอบอกให้ผมไปเก็บของที่เธอไปช๊อฟปิ้งกับผมมา ผมก็บอกรอก่อนจบตานี้เดี๋ยวไปทำให้ เธอเริ่มโมโหโวยวายและบอกว่าตังค่าช๊นปปิ้งทำไมผมไม่ให้เธอทั้งที่พึ่งไปกันมายังไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เราไปซื้อของด้วยกันมาในราคา 800 บาท คนละครึ่งก็คือ 400 ผมบอกว่าวันนี้ไม่ได้กดตังเธอบอกว่านั่นไงไม่มีปัญญาจ่ายเห้ยยยย นี่ผมแค่ไม่ได้กดตังนี่นะต้องขนาดนี้เลยเหรอ หลังจากนั้นเธอก็ไปหยิบแจกันที่เต็มไปด้วยน้ำมาวางไว้ให้ผมไปเติมน้ำแต่ กับไม่ใช่การยื่นให้เป็นการยื่นกึ่งโยนปรากฏว่า น้ำโดนแทใส่ปั๊กไฟเต็มๆ ผมนี่แท๊บช๊อคผมผมนั่งหากจากปั๊กไฟ แค่ 30 ซม. ผมโกธรมาก ผมปามือถือที่ยังผ่อนมันหมดจนพัง ต่อยตู้ปลาทำร้ายตัวเองสารพัด แต่ผมไม่ได้ทำร้ายเธอนะ ผมควบคุมความโกธรไม่ได้เลย ผมร้องไห้ และไม่อยากจะอยู่แบบนี้อีกแล้ว เราทะเลาะกันบ่อยเกินไป ผมขอเธอเลิกมาหลายครั้งแล้วแต่เธอก็บอกขอโอกาศ เธอก็ง้อ ผมขอถามความเห็นหน่อยผมจะเลิกกับเธอเพราะรับอะไรแบบนี้ไม่ไหวแล้ว หรือจะทนเพราะมันคงเป็นเวรกรรมที่ผมเคยทำไว้กับเธอดีครับ หรือมีวิธีไหนเนอะนำผมไหมครับ