สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องจะปรึกษาทุกคน เกี่ยวกับน้องสาวแท้ๆของเราเอง
ครอบครัวเรามี 5 คน พ่อ แม่ เรา (อายุ 26) น้องชาย (อายุ 23) และ น้องสาว (อายุ 14)
เรากับน้องชายเรียนจบแล้ว ต่างคนต่างทำงาน น้องชายทำงานอยู่สมุทรสงคราม เราทำงานอยู่ กทม.
ส่วนน้องสาว เรียน ม.3 อยู่บ้านกับพ่อแม่
ฐานะทางบ้านเราปานกลาง เพิ่งดีขึ้นตอนเรากับน้องชายเรียนจบ (เรากับน้องชายทำงานหาเงินส่งที่บ้าน ช่วยทางบ้านใช้หนี้เรื่อยๆ)
พ่อกับแม่ยังทำงานทั้งคู่ ครอบครัวถือว่าอบอุ่นระดับนึง ไม่ได้มีปัญหาอะไร
สภานการณ์ทางบ้านไม่ค่อยดีตั้งแต่น้องสาวเราขึ้น ม.3 ติดเพื่อนมาก แรกๆออกบ้านทุกอาทิตย์ ไปนอนบ้านเพื่อน เริ่มมีแฟน (น้องเรียน ร.ร.หญิงล้วน
ชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่เด็กอาชีวะแถวๆนั้น กับเด็ก ร.ร.ระแวกนั้นเทียวจีบอยู่เรื่อยๆ) นางกลายเป็นคนติดเพื่อน เลิกเรียนแม่จะไปรับ หลังๆขอกลับกับเพื่อน จนนานๆไปกลับดึกเรื่อยๆ พ่อกับแม่ว่าตลอด เคยตั้งกฎห้ามกลับเกินเวลาที่กำหนด แรกๆทำได้ หลังๆไม่เคยทำได้ ว่าอะไรจะเถียงกลับทุกคำ กระโชกโฮกฮาก ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองทำผิด พอแม่ว่าจะเดินกระแทกๆๆๆขึ้นห้อง ปิดประตูโครม !
เราบอกให้แม่ทำโทษ แม่ก็ไม่เคยทำโทษได้จริงๆซักที บอกให้หักเงิน แม่ก็กลัวนางไปยืมเพื่อนละสุดท้ายแม่ก็ต้องตามจ่ายคืนให้ สรุป ไม่มีใครทำโทษได้ ทั้งพ่อและแม่ แม่เคยตี พ่อดุ ทั้งสอนทั้งตี แต่เหมือนคำสอนมันไม่ได้เข้าหัวเลย จนบางทีน้องเราทะเลาะกับพ่อแม่ เราพยายามจะเป็นตัวกลาง พยายามเข้าใจทั้งสองฝ่าย บอกพ่อแม่ว่าน้องมันวัยรุ่น สมัยนี้ไปไกลแล้ว เราต้องเข้าใจๆหน่อย ส่วนการคุยกับน้อง บางทีเราดุเวลาทำผิด แต่เราจะสอนทุกครั้ง เราสอนทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องการคบผู้ชาย ถ้าพลาดคือจบ (ทั้งๆที่เราไม่อยากให้น้องมีแฟนตอนนี้ด้วยซ้ำ)
น้องเราเคยขอเราไปเที่ยวกลางคืน ถามเหตุผลว่าเพราะอะไร นางบอกอยากไปเที่ยวกับเพื่อน กลางคืนมันเงียบดี ... เราไม่ให้ไป และแน่นอนพ่อแม่ไม่ให้ไป ... จนสุดท้ายมาจับได้ ว่ามันหนีออกจากบ้านไปเที่ยวกลางคืน ละกลับบ้านตีสามตีสี่ (จับได้เพราะคนข้างบ้าน) .... พ่อแม่แก้ปัญหาการหนีออกจากบ้านโดย สั่งห้ามไม่ให้ไปเที่ยวบ้านเพื่อน นอนบ้านเพื่อนอีก และเปลี่ยนกุญแจบ้านยกเซต เอากุญแจไปซ่อนด้วย ปัญหาการหนีออกจากบ้านหายไปพักนึง..
น้องเราพยายามมาอ้อนวอนให้เราไปคุยกับพ่อแม่ให้ที ให้ไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ ใจจะขาด อยากออกนอกบ้าน ซึ่งเราพยายามอธิบายให้มันฟังถึงเหตุผลที่พ่อแม่ไม่ให้ไป หรืออันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น แต่ก็เหมือนไม่ได้เข้าหัวนางเหมือนเดิม ... พีคสุด นางขอเราว่า ขอไปทำงานชงเหล้าแบบเพื่อน OMG ! เราอึ้งในความคิดน้องเรามาก มันคิดอะไรอยู่ !! เราไม่ให้ไป ..
นางยังหาทางที่จะออกจากบ้านอยู่ คือ เลิกเรียนแล้วไม่กลับบ้านเลย ถ้ากลับบ้านแม่จะไม่ให้ไป มันเลยไม่กลับ กลับอีกทีเกือบเช้า พ่อแม่เราก็กลุ้มใจไปสิ ทั่วจังหวัดมันไปได้หมด (ซ้อนมอไซต์ไปกับเพื่อน) พ่อกับแม่เราเครียดมาก เราทำงาน กทม. แต่แม่เราจะระบายให้ฟังตลอด เราฟังทีไรของขึ้นทุกที สงสารแม่ เราก็จะทักไปหาน้องเรา ไปคุยกับนาง ไปบอกว่ารู้มั้ยว่าพ่อแม่เครียดงั้นงี้ มันก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไร
นางเอาทุกอย่าง ทั้งบุหรี่ สักลาย (ไม่ได้ว่าๆสักลายไม่ดีนะ) กินเหล้า ไม่กลับบ้าน หนีโรงเรียน (แม่ไปส่งหน้า ร.ร.ทุกเช้า แต่ครูไลน์มาบอกว่าไม่มาเรียน) เรียนได้เกรด 1 กว่า จนปัจจุบันนี้ เมื่อเช้าเปิดเรียนวันแรก แม่ไปปลุกให้ตื่นมาอาบน้ำไปเรียน สิ่งที่เจอคือ พาผู้ชายมานอนบ้าน !!!!! ในสภาพเมา !
พ่อเราพยายามควบคุมอารมณ์ บอกให้แฟนมันกลับบ้านไป เรานึกออกเลยว่าพ่อแม่ใจสลายแค่ไหน เพราะพ่อโทรหาเราตอนเช้า (ปกติพ่อไม่ค่อยโทรหา) พ่อกลับโทรมาเล่าให้เราฟังพร้อมบอกเราว่า ไม่ต้องไปดุด่าน้องแล้วนะ มันกู่ไม่กลับแล้ว ทำได้แค่สอน มันคงเป็นเวรกรรมของพ่อแม่เอง พ่อแม่คงเลี้ยงมันไม่ดีเอง TT เราเสียใจมาก สงสารพ่อแม่มาก เราพยายามสอนมันแล้ว สอนทุกอย่าง เราอายุห่างกับน้อง 12 ปี เราพยายามเข้าใจมัน คุยกับมันแบบเพื่อน แม้บางครั้งเราจะเผลอดุมันแรงๆ แต่สุดท้ายเราก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี ว่าต้องการอะไร ถามว่ารักพ่อแม่ รักพี่มั้ย มันก็บอกว่ารัก สอนอะไรไปมันก็แค่ อืมรู้ๆๆ แต่ไม่เคยทำตาม
ตอนเราสอนเราว่า มันก็จะบอก ใครจะไปดีเหมือนพี่..กับพี่..ล่ะ (พูดถึงเรากับน้องชาย)
ไม่เข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้เพราะอะไร บางคนบอกเด็กเป็นแบบนี้เพราะครอบครัว แต่ครอบครัวเราไม่มีปัญหาอะไรเลย พ่อแม่ครบ มีแต่ปัญหาขัดสนทางการเงินนิดหน่อย พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกันต่อหน้าลูก มีเวลาให้กัน เจอหน้ากันทุกวัน แต่น้องสาวเราเคยบอกเราว่ามันอึดอัดเวลาอยู่กับครอบครัว เวลาไปบ้านยาย ตจว. มันก็จะไม่ค่อยมานั่งคุยกัน บอกอึดอัด
ตอนนี้น้องสาวเรามันกู่ไม่กลับแล้ว ครอบครัวไม่อบอุ่นเหมือนเดิม เรากับน้องชายก็ได้แต่ปลอบพ่อกับแม่กันไป ภาวนาไม่ให้มันท้องก่อนวัยอันควร !!
มีใครมีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างอื่นอีกไหมคะ ช่วยเราที ..
น้องสาวดื้อเกินเยียวยา เราเป็นพี่ควรทำยังไงดี
ครอบครัวเรามี 5 คน พ่อ แม่ เรา (อายุ 26) น้องชาย (อายุ 23) และ น้องสาว (อายุ 14)
เรากับน้องชายเรียนจบแล้ว ต่างคนต่างทำงาน น้องชายทำงานอยู่สมุทรสงคราม เราทำงานอยู่ กทม.
ส่วนน้องสาว เรียน ม.3 อยู่บ้านกับพ่อแม่
ฐานะทางบ้านเราปานกลาง เพิ่งดีขึ้นตอนเรากับน้องชายเรียนจบ (เรากับน้องชายทำงานหาเงินส่งที่บ้าน ช่วยทางบ้านใช้หนี้เรื่อยๆ)
พ่อกับแม่ยังทำงานทั้งคู่ ครอบครัวถือว่าอบอุ่นระดับนึง ไม่ได้มีปัญหาอะไร
สภานการณ์ทางบ้านไม่ค่อยดีตั้งแต่น้องสาวเราขึ้น ม.3 ติดเพื่อนมาก แรกๆออกบ้านทุกอาทิตย์ ไปนอนบ้านเพื่อน เริ่มมีแฟน (น้องเรียน ร.ร.หญิงล้วน
ชื่อดังแห่งหนึ่ง แต่เด็กอาชีวะแถวๆนั้น กับเด็ก ร.ร.ระแวกนั้นเทียวจีบอยู่เรื่อยๆ) นางกลายเป็นคนติดเพื่อน เลิกเรียนแม่จะไปรับ หลังๆขอกลับกับเพื่อน จนนานๆไปกลับดึกเรื่อยๆ พ่อกับแม่ว่าตลอด เคยตั้งกฎห้ามกลับเกินเวลาที่กำหนด แรกๆทำได้ หลังๆไม่เคยทำได้ ว่าอะไรจะเถียงกลับทุกคำ กระโชกโฮกฮาก ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองทำผิด พอแม่ว่าจะเดินกระแทกๆๆๆขึ้นห้อง ปิดประตูโครม !
เราบอกให้แม่ทำโทษ แม่ก็ไม่เคยทำโทษได้จริงๆซักที บอกให้หักเงิน แม่ก็กลัวนางไปยืมเพื่อนละสุดท้ายแม่ก็ต้องตามจ่ายคืนให้ สรุป ไม่มีใครทำโทษได้ ทั้งพ่อและแม่ แม่เคยตี พ่อดุ ทั้งสอนทั้งตี แต่เหมือนคำสอนมันไม่ได้เข้าหัวเลย จนบางทีน้องเราทะเลาะกับพ่อแม่ เราพยายามจะเป็นตัวกลาง พยายามเข้าใจทั้งสองฝ่าย บอกพ่อแม่ว่าน้องมันวัยรุ่น สมัยนี้ไปไกลแล้ว เราต้องเข้าใจๆหน่อย ส่วนการคุยกับน้อง บางทีเราดุเวลาทำผิด แต่เราจะสอนทุกครั้ง เราสอนทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องการคบผู้ชาย ถ้าพลาดคือจบ (ทั้งๆที่เราไม่อยากให้น้องมีแฟนตอนนี้ด้วยซ้ำ)
น้องเราเคยขอเราไปเที่ยวกลางคืน ถามเหตุผลว่าเพราะอะไร นางบอกอยากไปเที่ยวกับเพื่อน กลางคืนมันเงียบดี ... เราไม่ให้ไป และแน่นอนพ่อแม่ไม่ให้ไป ... จนสุดท้ายมาจับได้ ว่ามันหนีออกจากบ้านไปเที่ยวกลางคืน ละกลับบ้านตีสามตีสี่ (จับได้เพราะคนข้างบ้าน) .... พ่อแม่แก้ปัญหาการหนีออกจากบ้านโดย สั่งห้ามไม่ให้ไปเที่ยวบ้านเพื่อน นอนบ้านเพื่อนอีก และเปลี่ยนกุญแจบ้านยกเซต เอากุญแจไปซ่อนด้วย ปัญหาการหนีออกจากบ้านหายไปพักนึง..
น้องเราพยายามมาอ้อนวอนให้เราไปคุยกับพ่อแม่ให้ที ให้ไปเที่ยวกับเพื่อนเถอะ ใจจะขาด อยากออกนอกบ้าน ซึ่งเราพยายามอธิบายให้มันฟังถึงเหตุผลที่พ่อแม่ไม่ให้ไป หรืออันตรายที่อาจจะเกิดขึ้น แต่ก็เหมือนไม่ได้เข้าหัวนางเหมือนเดิม ... พีคสุด นางขอเราว่า ขอไปทำงานชงเหล้าแบบเพื่อน OMG ! เราอึ้งในความคิดน้องเรามาก มันคิดอะไรอยู่ !! เราไม่ให้ไป ..
นางยังหาทางที่จะออกจากบ้านอยู่ คือ เลิกเรียนแล้วไม่กลับบ้านเลย ถ้ากลับบ้านแม่จะไม่ให้ไป มันเลยไม่กลับ กลับอีกทีเกือบเช้า พ่อแม่เราก็กลุ้มใจไปสิ ทั่วจังหวัดมันไปได้หมด (ซ้อนมอไซต์ไปกับเพื่อน) พ่อกับแม่เราเครียดมาก เราทำงาน กทม. แต่แม่เราจะระบายให้ฟังตลอด เราฟังทีไรของขึ้นทุกที สงสารแม่ เราก็จะทักไปหาน้องเรา ไปคุยกับนาง ไปบอกว่ารู้มั้ยว่าพ่อแม่เครียดงั้นงี้ มันก็เหมือนไม่ได้สนใจอะไร
นางเอาทุกอย่าง ทั้งบุหรี่ สักลาย (ไม่ได้ว่าๆสักลายไม่ดีนะ) กินเหล้า ไม่กลับบ้าน หนีโรงเรียน (แม่ไปส่งหน้า ร.ร.ทุกเช้า แต่ครูไลน์มาบอกว่าไม่มาเรียน) เรียนได้เกรด 1 กว่า จนปัจจุบันนี้ เมื่อเช้าเปิดเรียนวันแรก แม่ไปปลุกให้ตื่นมาอาบน้ำไปเรียน สิ่งที่เจอคือ พาผู้ชายมานอนบ้าน !!!!! ในสภาพเมา !
พ่อเราพยายามควบคุมอารมณ์ บอกให้แฟนมันกลับบ้านไป เรานึกออกเลยว่าพ่อแม่ใจสลายแค่ไหน เพราะพ่อโทรหาเราตอนเช้า (ปกติพ่อไม่ค่อยโทรหา) พ่อกลับโทรมาเล่าให้เราฟังพร้อมบอกเราว่า ไม่ต้องไปดุด่าน้องแล้วนะ มันกู่ไม่กลับแล้ว ทำได้แค่สอน มันคงเป็นเวรกรรมของพ่อแม่เอง พ่อแม่คงเลี้ยงมันไม่ดีเอง TT เราเสียใจมาก สงสารพ่อแม่มาก เราพยายามสอนมันแล้ว สอนทุกอย่าง เราอายุห่างกับน้อง 12 ปี เราพยายามเข้าใจมัน คุยกับมันแบบเพื่อน แม้บางครั้งเราจะเผลอดุมันแรงๆ แต่สุดท้ายเราก็ไม่เข้าใจมันอยู่ดี ว่าต้องการอะไร ถามว่ารักพ่อแม่ รักพี่มั้ย มันก็บอกว่ารัก สอนอะไรไปมันก็แค่ อืมรู้ๆๆ แต่ไม่เคยทำตาม
ตอนเราสอนเราว่า มันก็จะบอก ใครจะไปดีเหมือนพี่..กับพี่..ล่ะ (พูดถึงเรากับน้องชาย)
ไม่เข้าใจว่ามันเป็นแบบนี้เพราะอะไร บางคนบอกเด็กเป็นแบบนี้เพราะครอบครัว แต่ครอบครัวเราไม่มีปัญหาอะไรเลย พ่อแม่ครบ มีแต่ปัญหาขัดสนทางการเงินนิดหน่อย พ่อแม่ไม่เคยทะเลาะกันต่อหน้าลูก มีเวลาให้กัน เจอหน้ากันทุกวัน แต่น้องสาวเราเคยบอกเราว่ามันอึดอัดเวลาอยู่กับครอบครัว เวลาไปบ้านยาย ตจว. มันก็จะไม่ค่อยมานั่งคุยกัน บอกอึดอัด
ตอนนี้น้องสาวเรามันกู่ไม่กลับแล้ว ครอบครัวไม่อบอุ่นเหมือนเดิม เรากับน้องชายก็ได้แต่ปลอบพ่อกับแม่กันไป ภาวนาไม่ให้มันท้องก่อนวัยอันควร !!
มีใครมีวิธีแก้ปัญหานี้อย่างอื่นอีกไหมคะ ช่วยเราที ..